Harmonie in je leven … wat betekent dit concreet? (77)
Harmonie … (ik citeer) komt van het Griekse ‘harmottoo’: samenvoegen, aaneenvoegen, in de zin van: goed bij elkaar passend.
In een ‘harmonie’ – een muziekensemble – vind je uitsluitend houtblazers, koperblazers en slagwerk, dus géén snaarinstrumenten, zoals in een orkest.
Van disharmonie gaan je haren rechtop staan. Harmonie is een streling voor het oor: het geheel klopt.
In de muziekwereld |
In de muziekwereld is er structuur en gelden vaste regels. Worden deze niet gerespecteerd, dan klopt de maat niet of het klinkt vals. Alles moet op elkaar afgestemd zijn. Er is een grote verscheidenheid aan instrumenten, zodat er een volle klankkleur ontstaat. Het resultaat is dan ook heerlijk om naar te luisteren. Om in harmonie te kunnen samenspelen, moet iedereen zijn instrument beheersen en zijn eigen partituur vertolken.
Dit vraagt veel oefening en ervaring. De dirigent hoort het kleinste foutje en je wordt er op aangesproken. Het is een storend element in het geheel. Het wordt niet geaccepteerd. Alle onvolmaaktheden worden geweerd om tot harmonie te komen.
Harmonie is het perfect samengaan van meerdere onderdelen, die mogelijk totaal verschillend zijn van elkaar.
In het reële leven |
Er komen zoveel hindernissen op je pad. Je ondervindt moeilijkheden en tegenstand. Hoe vaak laat je je niet onderuit halen en voel je je het slachtoffer van een situatie. Het lijkt dan of alle harmonie in je leven weg is. Je bent van slag en het noorden kwijt. Je ervaart hoe moeilijk het is om dan weer in je kracht te komen.
Het is haast onmogelijk om een gladde glijbaan van onder naar boven te beklimmen. Het is ook niet de bedoeling!!! Je wil weer hogerop en stelt vast dat het onbegonnen werk is. Iets haalt je telkens weer onderuit.
Zolang je op dezelfde manier blijft denken, draai je in je vicieuze cirkel rond. Er is geen uitweg. Het is een labyrint waarin je verdwaalt.
Heel veel mensen geven dan op, waar ze eigenlijk zouden moeten beginnen.
Harmonie betekent niet dat je een hindernisvrij parcours kan afleggen, maar dat je de uitdagingen aanneemt die je onderweg tegenkomt.
Elke weg is anders. Maar het is jouw weg! Blijf je aan de kant van de weg zitten en geef je er de brui aan, heb je niets geleerd.
Want het gaat enkel om “leren”.
Je kan maar leren als er opdrachten zijn: vraagstukken, probleemsituaties, waar een oplossing voor gezocht moet worden, rebussen …
“Think out of the box” moet je motto zijn.
Verander de invalshoek en je krijgt een totaal ander beeld. Obstakels die onoverkoombaar leken, blijken plots zó eenvoudig te zijn.
Waarom toch vasthouden??? |
Lijden blijkt voor velen een hobby te zijn!
Hoe groter de tegenslagen, hoe ingrijpender een diagnose is, hoe meer mensen zich gewichtig gaan voelen in hun situatie.
Alle aandacht komt plots hun kant uit en ze staan in het centrum van de belangstelling. Hoe negatief de totaliteit ook is, het geeft hen een goed gevoel. Ze staan er niet alleen voor en de hele wereld draait opeens rond hen.
Waarom zouden ze dus hun miserie loslaten??? Het levert enkel voordeel op. De aandacht die ze voorheen misten, komt nu als een tsunami naar hen toe. Het “arme-ikje”- ego wordt in de watten gelegd. Ze zijn belangrijk geworden voor anderen.
Lijden wordt hun mentale knuffel en een knuffel pak je niet af.
In plaats van te beseffen dat ze dit lijden zelf naar zich toe getrokken hebben, zelf op hun pad gezet hebben, gaan ze het eigenlijk ‘misbruiken’ om een verkeerd doel te bereiken.
Harmonie is dan ver te zoeken en de vicieuze cirkel sluit zich weer. De ene negatieve gedachte voedt de andere.
Er kunnen zich schrijnende situaties voordoen in het leven, maar daarom hoeft men nog niet te lijden. “Ik kan nu toch niet blij zijn, wanneer dàt gebeurt …”
En waarom niet???
Het is toch maar hoe jij daar naar kijkt. Jij bént die situatie toch niet? Je bent een toeschouwer van iets wat zich buiten jezelf afspeelt. Voel je je echter aangesproken, dan ga je er met je vel tussen zitten. Op dat moment voel je je eigen pijn: een ‘verpletterd vel’. Waarom ben je dus zo dom om jezelf pijn te doen? Vind je lijden dan zo belangrijk? Of moet je zo nodig je beklag maken tegen anderen, hoe erg jouw situatie wel is?
Het kan anders |
Gewoontehandelingen bepalen ons gedrag. Het is maar wanneer de harmonie weg is, dat men beseft dat het plaatje niet meer klopt. Vaak denkt men dat er pas harmonie is wanneer men alles heeft waarvan men droomt, wanneer alle wensen vervuld zijn.
Uit evenwicht zijn doet een alarmbelletje rinkelen. Wanneer men zich dan onnoemelijk inspant om dàt wat men niet heeft, toch te verkrijgen, gaat het helemaal fout. Hoe harder je je hand dichtknijpt om het zand vast te houden dat erin ligt, hoe harder het je ontglipt. Hou je je hand echter open, waait er mogelijk een beetje weg, maar het meeste blijft mooi liggen.
Jaag dus geen geluk na, het zal je ontglippen.
Wees gewoon gelukkig in de omstandigheden van jouw leven.
Bekijk de obstakels die opduiken en ga er anders mee om. Leer uit je blunders en doe het de volgende keer “bewust” anders. Je verleden kan je niet overdoen – het is maar wat het is – maar je fouten kunnen je inzichten geven. Wanneer je motivatie volharding is en je je niet door een zuchtje van de kaart laat blazen, garandeer ik je harmonie in je leven: een diepe vrede omdat je inspanningen leverde om het hoofd te bieden aan hindernissen. Het wordt een overwinning op jezelf, een immense kracht die opstijgt van heel diep vanbinnen.
Je wordt bij deze uitgenodigd, om te stoppen met lijden. Neem de volle verantwoordelijkheid op voor alle gedachten en handelingen die je stelt. Enkel jij bepaalt de kwaliteit van je leven, weliswaar in het decor waarin zich jouw leven afspeelt. Daar kan je helaas niet omheen.
Je bent en blijft diegene zoals jouw LOT het bedoeld heeft.
Wanneer je echter de vreugde van harmonie gesmaakt hebt, wil je niets anders meer!
Je bewandelt je eigen weg – hoe moeilijk ook – en geniet met volle teugen!
Via deze link kan je contact met me opnemen.