Groeien, lichamelijk en geestelijk … grijp je kansen! (79)
Groeien is een eigenschap van elk levend organisme. Er vindt een evolutieproces plaats. Soms snel, soms uitermate langzaam.
Er is wel één en ander nodig om te kunnen groeien. Lucht, water en voedsel, maar licht is doorgaans ook een vereiste.
Is je een lang leven beschoren heb je veel meer tijd om te groeien en beschik je over de mogelijkheden geboden kansen meerdere keren te benutten.
Gangbaar in de natuur |
Wanneer je het leven rondom je nauwkeurig observeert, stel je vast dat de gangbare norm voor de levensduur recht evenredig gekoppeld is aan de tijd die een dier nodig heeft om tot volwassenheid te komen.
Een dier is fysisch gezien volwassen wanneer het in staat is om zich voort te planten. Deze tijd wordt vermenigvuldigd met 6 om te bepalen hoe oud een dier kan worden.
Pas je deze formule toe op de mens, zou je kunnen zeggen dat iemand op 20 jaar in staat is zelfstandig zijn leven te leven, ook al is hij tussen zijn 12 en 14 jaar in de mogelijkheid kinderen te verwekken en – als meisje – een kind te baren.
Dus zou een mens “op z’n sokken” 120 jaar moeten kunnen worden, in goede gezondheid en sterven omdat zijn hart gewoon zijn laatste slagje geslagen heeft …
Jammer genoeg is dit een utopie. De realiteit is heel anders. Niemand haalt deze “normale” geleefde tijd!!!
Wat gaat er dan toch zo mis?
Omdat dieren uit het dierenrijk komen en mensen uit het mensdom???
Is de mens afgestompt en zich niet meer bewust van de essentiële wetten van het bestaan?
Hoorde hij niets over “de wet van behoud van energie”. Energie gaat nooit verloren. Energie is de bindende kracht van alles wat bestaat.
Lees de blogs 54 en 55 maar eens opnieuw.
Dan verneem je hoe wij – dankzij de energie – met elkaar zijn verbonden en woordeloos kunnen communiceren. Energie stopt niet wanneer een mens overlijdt. Enkel het stoffelijke keert naar zijn oorspronkelijke staat terug: stof.
Je moet het niet geloven |
Ik dring je mijn visie niet op, maar wil enkel je horizon verruimen.
Wanneer energie nooit stopt met stromen en al het levende met elkaar verbindt, lijkt het toch uitgesloten dat bij de dood van iemand alles ineens “er niet meer is”. Uiteraard blijven herinneringen leven aan mens en dier die heengingen. Maar dit is niet tastbaar. Het zit enkel in het hoofd van hen die achterblijven en kan dan als troost dienen voor het werkelijke gemis.
Er moet toch méér zijn dan dat. Welke zin heeft “leven” anders? Waarom groeien, wanneer het tot niets leidt?
Geboren worden, een al of niet succesvol leven leiden en dan doodgaan: ‘over and out’!
Sta je daar nooit bij stil? Of duw je het weg om de confrontatie niet te moeten aangaan?
Mensenlevens zijn zeer ongelijk van duur en van kwaliteit. De ene heeft dus méér geluk dan de andere …
Hoe onrechtvaardig is dit?
Waarom de ene wél en de andere niet??? De ene heeft de tijd om met scha en schande wijs te worden en te leren uit de blunders van zijn vlegeljaren … de andere sterft op jonge leeftijd en blijft met de gevolgen van zijn daden in zijn apenjaren zitten. Iedereen betaalt leergeld! Maar zo lijkt het of het de ene aangerekend wordt en de oudere heeft tijd om alles te herstellen.
Kan het leven zó oneerlijk zijn?
Het grotere plaatje |
Als je maar één leven had, zou je werkelijk gigantisch gebukt gaan onder het zware pakket van leerstof.
Groeien doe je met kleine stapjes.
Als mens in het dagelijks leven doorloop je toch ook meerder blokken in het onderwijs, waar de eindtermen zeer duidelijk omschreven zijn: deze kennis moet je beheersen éér je naar een volgend studiejaar mag gaan.
De kleuterschool, lagere school, hoger onderwijs en de universiteit …
Lukt het je niet, krijg je nieuwe kansen: herexamen in september of het ganse jaar opnieuw doen totdat je het kan en bewezen hebt dat je het kan.
Sommigen doe er meer dan één jaar over … Groeien is voor sommigen toch wel een hele opdracht. Echter stilstaan is niet aan de orde.
Je kan onmogelijk alles in één keer leren en beheersen.
