Werkelijkheid of illusie? Je verleden, heden en toekomst (80)

Werkelijkheid of illusie … welk van beide?

Werkelijkheid

 

 

Je verleden is werkelijkheid. Daar kan je jammer genoeg niets meer aan veranderen. De weg terug is versperd.

 

Werkelijkheid

 

 

 

Je heden is de brug van je verleden naar je toekomst.

 

 

 

 

De werkelijkheid

 

Je verleden vloeit schijnbaar naadloos over in het heden en wanneer je op dezelfde manier blijft denken, lijk je gedoemd te zijn om het in de toekomst te herhalen.

Wanneer je terugblikt naar het leven dat je tot nu toe geleefd hebt, word je geconfronteerd met alle vreugden en verdriet, je overwinningen en zoveel blunders, met kwalen en ziekten.

Mogelijk was je verleden niet één groot feest … maar een aaneenschakeling van veel ellende.

Het weegt op je als een zware rugzak die je dagelijks meesleurt. Het is ballast, die je belet om vredevol en gelukkig te zijn. Je slaagt er maar niet in om dit gewicht van je af te schudden. Dit is de rauwe werkelijkheid. CVS is daar een eerste gevolg van: je bent gewoon altijd moe … of je nu goed slaapt of slecht. Het voelt aan alsof je nooit opgeladen geraakt. Een goede nachtrust zou voldoende moeten zijn om de nieuwe dag vol energie te kunnen beginnen. Er is dus duidelijk méér aan de hand.

 

Een sofa of een trampoline?

 

Alles is precies zoals het hoort te zijn. De werkelijkheid waarin je in het verleden geleefd hebt, was perfect!

Ja, je leest het goed!!!

Je hebt je leven geleefd, elk nu-moment  en je kon niet anders. Bewust of onbewust heb je keuzes gemaakt en die waren volmaakt, op het moment dat je ze maakte!!!

Anders had je het wel anders gedaan. Dus was die werkelijkheid volmaakt. Het is pas na verloop van tijd dat je vaststelt welke impact die keuze gehad heeft in je leven. Nu kan je met spijt, boosheid, een hoop verwijten naar jezelf toe daaraan terugdenken: de werkelijkheid blijft dezelfde.

Je hebt twee mogelijkheden:  je blijft met een hoop frustraties zitten waardoor je gaat lijden en klagen. Zo voed je je slachtofferrol en vlij je je neer op je sofa, om niet meer recht te komen.

Of:

je kijkt naar de groeikansen die erin verscholen zitten om er in het heden mee aan de slag te gaan. Soms moet je eerst op de bodem van de put zitten, niet meer dieper kunnen wegzakken, eer het besef komt dat de enige uitweg terug naar boven is.

Je kan alle tegenslagen in je leven zien als een enige en unieke mogelijkheid om wijs te worden. Het verzet valt weg, het schuldgevoel, de spijt … Dankbaarheid komt in de plaats, omdat je dank zij  de werkelijkheid van het verleden, in staat gesteld wordt nieuwe bewuste keuzes te maken.

WerkelijkheidDeze zijn dan een trampoline, waardoor je het goede, het ware, het schone van alles kan zien.

Het verleden was perfect, het heden is perfect en de toekomst zal ook perfect zijn. Geen illusie maar werkelijkheid!!!

 

Je hebt de macht!

 

Jij bent de enige die bepaalt hoe je in het leven staat. Jij hebt de macht om je leven een draai van 180° te geven. Je kan niemand of niets de schuld geven wanneer je leven een puinhoop is.

Wanneer je inziet dat de werkelijkheid precies is zoals ze moet zijn, stop je met je verzet. Daardoor komt ook je lichaam in evenwicht en verdwijnt elke ziekte.

In blogs 32, 33 en 34 had ik het uitvoerig over de signalen die je lichaam uitzendt om duidelijk te maken dat er gevoelens zijn die je niet de juiste plaats geeft die ze maar hebben. Daardoor ontstaat elke ziekte: het uit balans  zijn.

Je lichaam luistert wanneer het duidelijke informatie doorkrijgt, herstelt elke beschadiging die ontstaan is door het ‘ziek-zijn’ en brengt het weer in volmaakt evenwicht.

Zolang je tegen iets vecht, lig je overhoop. Het vergt enorm veel energie en doorgaans verlies je de strijd. Frustraties zijn het prijskaartje!

Werkelijkheid

 

 

 

Besef je echter, zoals in de Bijbel staat, toen God naar Zijn schepping keek

en zag dat het goed was”

dat alles werkelijk goed is, dan heb je jezelf “ont-moet”. Niets móet dan nog!!!

 

 

 

 

 

Dan ben je geestelijk volwassen geworden en hebben je handelingen een uitermate goed effect op de werkelijkheid.

Wil je de wereld veranderen, begin dan bij jezelf. Je moet eerst door je eigen ellende gaan, om te beseffen hoe het NIET moet!

 

Ter controle

 

Wil je weten hoever je reeds gevorderd ben in je groeiproces kan je jouw werkelijkheid eens toetsen aan volgende criteria:

Wat doet een reële omstandigheid met je? Hoe diep hakt het erin? Hoe sterk haalt iets je uit je evenwicht?

