Euthanasie … vanuit een andere hoek bekeken (81)

 

Euthanasie … jij wilt het en de wet staat het toe … onder welbepaalde voorwaarden

 

 

 

 

Voor jou is het genoeg geweest … en genoeg is genoeg. Het kan écht zo niet meer …

Je wil naar “de overkant”. Stop deze pijn!!!

 

 

 

 

 

 

 

Een bewuste keuze wordt gemaakt: euthanasie: op een legale manier uit het leven stappen. De huidige toestand wordt niet langer geaccepteerd: géén nodeloos, zinloos en mensonwaardig lijden meer!

 

 

 

 

De geest is zich bewust van ondragelijk lijden. De reguliere geneeskunde blijft in gebreke: de lichamelijke/geestelijke pijn kan niet meer verdoofd worden. Euthanasie is dan de enige uitweg. Deze gedachte is in de tijd ontstaan, gegroeid, gerijpt. Het is zover.

 

De nu-situatie

 

In het nu-moment ervaart een mens – in die situatie/eindfase – dat voor hem de eindstreep bereikt is. Naast zelfdoding blijkt euthanasie dan de enige haalbare/aanvaardbare oplossing te zijn.

Eindeloze debatten binnen de regeringspartijen: wél of niet, onder welke specifieke voorwaarden, alsof ZIJ het voor het zeggen hebben. Machtsmisbruik, dictatoriaal gezag: de wet is de wet!!! Zeggen ZIJ “ja”, krijg je ongestraft een spuitje en mag je inslapen.

Het hele plaatje rammelt aan alle kanten.

Er is wel méér aan de hand.

 

 

Je leeft je leven niet zomaar!!! Elk leven is door het Universum bewust gecreëerd. Je moet het niet geloven … je màg op je oude denkpatroon verder borduren, maar dan zal je steeds hetzelfde eindwerk bekomen.

De ‘mal’ van het leven, van je denken, bepaalt het resultaat.

Je krijgt nooit een ander resultaat, wanneer je steeds dezelfde weg bewandelt. Enkel door naar je verleden te kijken kan je in het nu groeien en kan er verandering komen.

 

Het oorspronkelijke doel

 

Leven om te leren … met scha en schande wijs worden … oefening baart kunst … de aanhouder wint … met een bluts en een buil … niet zonder slag of stoot …

Deze uitdrukkingen zijn ons zo vertrouwd. Het lijkt zo normaal. Wil je iets beheersen, vraagt dit oefening, training, uithoudingsvermogen. En … waar een wil is, is een weg.

Zo worden kleine kinderen groot. Als ze maar leren uit hun fouten, komt het allemaal wel goed.

De omstandigheden zijn eigenlijk het oefenmateriaal om inzichten op te doen. Heb je je les geleerd, kan je aan een nieuwe uitdaging beginnen, met de kracht van de vorige ervaring. Je hebt kennis opgedaan waarmee je verder kan. Toegepaste kennis noemt men wijsheid!

 

 

 

 

Het oude gebruiken om iets nieuw voort te brengen.

 

 

 

 

Zolang je enkel naar dit leven kijkt, kan je vaststellen of je in elke situatie juist gehandeld hebt. Maar in één leven doen zich niet alle situaties voor die je móet meemaken, om alle levenslessen te leren. Er moet weerstand zijn, om wrijving te ondervinden.

Het Universum is gul! Er worden meerdere mogelijkheden geboden om tot totale ontplooiing te komen, om het oorspronkelijke doel te bereiken: onvoorwaardelijke liefde.

 

Wedergeboorte

 

Deze blog is geen pleidooi voor het geloof in reïncarnatie. Het is een mogelijkheid om je horizon te verruimen en alles eens vanuit een hele andere hoek te bekijken. Ook euthanasie wordt onder de loep genomen, zonder hierover echter een oordeel te vellen.

Een mens bestaat uit een lichaam, een geest en een ziel.

De ene kan niet zonder de andere, hoewel de ene meer te zeggen heeft dan de andere.

