Verantwoordelijkheid … tot hoe ver gaat dit? (66)

Verantwoordelijkheid … wat houdt dit in? In hoeverre moet je verantwoordelijkheid letterlijk nemen?

 

 

Denk je dat je voor alles rondom je verantwoordelijkheid moet nemen, je over alles ‘je zegje’ en je oordeel moet hebben?

 

 

 

 

 

 

Soms zeggen mensen wel eens: “bemoei je er niet mee, het zijn je zaken niet”. Kruip je dan beledigd in je schelp? Omdat je meende dat het wel jouw verantwoordelijkheid was?

 

 

Ver-antwoorden

 

Wanneer je rekenschap móet geven aan iemand over wat je deed, je móet verantwoorden, krijg je automatisch een beoordeling. Je bent een engagement aangegaan. Dit wil zeggen dat men op je rekent om “iets” tot een goed einde te brengen. Het is een afspraak: géén verwachting.

 

Je had de vrije keuze om de opdracht aan te nemen. De consequentie is dat je erop zal aangesproken worden, dat je je zal moeten verantwoorden.

 

Je zal het moeten gaan uitleggen: je moet antwoorden op gestelde vragen!

 

Toen je – jaren geleden – die job aannam, wist je dat bepaalde opdrachten tot jouw verantwoordelijkheid zouden behoren. Het ene is het logische gevolg van het andere.

Het is zo klaar als een klontje, dat je dan ook die taak perfect afwerkt.

 

 

Altijd maar de anderen

 

 

Het is ons met de moedermelk en de paplepel ingegeven dat we er altijd moeten zijn voor een ander.

 

 

Daar had ik het over in de vorige blog over onvoorwaardelijke liefde.

Onze zorg en bekommernis hoorden altijd uit te gaan naar de anderen.

 

Als oudste van het gezin, moest je voor “de kleintjes” zorgen! Er werd op jou gerekend. Je moest je verantwoordelijkheid nemen, hoe jong je ook was. Het werd als normaal beschouwd. Het werd er ingehamerd, zo diep, dat je je na zoveel jaren nog schuldig voelt wanneer je aan jezelf denkt en goed voor jezelf zorgt.

 

Je denkt dat het niet anders kan, dan verantwoordelijkheid te dragen.

 

Het levert onnodige pijn op!

 

Dan bedoel ik het letterlijk.

 

Wanneer jij je de zorgen en de lasten van een ander aantrekt en deze meezeult, omdat je meent daar een aandeel in te hebben, verantwoordelijkheid moet voor opnemen, ga je schouderklachten krijgen. Je lichaam geeft dan een knagende pijn, uitstralend van je hals naar je schouders toe. Je draagt mentale lasten van een ander. Hoe zot en idioot is dat?

 

Is het probleem voor de eigenaar van die lasten  dan opgelost? Neen toch!!!!!

Je denkt er toch ook niet aan om dagelijks met twee zakken cement op elke schouder rond te lopen??? Het zou je dezelfde pijn bezorgen!!!

 

Maar je bent je er niet van bewust: mogelijk te lang in dezelfde houding voor je pc gezeten, slecht gelegen in bed, wat nog meer???

 

NEEN!!!

 

Gooi alle mentale ballast van je schouders: stop met mee-lijden en mee-leven: het is geen daadwerkelijke hulp. Je pijnigt enkel jezelf. Mededogen is de opdracht.

 

Kan dit dan zomaar?

 

JA!!!

 

Je hebt in dit leven je eigen verantwoordelijkheid te nemen, enkel over alles wat  jouw domein is. En dat is ruim  voldoende. Daar heb je je handen mee vol.

 

Als ieder zijn eigen stoep veegt, is de hele straat proper!

 

Je verantwoordelijkheid gaat uit naar je minderjarige kinderen. Op hun doen en laten word jij aangesproken. Men moet ergens terecht kunnen, wanneer het nodig blijkt dat er sancties getroffen moeten worden voor wangedrag.

Jij  bepaalt voor hen wat toegestaan is of net verboden wordt, voor het noodzakelijk algemeen belang; vanuit bewustzijn, vanuit verantwoordelijkheid, maar niet vanuit macht.

 

Dit zijn gangbare normen die voor iedereen gelden. Wanneer jij zelf een gezonde kijk hebt op normen en waarden, zal deze verantwoordelijkheid echt niet zwaar doorwegen.

 

Je geeft je kinderen dan ‘handvatten’ mee, waar ze werkelijk reële steun aan hebben. Leef je dan consequent naar wat je verkondigt, (woorden wekken, voorbeelden trekken) dan hebben je kinderen een stevige basis.

 

Dan hoef jij hun lasten niet te dragen. Je leven ziet er dan veel rooskleuriger uit.

Soms moeten kids op de blaren zitten wanneer ze hun achterste verbrand hebben …

 

 

Je wérkelijke verantwoordelijkheid

 

Je draagt de volle verantwoordelijkheid over je eigen doen en laten. Wat je ook leerde in het verleden, durf kritisch kijken naar je daden in het heden.

 

Hoe vaak verontschuldig jij je, hoe vaak zeg je “sorry”, hoe vaak verschuil jij je achter gewoontehandelingen? “Het is sterker dan mezelf?”

 

Jij bent de schepper van je huidige bestaan.

 

 

 

 

Er loopt een rode draad door je leven … je ‘Lot’. (wordt gezegd …)

 

 

 

 

 

Maar aangezien je deze draad niet ziet lopen, kan je hem door je denken verleggen.

Elke gedachte heb jij in de hand. Elke gedachte heeft een bepaalde vibratie. Dat wat je uitzendt komt in drievoud naar je toe: zowel het goede als het slechte.

 

Je wàre en énige verantwoordelijkheid ligt bij het formuleren van je gedachten. Enkel die zijn bepalend voor wat er met je gebeurt, wat je realiseert, wat zich manifesteert in je leven.

 

Je job en je kids, daar heb je voor gekozen en hoor je de verantwoordelijkheid voor te nemen: je hebt geen keuze, het is een evidentie.

 

Voor je eigen leven kan enkel jij garant staan. Je kan de schuld nooit bij iemand anders leggen. Er overkomt je niets: jij laat dingen toe.

 

Hoe je verleden er ook uitzag:

• of je steeds mentale leegten gevuld hebt,
• onderhevig was aan gelijk welke verslaving,
• altijd op een ànder leunde, omdat je het leven niet alléén aankon,
• steeds verwachtte dat een ander het voor jou zou doen,
• of je omdat je met traumatische herinneringen worstelt …

 

géén enkel excuus is aanvaardbaar en doorslaggevend!!!

 

Jij hebt de volle verantwoordelijkheid over je “nu-moment”.

Je hele leven bestaat uit het aaneen rijgen enkel van ‘nu-momenten’ omdat er geen verleden is en geen toekomst. Op het eind van je leven zal je kunnen terugblikken naar het resultaat van je eigen keuzes. Om dàn een goed gevoel te hebben, word je in deze blog uitgenodigd, om nu bewuster te leven. Ben je bereid op dit moment te veranderen?

Denk anders, durf de sprong in het onbekende te wagen.

Neem je volle verantwoordelijkheid op voor jouw “ZIJN”.

 

 

Via deze link kan je contact met me opnemen.