Monogamie versus Polygamie – jouw pijn om de ontrouw (30)
Monogamie en polygamie zijn twee tegengestelden:
de keerzijden van éénzelfde medaille.
monogamie
polygamie
Het zijn twee levenshoudingen: één partner of meerdere tegelijkertijd, waarmee een seksuele relatie aangegaan wordt.
Naar gelang waar je je bevindt op deze aardbol is dit een cultureel erfgoed, waarbij men ervan uitgaat dat je dit respecteert.
Er is echt niets mis met het éne, noch met het andere.
De spelregels zijn wel totaal verschillend. Hou je je daar niet aan komen er botsingen:
je doet als het ware contractbreuk en dat wordt niet getolereerd.
In sommige landen rijdt men links en haalt rechts in.
In de meeste landen rijdt men rechts en haalt links in.
Het is: óf – òf
en niet
én – èn
dan is de chaos niet te overzien.
Wanneer je binnen het stelsel van monogamie “vreemd” gaat, staat daar tegenover iemand ervaart dat je je niet aan de afspraken houdt.
Het is logisch dat je wederhelft dan ‘op de achterste pootjes’ gaat staan. Het is een bedreiging, met onbegrip en een schending van vertrouwen.
Niemand kan je verplichten om trouw te zijn. Monogamie is een keuze en je hebt nog altijd een vrije wil.
Trouw is géén verplichting, maar een geschenk dat jij je partner geeft, omdat LIEFDE de grootste motivatie is en niet het seksuele aspect, hoe groot de waarde daarvan ook is binnen een relatie.
Veelzijdigheid van polygamie |
Groei je op in een cultuur waar polygamie de normale ‘staat – van – zijn’ is, heb je daar als vrouw helemaal geen moeite mee.
Je blinkt uit in één bepaald aspect van het leven:
of:
– 1. je houdt van knuffelen en vrijen
– 2. je kan goed koken
– 3. sport is je talent
– 4. van theater, kunst en dansen kan je intens genieten
Eén daarvan is werkelijk je passie en al die andere zijn een ware opgave en doe je met tegenzin.
Polygamie staat nu toe dat een man verliefd wordt op dàt bepaald aspect in die vrouw en “neemt “ haar, nét om die eigenschap waar ze voor de volle 100% goed in is en ook zelf intens van geniet.
Gaat hij dus sporten met madame 3, zijn de anderen niet jaloers, want ze hebben een ‘broertje dood’ aan al dat gesport.
Maar er staat wel lekker eten op tafel, gemaakt door madame 2, de wanneer hij – na zijn douche – aan haar tafel schuift en de liefde voor haar door zijn maag voelt schuiven. Ze voelt zich een keukenprinses. Duikt hij nadien met madame 1 de beddenbak in, is er bij de anderen geen vuiltje aan de lucht. Goed vanaf, denken ze!!!
Wist je dat in het binnenland van Nepal, het een vrouw toegestaan is om met zeven broers te trouwen? De eerst geborene wordt toegekend aan de oudste en zo gaat het rijtje af, ook al is de jongste de verwekker van alle nieuwe leven.
Staan de schoenen van nummer 4 voor de slaapkamerdeur, knipogen de zes anderen eens naar mekaar en zeggen lachend: “ons madam is bezig, wij gaan nog een beetje rijst planten”.
Houd je zoiets voor mogelijk bij monogamie? |
Bij monogamie moet een vrouw werkelijk àlles kunnen en het beheersen als een virtuoos.
Een vrouw moet:
kunnen werken als een paard,
een keukenprinses zijn,
een dame op straat
en een (h… ) minnares in bed zijn …
De verwachtingen die een man van een vrouw heeft bij de aanvang van een relatie zijn werkelijk hoog. Zij moet voor hem alles invullen waar hij nood aan heeft. Zo is het hem op Mars bijgebracht. Hij vindt dit logisch, niet méér dan normaal.