Mogelijk:
  1.   ervaar je erna spanningen, frustraties, een knoop in je maag. Ga je je dan anders voordoen dan je bent? Besef je dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt maar je komt er niet uit en het overkomt steeds opnieuw?
  2.   erger je je aan alles rondom jou en besef je niet dat die andere persoon of net die situatie eigenlijk een spiegel zijn voor je eigen visie: je komt jezelf tegen in je “totaliteit”. Er is dus nog werk aan de winkel.
  3.   laat een gebeuren een diepe kras achter op je ziel, zoals een inkerving op een rotswand …
  4.   is er al geen sprake meer van een diepe indruk en kijk je gewoon even naar jezelf, welke jouw plaats is in het geheel.
  5.   beroert de situatie jou wel en laat het even een spoor achter, zoals je een lijn zou trekken in het zand. Wind en water wissen het kort nadien gewoon uit.
  6.   laten de gebeurtenissen wel een indruk achter, maar die zo kortstondig, zoals je in water met je hand een geul zou maken, die zich onmiddellijk weer vult en gladgestreken wordt. Je voelt je niet verongelijkt, je bent geen slachtoffer meer. Je kan het grote plaatje zien, waarin deze gebeurtenis perfect als een puzzelstukje past.
  7.   ben je in staat niet emotioneel te reageren op gelijk welke situatie in je leven. Dan heb je de geestelijke volwassenheid bereikt. Je handelt vanuit een positieve staat van bewustzijn en bent dan vanuit je diepste kern in staat tot maximale creativiteit. Je trekt een lijn in de lucht, die geen enkel spoor achter laat. Niets wordt nog als “erg” bevonden.
Zeven niveaus waarop je je kan bevinden …

Kijk eens eerlijk wat jouw werkelijkheid is op dit moment in je leven. Heb je nog groeitijd nodig? Neem dan je tijd, zolang je maar niet stilstaat en elke gebeurtenis ter harte neemt om als mens het hoogste goed te bereiken.

Ik wens je een fijne tocht toe op weg naar “onvoorwaardelijk liefhebben”.

Werkelijkheid

Via deze link kan je contact met me opnemen. Als je wil, zal ik je gids zijn!

Voorlopig is dit de laatste blog …

Groeien, lichamelijk en geestelijk … grijp je kansen! (79)

Groeien is een eigenschap van elk levend organisme. Er vindt een evolutieproces plaats. Soms snel, soms uitermate langzaam.

Groeien

 

Er is wel één en ander nodig om te kunnen groeien. Lucht, water en voedsel, maar licht is doorgaans ook een vereiste.

 

 

 

Groeien

 

 

 

Is je een lang leven beschoren heb je veel meer tijd om te groeien en beschik je over de mogelijkheden geboden kansen meerdere keren te benutten.

 

 

 

Gangbaar in de natuur

 

Wanneer je het leven rondom je nauwkeurig observeert, stel je vast dat de gangbare norm voor de levensduur recht evenredig gekoppeld is aan de tijd die een dier nodig heeft om tot volwassenheid te komen.

Een dier is fysisch gezien volwassen wanneer het in staat is om zich voort te planten. Deze tijd wordt vermenigvuldigd met 6 om te bepalen hoe oud een dier kan worden.

Pas je deze formule toe op de mens, zou je kunnen zeggen dat iemand op 20 jaar in staat is zelfstandig zijn leven te leven, ook al is hij tussen zijn 12 en 14 jaar in de mogelijkheid kinderen te verwekken en – als meisje – een kind te baren.

Groeien

Dus zou een mens “op z’n sokken” 120 jaar moeten kunnen worden, in goede gezondheid en sterven omdat zijn hart gewoon zijn laatste slagje geslagen heeft …

Jammer genoeg is dit een utopie. De realiteit is heel anders. Niemand haalt deze “normale” geleefde tijd!!!

Wat gaat er dan toch zo mis?

Omdat dieren uit het dierenrijk komen en mensen uit het mensdom???

Is de mens afgestompt en zich niet meer bewust van de essentiële wetten van het bestaan?

Hoorde hij niets over “de wet van behoud van energie”. Energie gaat nooit verloren. Energie is de bindende kracht van alles wat bestaat.

Lees de blogs 54 en 55 maar eens opnieuw.

Dan verneem je hoe wij – dankzij de energie – met elkaar zijn verbonden en woordeloos kunnen communiceren. Energie stopt niet wanneer een mens overlijdt. Enkel het stoffelijke keert naar zijn oorspronkelijke staat terug: stof.

 

Je moet het niet geloven

 

Ik dring je mijn visie niet op, maar wil enkel je horizon verruimen.

Wanneer energie nooit stopt met stromen en al het levende met elkaar verbindt, lijkt het toch uitgesloten dat bij de dood van iemand alles ineens “er niet meer is”. Uiteraard blijven herinneringen leven aan mens en dier die heengingen. Maar dit is niet tastbaar. Het zit enkel in het hoofd van hen die achterblijven en kan dan als troost dienen voor het werkelijke gemis.

Er moet toch méér zijn dan dat. Welke zin heeft “leven” anders? Waarom groeien, wanneer het tot niets leidt?

Geboren worden, een al of niet succesvol leven leiden en dan doodgaan: ‘over and out’!

Sta je daar nooit bij stil? Of duw je het weg om de confrontatie niet te moeten aangaan?

Mensenlevens zijn zeer ongelijk van duur en van kwaliteit. De ene heeft dus méér geluk dan de andere …

Hoe onrechtvaardig is dit?

Waarom de ene wél en de andere niet??? De ene heeft de tijd om met scha en schande  wijs te worden en te leren uit de blunders van zijn vlegeljaren … de andere sterft op jonge leeftijd en blijft met de gevolgen van zijn daden in zijn apenjaren zitten. Iedereen betaalt leergeld! Maar zo lijkt het of het de ene aangerekend wordt en de oudere heeft tijd om alles te herstellen.

Kan het leven zó oneerlijk zijn?