Oefening baart kunst.
Waarom zou het dan bij de psychische, mentale en spirituele groei van de mens anders zijn. Ook op dat vlak zijn er zoveel lessen te leren.
De mens is veel meer dan een verzameling cellen, spieren, organen en botten, al dan niet mooi verpakt in een huid.
Het ene inpakpapier is helaas merkelijk mooier dan het andere …
Iedere mens komt op de wereld om stapje voor stapje te leren.
Zijn laatste levensles is onvoorwaardelijk lief kunnen hebben. Daarvoor moet je eerst wel een en ander meegemaakt hebben: oefenmateriaal benutten om te kunnen groeien!!! In de omgang met situaties en andere mensen, leer je hoe je kan en moet gedragen om in evenwicht te komen, te zijn en te blijven. Er wordt tevens ook verwacht dat je respect opbrengt voor anderen: de “bullebak” uithangen wordt niet geaccepteerd. Het is niet omdat jij je grenzen te kennen geeft én bewaakt, dat men niet van je zou houden. Noch wanneer jij duidelijk “neen” zegt in een bepaalde situatie.
Het woord “déjà vu” heb je al wel eens gehoord. Plots merk je dat je dit al eens meegemaakt hebt of herkent, zonder het echter duidelijk te kunnen benoemen. Daarbij komen er heel dikwijls vage herinneringen boven die je op één of andere manier triggeren. Intuïtief ga je de nieuwe situatie anders en bewuster benaderen. Iets diep in jou zegt dat je het nu anders moet aanpakken, zo niet, gaat er weer iets mis.
Meerdere kansen??? |
Uiteraard!
Kijk je naar de verschillende culturen in de loop der jaren, stel je wel een aantal merkwaardigheden vast. De primitieve volkeren beschikten over inzichten en wijsheden die hen typeerden. Hun gedragingen zijn dan ook verbazingwekkend.
De Maya’s, de Aboriginals in Australië, de Egyptenaren, de oude Grieken, de Aziatische volkeren …
Voor hen blijkt “de wet van behoud van energie” wel degelijk bestaan te hebben. Ze leefde ernaar. Het was hun overtuiging. Na-bestaan … het stopt niet. De energie stroomt gewoon verder in het volgende.
7/8 ste van de wereldbevolking gelooft dat er leven is na de dood waardoor reïncarnatie haast een feit móet zijn.
Ga je grasduinen in de oude geschriften, vind je nauwelijks of niets terug over dit fenomeen.
Uit de bijbel is het geschrapt, anders kan je je nooit een machtspositie veroveren van vagevuur en hel!!! De stok achter de deur: wanneer je in zonde leeft ga je naar de hel! Dagelijkse zonden kunnen nog net: daar is dan het vagevuur voor!
De Kerk – als menselijke instelling – hanteert deze denkwijze nog steeds tot op de dag van vandaag!
Priesters zijn toch ook maar mensen, met (helaas) een zwak moment om niet van de jongetjes af te kunnen blijven. Toedekken dus met de mantel der liefde en de oneindige vergeving. Het siert de Kerk écht niet!
Ook in de Koran en de Kabbala staat niets vermeld over wedergeboorte.
Hoe kan je daar nu bewust mee omgaan wanneer je er nooit over gehoord hebt?
Hoe kan je je hindernissen nu zien als een kans om te groeien?
Lucht, licht, water en voedsel heb je nodig opdat je lichaam kan groeien.
Inzichten heb je nodig opdat je geestelijk kan groeien.
De ziel die in jou huist is pure energie. Om die energie op de juiste manier te gebruiken heb je omstandigheden nodig, die weerstand opleveren. De ziel gebruikt dus materie om iets te realiseren, te verwezenlijken, te groeien. In het ijle is er geen weerstand. Daar kan je nooit botsen.
Je ziel kiest dus voor elk leven, net dié omstandigheden, waarin je een bepaalde les kan leren. Ze zet dus haar eigen hindernissenparcours uit om de kans te creëren in die specialiteit te groeien om de volmaaktheid te bereiken.
Alle opgedane kennis gaat nooit verloren en gaat naadloos over in een volgende incarnatie waar het leerproces om te groeien verder gaat.
Heb je deze kennis of die inzichten nodig in een volgend leven, krijg je zo af en toe een “déjà vu”, een herinnering, een uitnodiging om het eens op een andere manier aan te pakken.
Of het zijn totaal nieuwe lessen … zoals je in een hoger studiejaar krijgt in het klassieke onderwijs.
Stof tot nadenken?
Via deze link kan je contact met me opnemen.