Grenzen aangeven en bewaken = jezelf veel leed besparen!!! (31)

Grenzen aangeven blijkt zeer moeilijk te zijn én ze dan ook nog eens bewaken, is voor velen een niet haalbare kaart.

 

 

 

Gevolg: een hoop ellende en verdriet! Je weet met jezelf geen blijf meer: je voelt je gebruikt en niet gerespecteerd.

 

 

 

 

Ken je je eigen grenzen?

 

Mensen zijn in de mogelijkheid grenzen te respecteren, wanneer die duidelijk kenbaar zijn: denk aan een flitspaal: automatisch ga je de vereiste snelheid rijden omdat de gevolgen onherroepelijk zijn! Je kan er ook je voeten aan vegen, maar dan bekoop je het met een flinke geldsom.

Wanneer jij niet aangeeft tot waar iemand met jou mag gaan, waar jouw grens ligt, gaat men er los overheen. Alleen jij kan een ander duidelijk maken wanneer er een overtreding plaats vindt.

Waarschijnlijk ben je niet in de mogelijkheid om exact te vertellen waar het voor jou stopt.

Je grenzen aangeven … hoe kom je daar dan concreet achter?

Je stelt het telkens vast wanneer het te laat is en dan zeg je tegen jezelf:

“ik had dit of dat moeten zeggen of doen …”

 

Trucjes om je grenzen te achterhalen

 

Neem eens rustig de tijd om de film van je leven in omgekeerde volgorde af te spelen.

Begin met vandaag en zo ga je naar gisteren en dan langzaam in de tijd terug.

Kijk wat je vandaag gestoord heeft en waar een ‘niet uitgesproken grens’ overschreden werd. Ging je voor iets ‘op je achterste poten’ staan, hoe voelde je je bij de gebeurtenis waar je nu aan denkt.

Hoe had je het eigenlijk gewild, moest het van jou afgehangen hebben?

Dan herken je kristalhelder waar de grens lag.

Het voorval overdoen kan niet!!! Maar je kan kennis opdoen en daar de volgende keer, in dezelfde situatie, bewust anders mee omgaan.

Blijf niet bij de pijn zitten, maar leer uit je fouten.

Dan ga je naar wat gisteren ‘een brug te ver’ was voor jou. Stel je weer voor hoe je het gewild zou hebben.

Zo ga je telkens verder terug in de tijd door je concrete situaties voor de geest te halen en daar het juiste gedrag, je nieuwe gewenste houding aan vast te knopen.

Zo zie je waar je iedere keer over je hebt laten lopen.

Anderen doen dat niet met opzet (mogelijk een enkeling …) maar mensen hebben geen flauw benul waar het voor jou stopt: grenzen aangeven is dus levensnoodzakelijk!

 

 

Doe je mond open en praat! Pas zó kan je je grenzen aangeven.

 

Redenen waarom jij je grenzen niet durft aangeven

 

Tijdens je zoektocht in het verleden ga je vaststellen van waaruit je zó of net niet reageerde.

Het gaat om conflictsituaties die je gemaakt hebben tot wie je nu bent.

De bewuste of onbewuste keuzes uit het verleden, bepalen je huidig gedrag.

Daarom is het belangrijk te kijken wat confronterend was.

Reeds als klein kind bemerkte je dat jouw gedrag impact had op de reacties van je omgeving. Je leerde snel! Door je gedrag aan te passen, zag je dat je iets ‘al of niet gedaan kreeg’  van de volwassenen. Je ging manipuleren, liefde kopen om graag gezien te zijn.

Er worden meer vliegen gevangen met stroop dan met azijn.

Je bent je in bochten gaan wringen om te behagen. Tot je merkte dat het voor volwassenen nooit voldoende of goed genoeg was.

Méér en beter kan altijd.

Daar heb jij je eerste teleurstellingen opgelopen. Weer ging je je gedrag aanpassen door nog méér te doen voor die andere: je had een doel: men zou van je houden, ten koste van élke prijs.

Eén ding kon je als kind niet weten: liefde is onvoorwaardelijk: men houdt van je of men houdt niet van je.

Wat jij ook doet, het brengt geen zoden aan de dijk.

Door een leven lang met een ander rekening te houden zijn je eigen grenzen gaan vervagen.