Zolang hij in de veroveringsfase zit, zijn tijd, noch moeite en inzet hem te zwaar: hij brengt het op met de glimlach. Het is zijn paringsdans om te imponeren.
Waar in het Oosten een man vier vrouwen mag “consumeren” elk met haar gespecialiseerde gave, moeten de westerse vrouwen (binnen de monogamie) onvoorstelbare inspanningen leveren en worden afgestraft wanneer ze niet alle noden kunnen invullen.
Een man is en blijft een jager en zal altijd belangstelling blijven hebben voor vrouwen. Dat is het diepgewortelde instinkt en de overlevingsdrang. De aantrekkingskracht van de andere sekse blijft bestaan. Maar in een relatie gaat de man zijn vrouw niet meer tot de andere sekse rekenen, hij is aan haar gewoon geraakt, het is zijn bezit. Ze kan hem niet meer bekoren.
En de jacht is geopend … |
Jij, als vrouw, blijft met je diepe pijn zitten, je voelt je verraden en je hebt nog zó je best gedaan.
Je was in een verwachtingspatroon gestapt en had gehoopt dat hij eeuwig trouw zou zijn: niet dus!
Je besefte echter niet wat voor een machtig wapen je had kunnen hanteren: vrouwen beschikken over de toverkracht om mannen rond hun vinger te draaien.
Kijk eens wat een maîtresse wél doet dat jij verzuimd hebt:
Ze is er voor hem, ze aanbidt hem, bedient hem op zijn wenken, zeurt en klaagt niet, is steeds opgekleed, lingerie wordt met zorg gekozen en ga zo maar door …
En wat krijgt zij daarvoor: zijn onverdeelde aandacht, zijn overgave, intimiteit, àlles waar jij zo naar verlangt.
Wat drijft een man … ? |
Eigenlijk is een relatie een erkende situatie om “privé – speelgoed” ongelimiteerd binnen handbereik te hebben.
Maar het moet blijven boeien, anders wordt het saai en gaat het vervelen.
Maar het geeft hem – binnen de monogamie – geen vrijkaart
In werkelijke speelgoedtermen is constructiemateriaal (Lego, Constri, Meccano …) zeer leerzaam: kinderen hebben daar zoveel mogelijkheden mee, dat ze er nooit op uitgekeken raken. Playmobil prikkelt de fantasie. Ga zo maar door!
Blijf jij een uitdaging voor je man? Zinnenprikkelend? Zoals je moeiteloos deed de eerste 42 dagen van jullie relatie?
Toen je moeder werd, ben je dan ook vrouw gebleven voor je partner of bleef hij toen lichamelijk in de kou staan?
Hij mocht vader zijn en liefst een hele goede: maar kwam hij als man aan zijn trekken???
Was het allemaal even te overrompelend voor je en heb je hem opzij geschoven?
Hij móet dit nu maar even begrijpen!!!
Het is enkel stof tot nadenken, géén verwijt.
Jouw pijn om de ontrouw is bitter. Maar kijk eens wat jij er zelf kan aan doen.
Koppels die jaren samen zijn, hebben elkaar gevoed over de ganse lijn. Als liefde de basis is en niet de seks, waait er een heel andere wind door jullie relatie.
Als een man thuis vindt, wat hem van nature eigen is, gaat hij niet op een ander.
Monogamie is dan geen verplichting, geen te klein keurslijf, maar een bewuste en liefdevolle keuze.
‘k Hoop dat ook mannen dit lezen: loop jij ‘je jongeheer’ achterna, vanuit frustraties of ben je tot ware liefde en respect in staat???
Monogamie heeft zijn eigen spelregels.
Ben jij de koning van schepping met een koningin aan je zij?
Elk zijn/haar eigenheid, maar evenwaardig?
Via deze link kan je onder de rubriek “Levenskunst” de nodige begeleiding krijgen om een echte koningin te worden!!!