Het grotere plaatje

 

Als je maar één leven had, zou je werkelijk gigantisch gebukt gaan onder het zware pakket van leerstof.

Groeien doe je met kleine stapjes.

Als mens in het dagelijks leven doorloop je toch ook meerder blokken in het onderwijs, waar de eindtermen zeer duidelijk omschreven zijn: deze kennis moet je beheersen éér je naar een volgend studiejaar mag gaan.

De kleuterschool, lagere school, hoger onderwijs en de universiteit …

Lukt het je niet, krijg je nieuwe kansen: herexamen in september of het ganse jaar opnieuw doen totdat je het kan en bewezen hebt dat je het kan.

Sommigen doe er meer dan één jaar over … Groeien is voor sommigen toch wel een hele opdracht. Echter stilstaan is niet aan de orde.

Je kan onmogelijk alles in één keer leren en beheersen.

Oefening baart kunst.

Waarom zou het dan bij de psychische, mentale en spirituele groei van de mens anders zijn. Ook op dat vlak zijn er zoveel lessen te leren.

De mens is veel meer dan een verzameling cellen, spieren, organen en botten, al dan niet mooi verpakt in een huid.

Het ene inpakpapier is helaas merkelijk mooier dan het andere …

Groeien

 

 

 

Iedere mens komt op de wereld om stapje voor stapje te leren.

 

 

 

 

 

Zijn laatste levensles is onvoorwaardelijk lief kunnen hebben. Daarvoor moet je eerst wel een en ander meegemaakt hebben: oefenmateriaal benutten om te kunnen groeien!!! In de omgang met situaties en andere mensen, leer je hoe je kan en moet gedragen om in evenwicht te komen, te zijn en te blijven. Er wordt tevens ook verwacht dat je respect opbrengt voor anderen: de “bullebak” uithangen wordt niet geaccepteerd. Het is niet omdat jij je grenzen te kennen geeft én bewaakt, dat men niet van je zou houden. Noch wanneer jij duidelijk “neen” zegt in een bepaalde situatie.

Het woord “déjà vu” heb je al wel eens gehoord. Plots merk je dat je dit al eens meegemaakt hebt of herkent, zonder het echter duidelijk te kunnen benoemen. Daarbij komen er heel dikwijls vage herinneringen boven die je op één of andere manier triggeren. Intuïtief ga je de nieuwe situatie anders en bewuster benaderen. Iets diep in jou zegt dat je het nu  anders moet aanpakken, zo niet, gaat er weer iets mis.

 

Meerdere kansen???

 

Uiteraard!

Kijk je naar de verschillende culturen in de loop der jaren, stel je wel een aantal merkwaardigheden vast. De primitieve volkeren beschikten over inzichten en wijsheden die hen typeerden. Hun gedragingen zijn dan ook verbazingwekkend.

Groeien

 

 

 

 

De Maya’s, de Aboriginals in Australië, de Egyptenaren, de oude Grieken, de Aziatische volkeren …

 

 

 

 

 

 

 

Voor hen blijkt “de wet van behoud van energie” wel degelijk bestaan te hebben. Ze leefde ernaar. Het was hun overtuiging. Na-bestaan … het stopt niet. De energie stroomt gewoon verder in het volgende.

7/8 ste van de wereldbevolking gelooft dat er leven is na de dood waardoor reïncarnatie haast een feit móet zijn.

Ga je grasduinen in de oude geschriften, vind je nauwelijks of niets terug over dit fenomeen.

Uit de bijbel is het geschrapt, anders kan je je nooit een machtspositie veroveren van vagevuur en hel!!! De stok achter de deur: wanneer je in zonde leeft ga je naar de hel! Dagelijkse zonden kunnen nog net: daar is dan het vagevuur voor!

De Kerk – als menselijke instelling – hanteert deze denkwijze nog steeds tot op de dag van vandaag!

Priesters zijn toch ook maar mensen, met (helaas) een zwak moment om niet van de jongetjes af te kunnen blijven. Toedekken dus met de mantel der liefde en de oneindige vergeving. Het siert de Kerk écht niet!

Ook in de Koran en de Kabbala staat niets vermeld over wedergeboorte.

Hoe kan je daar nu bewust mee omgaan wanneer je er nooit over gehoord hebt?

Hoe kan je je hindernissen nu zien als een kans om te groeien?

Lucht, licht, water en voedsel heb je nodig opdat je lichaam kan groeien.

Inzichten heb je nodig opdat je geestelijk kan groeien.

De ziel die in jou huist is pure energie. Om die energie op de juiste manier te gebruiken heb je omstandigheden nodig, die weerstand opleveren. De ziel gebruikt dus materie om iets te realiseren, te verwezenlijken, te groeien. In het ijle is er geen weerstand. Daar kan je nooit botsen.

Je ziel kiest dus voor elk leven, net dié omstandigheden, waarin je een bepaalde les kan leren. Ze zet dus haar eigen hindernissenparcours uit om de kans te creëren in die specialiteit te groeien om de volmaaktheid te bereiken.

Alle opgedane kennis gaat nooit verloren en gaat naadloos over in een volgende incarnatie waar het leerproces om te groeien verder gaat.

Heb je deze kennis of die inzichten nodig in een volgend leven, krijg je zo af en toe een “déjà vu”, een herinnering, een uitnodiging om het eens op een andere manier aan te pakken.

Of het zijn totaal nieuwe lessen … zoals je in een hoger studiejaar krijgt in het klassieke onderwijs.

Stof tot nadenken?

Groeien

Via deze link kan je contact met me opnemen.