Zo was het je met de moedermelk en de paplepel ingegeven: je móet er altijd zijn voor anderen, je mag niet egoïstisch zijn, een ander altijd op de eerste plaats zetten, je moet delen … herinner jij je dit nog?

Je bent jezelf verloren in de loop der jaren.

Maar diep in je zitten de grenzen wel, maar:

je hebt aanvaringen van/met anderen

• met de mantel der liefde toegedekt,
• gezwegen voor de lieve vrede,
• er zand over gedaan,
• de vuile was niet buiten gehangen,
• het niet van de daken geschreeuwd,
• de kerk in het midden van het dorp gehouden.

Je hebt altijd maar ingeslikt en de denkbeeldige lijn altijd laten overschrijden.

 

 

Tijd om ‘neen’ te zeggen,           of ‘ja’ met een zéér duidelijke afbakening

 

Geen ‘neen’ met een rugzak van excuses:

neen, ik heb nu teveel werk, het gaat niet,

of:

neen, vanavond niet schat, want ik heb hoofdpijn,

of …

 

Dan gebruik je een argument/smoes om er eigenlijk onderuit te komen: dit wreekt zich!!!

Een ‘ja’ met een duidelijke omkadering:

Ja, ik doe dit, maar het past me nu niet, ik kijk wanneer het kan en laat het je weten. Of:

ik help je nog even, maar leer het je, zodat je zelf verder kan en niet meer afhankelijk bent van mij.

Je hoeft mensen niet in de kou te laten staan en zelfzuchtig te worden. Je mag best dienstbaar zijn, maar niet ten koste van jezelf.

 

Hoe bewaak jij je grenzen?

 

Indien mensen je laten vallen omdat je “hun slaafje” niet meer wil zijn, kan je je enkel afvragen wat die vriendschap werkelijk betekent. Wat heb je aan profiteurs?

Ben jij een Dobermann die door zijn lichaamstaal duidelijk te kennen geeft dat hij het voor het zeggen heeft? Durf je op je strepen staan?

Of ben jij een Yorkshire Terriër met een strikje in zijn haar en waarvoor men echt niet bang hoeft te zijn?

 

 

 

Enkel jij bepaalt of je grenzen gerespecteerd zullen worden. Respect krijg je niet spontaan: dat moet je afdwingen door je uitstraling, je houding.

Herinner je even de tijd dat je op de schoolbanken zat …

Bij de ene leraar danste de hele klas op de banken, het volgende lesuur, bij die bepaalde leraar, was de hele klas van het ene moment op het andere een kudde gedweeë lammetjes. De leerlingen waren dezelfde, de leraar was ànders: hij dwong respect af door zijn “zijn”, zijn uitstraling, zijn totaliteit.

Mensen kunnen enkel grenzen respecteren wanneer jij ze duidelijk aangeeft. Te nemen of te laten. Het bespaart jou een hoop leed.

Je zelfvertrouwen krijgt een boost en je gaat stralen!

Onthoud één belangrijk gegeven:

Geef nooit een uitleg waarom je iets niet wil doen: jouw argumenten zijn nooit doorslaggevend genoeg voor de andere. Géén excuses, om op die manier de andere mogelijk niet te kwetsen.

Wel: het past me nu niet, ik zal erover nadenken, ik laat je iets weten.

Zo creëer je tijd voor jezelf om je grenzen onder de loep te nemen:

je doet het al of niet.

Stelt iemand een vraag waar je liever niet op antwoordt, stel je zelf een vraag: “waarom wil je dat weten?”

Cijfer jezelf niet meer weg om een ander te plezieren: het is toch nooit voldoende en het kan altijd beter.

“Ik durf niet, het is altijd zo geweest, wat gaan de mensen zeggen/denken … “

Laat je niet meer leeghalen. Wanneer je iets voor een ander doet, laat het dan een bewuste keuze zijn vanuit je hart. Dàt geeft je een heerlijk gevoel.

Alleen jij bepaalt dit! Grenzen aangeven en bewaken wordt voortaan je levensopdracht.

 

Leef bewust als een koningin in je burcht, maar haal geregeld de ophaalbrug omhoog zodat de toegang ontzegd wordt aan ongenode gasten.

 

 

Via deze link kan je concrete begeleiding krijgen hoe je van je oude ingebakken gedragspatroon af geraakt.

Een opleiding in de Levenskunst verandert in 6 sessies je hele leven! Gun jezelf dit waardevolle geschenk.