De ziel (onzichtbaar!!) bepaalt eigenlijk alles: ‘de architect’, zou je kunnen zeggen. Zij weet hoe het eindresultaat er moet uitzien. De materie waarmee gewerkt zal worden is het ‘lichaam’, dat over een stuwende kracht: ‘de geest’, beschikt om de vooropgestelde doelen te bereiken.

Er is echter veel te leren om de volmaaktheid te bereiken. Een ziel op zich kan niets leren omdat deze ‘ijl’ is en geen weerstand ondervindt. Daarom gebruikt de ziel een cel constructie die gebonden is aan lineaire wetten. De ziel legt zichzelf eigenlijk beperkingen op, om confrontaties kùnnen aan te gaan.

 

Duidelijke signalen

 

Wanneer de harmonie verbroken wordt tussen ziel, geest en lichaam, zendt de ziel subtiele signalen uit. Het gaat mis met het bouwwerk en de architect geeft dit ook aan.

Wanneer iemand foute dingen doet, of zich verzet tegen groeimomenten, mogelijkheden onbenut laat, resulteert zich dat in pijnpunten in het lichaam. Blijft de situatie een lange tijd zo, zullen het chronische pijnen worden/blijven.

Elke ‘ziekte’ is terug te draaien, wanneer men de oorzaak van het signaal herstelt. Dus: bewust teruggaan in de tijd en kijken waar men de boel belazerd of gesaboteerd heeft. Het eerste prille signaal kan héél lang geleden door de ziel gegeven zijn en is onopgemerkt aan je voorbij gegaan. Herkent men dat bewuste moment en worden er andere, betere keuzes gemaakt, verdwijnt de pijn vanzelf. De ziel is dan tevreden en kan verder met de bouw.

Ervaart een mens nu ondragelijke pijnen, voortvloeiend uit bepaalde keuzes in het verleden en die door de reguliere geneeskunde niet meer te verhelpen zijn, zijn er meerdere mogelijkheden:

• het lijden aanvaarden, tot de natuurlijke dood volgt
• zelfdoding
• euthanasie
• of … bewustwording!

Wanneer men ziekten bekijkt als signalen van ‘het uit evenwicht zijn’ en deze slechts een dringende oproep zijn van de ziel om andere keuzes te maken in het leven, is lijden maar tijdelijk. Neem de oorzaak weg en de pijn is weg!

Mensen hoeven niet te lijden.

Iedereen gaat ooit dood, maar dat kan onder menswaardige omstandigheden. Geen afgetakeld lichaam, met een gezonde geest: omdat:

• je hart het aantal keren geslagen heeft, zoals de ziel zich voorgenomen had,
• je lichaam de vooropgestelde periode beëindigd heeft,
• nieuwe kansen mogelijk gemaakt moeten worden, om te leren.

Beslist men nu zelf om tot euthanasie over te gaan, ontneemt men zichzelf de kans om het evenwicht te herstellen. Er wordt dan naar de kwaal, de pijn, de ziekte gekeken en niet naar dàt wat ermee gedaan moest worden.

Door euthanasie te plegen, leert men zijn lessen niet en is de ziel genoodzaakt dezelfde omstandigheden te creëren in een volgend leven: nét om dàt te leren, wat er in dit specifiek leven aan ‘lesmateriaal’ voorhanden was.

Deze visie stelt euthanasie wel in een heel ander daglicht en roept vragen op.

Les niet geleerd op school? Dan wordt het ‘tweede zit’ of het ganse jaar opnieuw doen. Dit is de harde werkelijkheid.

Dit lot is ook de mens op zijn levenspad beschoren!

Euthanasie is eigenlijk ‘deserteren’ … je muist ervan onder! Ieder echter zijn vrijwillige keuze!

Kijk je dus bewust naar je ziekten/kwalen, ga je ermee aan de slag, dan het moet nooit tot euthanasie komen.

 

Via deze link kan je meer informatie bekomen.