Vergeven … wat houdt dit eigenlijk in? (78)

Vergeven … we leerden als kind dat het móest! Vergeven én vergeten! Wat je ook aangedaan werd, je moest er de spons kunnen over vegen.

Maar is het allemaal zó eenvoudig?

Vergeven

 

 

Waar is ooit de idee ontstaan dat iemand – buiten een rechter – zich een machtspositie kan toe-eigenen om te beslissen dat iets al of niet vergeven wordt?? Waar zou men dit (voor)recht vandaan halen??

Vergeven

 

 

 

 

 

Iemand ver-ont schuld -igt zich voor iets en de andere is bekwaam om die schuld wel of niet uit te wissen.

 

 

 

 

Het lijkt dus dat men van anderen afhankelijk is om ‘vrij en onbelast’ door het leven te kunnen gaan.

Vergeven worden is schijnbaar de oplossing voor alle aangerichte onheil …

 

Moeder en kind

 

Wanneer een kind blunders begaat, van welke grootte ook, is elke moeder in staat om dit met de mantel van een oneindige liefde toe te dekken. Een moeder rekent haar kind zijn fouten niet aan. Hier is zelfs geen sprake van vergeven. Het wordt niet ervaren als een ‘aanslag’. Het is gewoon een groeiproces, met ups en downs.

Een moeder voelt zich ook niet aangesproken. Ze gebruikt haar inzet voor het kind ook niet als een “visakaart”, in de zin van: ”kijk eens wat ik allemaal voor je doe, hoe kan jij je nu zó gedragen”.

Dit is een zuivere relatie waarin er ook geen chantage bestaat: “als je dàt nog één keer doet … dan houd ik niet meer van je …”. Uiteraard heeft een kind zich te houden aan afspraken, gangbare normen en waarden en mag het hieraan herinnerd worden. En desnoods met enige strengheid!!! Maar dit doet nooit afbreuk aan “houden van”.

 

Schade lijden

 

Wanneer je echter door het gedrag van anderen om je heen, schade lijdt, is het een heel ander verhaal.

Het kan gaan om mentale, fysische of financiële schade.

De sociale media zijn bij uitstek een manier om iemand schade toe te brengen.

VergevenIets negatiefs dat je op Facebook post, heb je niet meer in de hand. In een mum van tijd loopt het als vernietigend vuur de hele wereld rond. En de persoon over wie het gaat, staat machteloos en verdrietig met zijn rug tegen de muur … Het kwaad is geschied. Woorden die je uitspreekt of schrijft kan je nooit meer ongedaan maken.

Besef je dat je een fout beging kan je je ver-ont-schuld-igen, maar het brengt geen zoden aan de dijk. De schuld wordt niet opgeheven, je kan dit nooit meer goed maken.

Voor geschonden vertrouwen bestaat geen excuus.

Vergeven is hier dus niet aan de orde. Er is een wonde aangebracht in iemands diepste ‘zijn’. Mentale  schade merk je heel vaak niet aan de buitenkant, het is een wonde die uitermate moeilijk geneest.

Bezin dus eer je iemands eer aantast. Het is onomkeerbaar!

Hier helpt geen vergoeding, geld of welke vorm van tegemoetkoming ook. Het is een voldongen feit.

Blijft men dan aan je oren zeuren dat je moet vergeven, een ruim hart hebben, begrip tonen … dan komt vergeving wel in een heel ander daglicht te staan.

De andere gaat vrijuit en komt er met een “sorry” vanaf. Jij blijft met de scherven achter.

Dit is geen eerlijke deal.

Beeld je even is dat je vertrouwelijke informatie met iemand deelde en je er uiteraard van uit ging dat ze dit ‘geheim’ zou bewaren. Het is dan alsof je haar een heel kussen met vederdons overhandigd hebt: een waardevol iets …

Plots merk je dat ze dit kussen op het topje van de hoogste berg uitgeschud heeft en alle donsjes zijn met wind weggevlogen.

Nadien zegt ze “sorry, ik kon het niet voor mezelf houden”. Merk je nu dat je deze donsjes nooit meer in het kussen krijgt? Helpt vergeven hier dan daadwerkelijk? Dacht het niet.

Vergeven

 

 

Of de woorden die je iemand toevertrouwde zijn als pluisjes van de paardenbloem …

Iemand heeft geblazen en het is onmogelijk ze terug te krijgen.

 

 

 

De dader kan dan wel hopen dat het hem vergeven wordt, maar hij blijft wel zitten met de herinnering van iets dat niet zo mooi was!!!

Wanneer je lichamelijke  schade opgelopen hebt, door andermans schuld, blijf je echter, zelfs na een eerlijke vergoeding, met het ongemak zitten. Elke dag word je dan herinnerd aan wat een ander je aandeed. Vergeven lijkt dan haast onmogelijk.

Frauduleuze praktijken op financieel vlak  zijn ook niet opgelost met een excuus en argumentatie. Je blijft dan met een hoop wrok en boosheid zitten. Machteloosheid plet je tegen de muur. Je kan geen kant op tegen zoveel machtsmisbruik. Je vind ook nergens gehoor. Men steekt zijn kop in het zand of doet dat zijn neus bloedt.

 

Werkelijk herstellen

 

Anders is het, wanneer men een fout begaat en deze ook volledig herstelt. Bij materiële schade is dit perfect mogelijk: schade aan je voertuig, huis …

Zie je die persoon nadien terug, is alles vergeven en vergeten. Er blijft niets mentaal hangen. Zulke dingen kunnen gebeuren …

Er is dus een wezenlijk onderscheid in dat wat vergeven kan en moet worden. Doe je dit niet, ontstaan er vetes en burenruzies.

