Mededogen: hoogste vorm van liefde (96)

Mededogen betekent: er zijn voor een ander, zonder er zelf bij betrokken te zijn, zonder je te vereenzelvigen met wat er rondom jou gebeurt. Wat je ziet, komt niet bij je binnen.

Mededogen is “jezelf blijven” onder alle omstandigheden.

Een prachtige burcht met een slotgracht er omheen. Enkel jij bepaalt of de ophaalbrug omhoog staat of ze neergelaten is en toegang verschaft.

Mededogen is: jouw mogelijkheden gebruiken om de andere te helpen zijn mogelijkheden te herscheppen. De anderen de weg tonen zónder hem zelf te gaan.

Mee-lijden

In een reële situatie, wanneer je gaat mee-lijden, zijn er twee personen die afzien en het probleem is helaas niet opgelost. Je hebt werkelijk hetzelfde verdriet, voelt mentaal dezelfde pijn, ervaart dezelfde machteloosheid. Je bént de andere. Je bent identiek geworden aan wat de andere beleeft. En dàt is werkelijk zinloos. Je stopt energie in een situatie die daarbij niet gebaat is. Het brengt geen zoden aan de dijk: de andere zijn leed blijft even groot of intens. Jij kan misschien de illusie hebben dat je een goed mens bent, omdat je helemaal in het verhaal meegaat. Je wil er werkelijk zijn voor die andere en zijn/haar leed mee dragen.

Leed is niet te dragen!

Het weegt slechts zo zwaar als je zelf wil! Hoe meer iemand zich als slachtoffer ziet, hoe meer hij hunkert dat iemand er is voor hem. Hij kan het niet alleen aan.

Een gebeurtenis kan werkelijk zeer pijnlijk zijn: lichamelijk of mentaal. Die pijn is onontkoombaar. Het wordt reëel ervaren en dààr is niets mis mee. Belangrijk echter is hoe iemand daarmee omgaat.

• Kies je nu om te lijden, dan voel je je een slachtoffer: arme “ikje”, kijk eens hoe erg het is wat er met me gebeurt.
• Daarbij heb je nog eens de mogelijkheid om uitgebreid te gaan klagen: het is een optie om al je lijden aan anderen te vertellen. Sommigen kunnen de “repeat-knop” niet afzetten. Aan elke nieuwe toehoorder wordt het leed uitvoerig opnieuw verteld.

Je hoeft niet te lijden, noch te klagen, ook al doet iets enorm pijn.

De ‘Klaagmuur’ lost geen enkel probleem op.

Hoe een buitenstaander/vriend met jouw beleven omgaat, verandert niets aan jouw situatie. Ook al lijkt het misschien dat de andere niets met jou inzit, het is een verkeerd beeld.

Mee-leven

Mensen die hun mee-leven betuigen in een situatie, hebben al een beetje afstand genomen. Ze voelen de reële pijn van de andere niet, maar zijn mentaal wel betrokken bij het geheel. Hun hart gaat uit naar de andere, omdat ze weten wat die persoon meemaakt. Dat kan vanuit de eigen ervaring zijn of omdat hun empathisch vermogen groot genoeg is om zich in de situatie te kunnen inleven. Het raakt hen wel, maar zonder zelf te lijden. Het leven gaat gewoon verder en heeft geen impact op hun doen en laten. Dat zou je als onverschillig kunnen bestempelen, maar dat is het echt niet.

Het bewustzijn is er, dat er warmte, begrip en menselijkheid betoont is voor de situatie van de andere. Daar stopt het! Einde verhaal. Wat de andere daar ook moge van vinden.

Iedere mens creëert zijn eigen leven, door keuzes die in elk moment gemaakt worden. Aan elke keuze hangen consequenties vast: daar kom je niet onderuit. Verwachten dat een ander de gevolgen mee draagt om de pijn te verlichten, geeft enkel teleurstellingen. Men komt dan in een negatieve spiraal terecht. Het gaat van kwaad naar erger.

Rekenen op een ander, helpt je niet vooruit. Hen kwalijk nemen dat ze niet betrokken lijken bij al je leed, kan óók niet! Alleen jij bepaalt hoe je je gedraagt in een concrete situatie.

Je kan kiezen om een slachtoffer te zijn en te klagen … of je kan leren uit je blunders.

Welke kennis deed je op uit wat zich voordeed, als gevolg van een keuze, door jou zelf gemaakt? Leer je je les of overkomt je steeds weer hetzelfde? Soms heb je hulp nodig om klaarheid te scheppen. Iemand die niet betrokken is bij het gebeuren, heeft doorgaans een veel heldere kijk. “de beste stuurlui staan aan wal” zegt het spreekwoord.

Maar dat is ook zo. Wanneer je een stapje achteruit zet, heb je een beter overzicht, dan wanneer je er midden in zit.

Mededogen

Mededogen kan je pas geven wanneer je totaal los staat van wat er gebeurt. Je hoort onvoorwaardelijk en onpartijdig te zijn. Op de eerste plaats móet je goed voor jezelf te zorgen, zodat er geen energielekken ontstaan. Jij moet in je volle kracht blijven staan.

Stel: je moet een auto takelen. Daarvoor moet jouw voertuig krachtiger zijn dan de te slepen last. Jouw vermogen moet veel sterker zijn, zo niet lijd jij eronder.

Zo is het ook met mededogen. Jouw mogelijkheden moeten voller en rijkelijker zijn om de andere te begrijpen en inzichten mee te geven. Eigenlijk moet je boven de situatie staan. Dat vereist bewustwording: het leed van de andere mag geen grip op je hebben. Het mag je eigenlijk niet raken en toch ben je in staat daadwerkelijk hulp te bieden.

Hulp die – zonder dat de situatie verandert – toch een stimulans is opdat die andere persoon zijn denkwijze gaat veranderen.

Door anders over iets te denken, verandert het gevoel compleet. De feiten zijn dan niet meer van belang, maar de ingesteldheid brengt de verandering teweeg.

Je nodigt de andere uit om zijn mogelijkheden in de strijd te gooien.

Nieuwe mogelijkheden

Lijden wordt dan een groeimoment, hoe pijnlijk de situatie op zich ook is. Enkel mededogen maakt dit mogelijk. Door het ondernemen van de juiste acties, afhankelijk van de omstandigheden, ben je een verrijking voor de lijdende, waar hij werkelijk iets aan heeft.

Mededogen draait de invalshoek, zodat er op een helende manier resultaat geboekt wordt. Het maakt jezelf tot een beter mens, omdat je het beste van jezelf ingezet hebt, zonder er zelf nadeel van te ondervinden. Op geen enkele wijze heb je geleden.

Daarom is het ook de hoogste graad van liefde. Je vervolmaken in mededogen vraagt oefening: er helemaal “zijn” voor anderen en toch zelf “heel” blijven. Je mag jezelf onder geen beding verliezen! “Oefening baart kunst”!

Laat anderen zeilen op jouw hersengolven!

 Via deze link kan je contact met me opnemen

Blog van 1 maart:  97   Welbevinden onder alle omstandigheden … kan het?