Iemands schuld is kwijtgescholden, wanneer er een werkelijke en volledige schadevergoeding is. Dus daarin hoor je correct te handelen.

 

En wat met de rest?

 

Voel je je aangesproken door wat gebeurd is? Blijft het aan je vreten? Het is maar hoe jij ermee omgaat.

Kijk naar wat zich voordeed. Dit is een vaststaand feit en de klok kan niet terug gedraaid worden. Ga je nu echter mentaal lijden en klagen is dit je eigen keuze.

Pijn is onontkoombaar: lijden is een keuze en klagen een optie: voor de laatste twee kies je.

Het gaat er niet om dat jij de ander vergeeft, maar wat jij met het gebeuren doet.

Wat leer je eruit.

Mogelijk is het een oproep om je grenzen eens onder de loep te nemen: niemand kan jou iets aandoen wanneer jij je grenzen duidelijk aangeeft en bewaakt.

Geheimen die je niet graag doorverteld ziet, hou je misschien in de toekomst beter voor jezelf.

Eén weet God alleen, twee wordt licht gemeen, drie weet ‘t iedereen” … is een volkse uitdrukking met héél veel waarheid.

Wij spelen dus geen rechter en oordelen over goed en kwaad.

Vergeven worden heeft enkel nut voor de “dader” die dan kan denken: “ yep goed vanaf gekomen”.

Je kan enkel jezelf vergeven voor de boosheid waarin je vastzit, de pijn en al het verdriet. Jezelf vergeven wanneer je je lessen niet leerde. Dankbaarheid toelaten om de mogelijkheden die je geboden worden om te groeien als mens. Blijf niet stilstaan bij wat je aangedaan werd, maar kijk naar wat je ermee kan doen.

Een ware uitdaging. Toeval bestaat niet. Wat je overkwam heeft zin!

Het zijn jouw groeimogelijkheden.

Word jij een gigantische eik?

 VergevenVia deze link kan je contact met me opnemen.

Harmonie in je leven … wat betekent dit concreet? (77)

Harmonie … (ik citeer) komt van het Griekse ‘harmottoo’: samenvoegen, aaneenvoegen, in de zin van: goed bij elkaar passend.

Harmonie

 

In een ‘harmonie’ – een muziekensemble –  vind je uitsluitend houtblazers, koperblazers en slagwerk, dus géén snaarinstrumenten, zoals in een orkest.

 

Harmonie

 

 

 

 

Van disharmonie gaan je haren rechtop staan. Harmonie is een streling voor het oor: het geheel klopt.

 

 

 

 

In de muziekwereld

 

In de muziekwereld is er structuur en gelden vaste regels. Worden deze niet gerespecteerd, dan klopt de maat niet of het klinkt vals. Alles moet op elkaar afgestemd zijn. Er is een grote verscheidenheid aan instrumenten, zodat er een volle klankkleur ontstaat. Het resultaat is dan ook heerlijk om naar te luisteren. Om in harmonie te kunnen samenspelen, moet iedereen zijn instrument beheersen en zijn eigen partituur vertolken.

Harmonie

Dit vraagt veel oefening en ervaring. De dirigent hoort het kleinste foutje en je wordt er op aangesproken. Het is een storend element in het geheel. Het wordt niet geaccepteerd. Alle onvolmaaktheden worden geweerd om tot harmonie te komen.

Harmonie is het perfect samengaan van meerdere onderdelen, die mogelijk totaal verschillend zijn van elkaar.

 

In het reële leven

 

Er komen zoveel hindernissen op je pad. Je ondervindt moeilijkheden en tegenstand. Hoe vaak laat je je niet onderuit halen en voel je je het slachtoffer van een situatie. Het lijkt dan of alle harmonie in je leven weg is. Je bent van slag en het noorden kwijt. Je ervaart hoe moeilijk het is om dan weer in je kracht te komen.

Het is haast onmogelijk om een gladde glijbaan van onder naar boven te beklimmen. Het is ook niet de bedoeling!!! Je wil weer hogerop en stelt vast dat het onbegonnen werk is. Iets haalt je telkens weer onderuit.

Zolang je op dezelfde manier blijft denken, draai je in je vicieuze cirkel rond. Er is geen uitweg. Het is een labyrint waarin je verdwaalt.

Heel veel mensen geven dan op, waar ze eigenlijk zouden moeten beginnen.

Harmonie betekent niet  dat je een hindernisvrij parcours kan afleggen, maar dat je de uitdagingen aanneemt die je onderweg tegenkomt.

Elke weg is anders. Maar het is jouw weg! Blijf je aan de kant van de weg zitten en geef je er de brui aan, heb je niets geleerd.

Want het gaat enkel om “leren”.

Je kan maar leren als er opdrachten zijn: vraagstukken, probleemsituaties, waar een oplossing voor gezocht moet worden, rebussen …

Think out of the box” moet je motto zijn.

Verander de invalshoek en je krijgt een totaal ander beeld. Obstakels die onoverkoombaar leken, blijken plots zó eenvoudig te zijn.

 

Waarom toch vasthouden???

 

Lijden blijkt voor velen een hobby te zijn!

Hoe groter de tegenslagen, hoe ingrijpender een diagnose is, hoe meer mensen zich gewichtig gaan voelen in hun situatie.

Alle aandacht komt plots hun kant uit en ze staan in het centrum van de belangstelling. Hoe negatief de totaliteit ook is, het geeft hen een goed gevoel. Ze staan er niet alleen voor en de hele wereld draait opeens rond hen.

Waarom zouden ze dus hun miserie loslaten??? Het levert enkel voordeel op. De aandacht die ze voorheen misten, komt nu als een tsunami naar hen toe. Het “arme-ikje”- ego wordt in de watten gelegd. Ze zijn belangrijk geworden voor anderen.

Harmonie

 

 

Lijden wordt hun mentale knuffel en een knuffel pak je niet af.

 

 

 

 

 

In plaats van te beseffen dat ze dit lijden zelf naar zich toe getrokken hebben, zelf op hun pad gezet hebben, gaan ze het eigenlijk ‘misbruiken’ om een verkeerd doel te bereiken.

Harmonie is dan ver te zoeken en de vicieuze cirkel sluit zich weer. De ene negatieve gedachte voedt de andere.

Er kunnen zich schrijnende situaties voordoen in het leven, maar daarom hoeft men nog niet te lijden. “Ik kan nu toch niet blij zijn, wanneer dàt gebeurt …”

En waarom niet???

Het is toch maar hoe jij daar naar kijkt. Jij bént die situatie toch niet? Je bent een toeschouwer van iets wat zich buiten jezelf afspeelt. Voel je je echter aangesproken, dan ga je er met je vel tussen zitten. Op dat moment voel je je eigen pijn: een ‘verpletterd vel’. Waarom ben je dus zo dom om jezelf pijn te doen? Vind je lijden dan zo belangrijk? Of moet je zo nodig je beklag maken tegen anderen, hoe erg jouw situatie wel is?

 

Het kan anders

 

Gewoontehandelingen bepalen ons gedrag. Het is maar wanneer de harmonie weg is, dat men beseft dat het plaatje niet meer klopt. Vaak denkt men dat er pas harmonie is wanneer men alles heeft waarvan men droomt, wanneer alle wensen vervuld zijn.

Uit evenwicht zijn doet een alarmbelletje rinkelen. Wanneer men zich dan onnoemelijk inspant om dàt wat men niet heeft, toch te verkrijgen, gaat het helemaal fout. Hoe harder je je hand dichtknijpt om het zand vast te houden dat erin ligt, hoe harder het je ontglipt. Hou je je hand echter open, waait er mogelijk een beetje weg, maar het meeste blijft mooi liggen.

Jaag dus geen geluk na, het zal je ontglippen.

Wees gewoon gelukkig in de omstandigheden van jouw leven.

Bekijk de obstakels die opduiken en ga er anders mee om. Leer uit je blunders en doe het de volgende keer “bewust” anders. Je verleden kan je niet overdoen – het is maar wat het is – maar je fouten kunnen je inzichten geven. Wanneer je motivatie volharding is en je je niet door een zuchtje van de kaart laat blazen, garandeer ik je harmonie in je leven: een diepe vrede omdat je inspanningen leverde om het hoofd te bieden aan hindernissen. Het wordt een overwinning op jezelf, een immense kracht die opstijgt van heel diep vanbinnen.

Je wordt bij deze uitgenodigd, om te stoppen met lijden. Neem de volle verantwoordelijkheid op voor alle gedachten en handelingen die je stelt. Enkel jij bepaalt de kwaliteit van je leven, weliswaar in het decor waarin zich jouw leven afspeelt. Daar kan je helaas niet omheen.

Je bent en blijft diegene zoals jouw LOT het bedoeld heeft.

Wanneer je echter de vreugde van harmonie gesmaakt hebt, wil je niets anders meer!

Je bewandelt je eigen weg – hoe moeilijk ook – en geniet met volle teugen!

Harmonie

Via deze link kan je contact met me opnemen.

Herinneringen, aan zoveel mooie dingen … koester ze! (76)

Herinneringen … iedereen heeft ze, gelukkig maar!

 

Herinneringen

 

 

De mooie herinneringen zijn de basisdraden van je weefgetouw, waarop je het volgende ontwerp weeft.

 

Herinneringen                                                 

 

 

 

De pijnlijke herinneringen zou je moeten kunnen doorknippen met de prachtige schaar der liefde …

 

 

 

 

 

Ze zijn een stuk van jezelf

 

Je kan maar een herinnering hebben wanneer er iets gebeurde dat in je geest is blijven hangen. Dag na dag heb je herinneringen opgebouwd. Elke gebeurtenis heeft sporen nagelaten in je geheugen. Niet dat we ze ons allemaal nog herinneren … misschien gelukkig maar!!! Ze zijn er wel, omdat ons onderbewustzijn werkelijk alles registreert. Duizenden dingen zie en hoor je per dag, maar enkel dat wat een grote impact op je had, kan je weer oproepen.

Soms liggen herinneringen dik onder het stof, maar een bepaalde gebeurtenis kan je zo triggeren, dat het beeld of het gevoel plots kristalhelder opduikt. Het kan je dan overhoop halen, zowel positief als negatief. Het is alleen maar belangrijk hoe je ermee omgaat. Ze mogen er best zijn. Herinneringen zijn een uitnodiging om bewust te kijken naar het totale plaatje.

 

Het bepaalt je gedrag

 

Gaan herinneringen hun eigen leven leiden, dat is het uitkijken. Het kan je doen en laten bepalen. Je kan meegesleept worden in een negatief denkpatroon, waardoor je je gaat wentelen in een slachtofferrol.

Wat je als kind meemaakte, blijft je een leven lang bij. Helaas had niet elk kind een fijne, zorgeloze jeugd. De fundamenten zijn dan niet solide genoeg om er een prachtig bouwwerk op te zetten. Als volwassene loopt het dan wel eens uit de hand. Waarden en normen werden niet als een evidentie beschouwd.

De uitdrukking ‘het met de moedermelk, met de paplepel binnengekregen hebben’ spreekt voor zich.

 

Herinneringen

 

Elk kind is als een droge spons die indrukken opneemt, ervaringen opdoet en herinneringen opslaat. De pijnlijke herinneringen zijn van nature zeer dominant. Ze overwoekeren moeiteloos de fijne dingen uit het verleden. Wanneer je rondom je kijkt, stel je vast dat mensen er schijnbaar een hobby van maken om steeds maar te klagen. Een negatieve levenshouding voedt en houdt pijnlijke herinneringen in stand. Het leven is toch zó hard voor hen geweest en bepaalt hun huidige gedrag.

 

Herinneringen

 

Kijk naar wat je pijn deed, leer eruit en ga met vernieuwde inzichten verder. Gebruik de tegenslagen als een trampoline, een springplank om verder en hoger te springen. Neem dan je prachtige schaar en knip al die draden door, want in een kluwen raak je verward.

 

 

Vergeten doe je ze niet.

Als mens blijven de herinneringen ons bij, maar je kan ze met de mantel der liefde toedekken en dankbaar zijn voor de levenslessen die je kon/mocht leren. Toeval bestaat niet: het valt je toe. Ze kwamen op je pad als weerstand. Pas wanneer er tegenwind is, kan je de zeilen bijstellen om optimaal gebruik te maken van de omstandigheden.

Wanneer alles goed gaat en rimpelloos verloopt, is er geen enkele uitdaging. Pas wanneer er wrijving is, weet je dat je je schap moet zetten.

 

Herinneringen zijn je kapstokken

 

Soms kan je als volwassene met veel warmte terugdenken aan ‘die mooie tijd’. Het kunnen heerlijke herinneringen zijn, die – bij de gedachte eraan – een brede glimlach op je gezicht toveren. Op momenten dat je het even niet ziet zitten, kunnen ze een kapstok voor je zijn, waaraan je je kan optrekken, een houvast, wanneer je even het noorden kwijt bent. Mooie herinneringen zijn een ‘boost’ om de moed erin te houden. Ze laten je beseffen dat je over een immense innerlijke kracht beschikt om vol te houden in moeilijke tijden. Het tedere gebaar van een geliefd persoon uit het verleden, kan je in het ‘nu’ optillen. Koester dus je fijne herinneringen. Je hebt er méér dan je denkt.

Laat ze niet ondergraven, haal ze onder het stof uit en blink ze op. Kijk naar al het mooie dat je mocht beleven. Door er opnieuw aan te denken kan je ook het bijpassende gevoel terug beleven. Blijf even in dat goed gevoel hangen, daardoor ga je ze ‘verankeren’ in je geheugen.

Neem even tijd … gun het jezelf om te gaan grasduinen in het verleden, op zoek naar fijne, warme herinneringen, ook al hoor je zo vaak dat je het verleden moet loslaten om in het ‘hier en het nu’ te kunnen leven. Dan hebben we het over ‘kommer en kwel’, over ‘zware stenen’ die in je rugzak zitten en die eruit moeten.

Koester je blije herinneringen, als een waardevolle schat. Ze zijn je gids in donkere dagen, je leidraad in je leven.

 

Het moet er wel zijn …

 

Wanneer er niets gebeurt, is er ook niets om het je te herinneren. Creëer fijne situaties, zo heeft je onderbewustzijn materiaal om op te slaan. De ervaringen van nu, worden je herinneringen voor morgen, volgend jaar, je hele leven. Zorg dat je iets hebt om aan terug te denken. Je maakt je toekomst zelf!

Ban dus negativiteit uit je denken, je woordenschat, je handelingen. Heb je de neiging om toch steeds zwartgallig te zijn, raad ik je aan eens een blad papier te nemen en daarop twee kolommen aan te brengen.

Links schrijf je je dagelijkse negatieve uitspraken, waar je normaal gezien toch niet eens stil bij staat, het is je tweede natuur geworden. Rechts schrijf je dan hetzelfde, maar waarbij je bewust nagedacht hebt over de formulering.

 

Negatieve uitspraken                                    positieve uitspraken

Ik voel me ziek en ellendig                ­->   Ik geniet met volle teugen van elk moment

 

Hem of haar kan ik niet niet uitstaan  ->   Wat leer ik uit deze ontmoeting

 

Ik moet mij in bochten wringen          ->   Liefde is onvoorwaardelijk: men houdt

om graag gezien te  worden                     van mij of men houdt niet van mij!

Het gaat enkel om de manier van formuleren: links geef je een negatieve impuls aan je onderbewustzijn en het levert feilloos wat je vraagt en rechts zeg je hetzelfde maar je krijgt een heel ander gevoel. Pas het maar eens toe: je zal versteld staan van het resultaat.
Zo bouw je nieuwe herinneringen op, die je hele leven een andere wending zullen geven.

Doe nu wat je je later als “heerlijk” wil herinneren en veranker het!

 

Herinneringen

Via deze link kan je contact met me opnemen

Vriendschap: houdt ze een leven lang stand? (75)

Vriendschap … Houdt ze een leven lang stand of schuilen er addertjes onder het gras?

 

Vriendschap

 

 

Je kan écht niet zonder: iedereen heeft een “maatje“ nodig! Iemand aan wie je je zielenroerselen kwijt kan.

 

 

 

Vriendschap

 

 

 

 

Wordt het vertrouwen echter beschaamd … is het over en uit!

 

 

 

 

 

Het dierenrijk

 

Wanneer je dieren observeert merk je dat ze blij zijn bij het zien van een bekend ander dier. Hun lichaamstaal verraadt een goed gevoel. Het lijkt wel of er welbevinden is. Er is “iets” tussen hen. Wij verstaan geen dierentaal, maar het is duidelijk dat er een bepaalde communicatie is.

Huisdieren hebben een nauwe band met hun baasje en tonen ook hun affectie en afhankelijkheid. Hoe meer deze relatie beantwoord wordt, hoe hechter de band tussen beiden wordt. Soms gaat het nog veel verder. Ze beschikken over de gave om leed te voelen en te troosten, om diepe vriendschap te geven.

Kijk even naar: Peyo, cheval du coeur: twee filmpjes op You Tube die je diep zullen beroeren. Je wordt er stil van!

Wanneer dieren tot zulke prestaties in staat zijn, hoeveel méér is de mens dan in de mogelijkheid om het beste van zichzelf te delen met anderen en er te zijn voor die andere.

 

Openheid en eerlijkheid

 

Vriendschap zegt dat we het over een ‘vriend’ hebben en niet een relatie in de strikte zin van het woord. Er is komt geen seksualiteit aan te pas.

Dit is eigenlijk wat het woord Agape betekent: ik citeer:

Dit is de Griekse benaming voor een relatie tussen 2 mensen die gekenmerkt is door stabiliteit en wederzijdse betrokkenheid en die, vrij van hartstocht, op een diep niveau om elkaar geven.
Ερoδ of Eros daarentegen is een relatie met seksualiteit.

Deze mensen delen veel fundamentele waarden en doelstellingen.
Zij verdragen van elkaar, in goede harmonie, de punten waarop ze van elkaar verschillen.

De diepte van hun liefde wordt afgemeten aan hun wederzijds vertrouwen en het respect dat zij voor elkaar voelen.

Hun relatie laat elk van hen de ruimte om zich in de wereld expressiever, creatiever en productiever te laten zijn.
Ze beleven veel vreugden aan gezamenlijk gedeelde ervaringen uit zowel het heden, het verleden, als ook aan die, welke hen nog te wachten staan.

 

Vriendschap

 

Elk van hen ziet de andere als zijn of haar dierbaarste en meest geliefde vriend.
Er is een bereidheid om in alle eerlijkheid naar zichzelf te willen kijken ter wille van de groei van de relatie en de verdieping van de intimiteit.

Met echte liefde worden gevoelens van sereniteit, zekerheid, toewijding, kameraadschap, wederzijdse steun en troost geassocieerd.

(link)

 

Voor wat hoort wat

 

Er wordt verondersteld dat het een wederzijds engagement is. Wanneer teleurstelling zijn intrede doet, omdat de andere niet beantwoordt aan de normen en waarden van ware vriendschap, komt die vriendschap plots op de helling te staan. Voor je het weet komt er dan snel nadien een breuk.

Vriendschap

 

Scherven kan je lijmen … maar je blijft de breuklijnen zien. Wanneer de vriendschap groot genoeg is, kan je met de littekens leven. Het zorgt er echter wel voor dat je op je hoede bent en zeer alert! Het vertrouwen is beschaamd.

 

 

 

Wanneer het over concrete feiten gaat, die uitgepraat kunnen worden – en de vriendschap is sterk genoeg – wordt de spons erover geveegd en laat het ook geen sporen na.

Weet je echter niet uit welke richting de wind komt en dingen overvallen je als een donderslag bij klare hemel, dan is het uitkijken. Dan mag je best je wenkbrauwen fronsen! Er zit dan ergens een addertje onder het gras. Niet iedereen is open en eerlijk en bereid om over de onderliggende motivaties te praten.

Ware vriendschap zou eigenlijk ‘rozengeur en maneschijn’ moeten zijn …

Het is je sterkte, je kracht, je uitlaatklep, je hulp in moeilijke tijden: samen lachen en samen wenen … respecteren en gerespecteerd worden!

Het concreet voelen dat er iemand is bij wie je altijd en met alles terecht kan en bij wie die andere net hetzelfde gevoel heeft. Er wordt ook geen oordeel uitgesproken!!!

 

Het magische getal ‘zeven’

 

In het verhaal van de graanschuren van Egypte is er sprake een tijdsspanne van zeven jaren: de zeven vette en de zeven magere jaren …

Volgens de alternatieve geneeswijzen vernieuwt ons lichaam zich volledig binnen de zeven jaar. Botten, cellen en weefsels kregen een volledige update. Daaruit kunnen we concluderen dat ons lichaam eigenlijk maar zeven jaar oud is. In wezen zouden we dus tot op onze laatste levensdag kerngezond moeten zijn.

Niets is helaas minder waar.

Alle cellen hebben een geheugen waardoor ze bij de vernieuwing, het oude stramien gebruiken waardoor de klachten en de kwalen blijven bestaan.

Niet iedereen is in staat het geheugen van de cellen te wissen.

Het kan wel: zie blog nr. 48

Zo zou in de cyclus van de vriendschap dezelfde denkwijze gangbaar zijn.

Elke zeven jaar krijgt vriendschap een testperiode.

Dit kan meerdere vormen aannemen en zich onopvallend voordoen. Doorsta je de moeilijkheden die zich rond die periode voordoen, gaat je vriendschap een nieuwe “ambtstermijn” aan van zeven jaar.

Een vriendschap geeft geen garantie. Het is geen evidentie.

 “Als je gelooft dat het goed komt,

zie je overal kansen en mogelijkheden.

Als je gelooft dat het niet goed komt,

zie je overal hindernissen.”

(Wayne Dyer)

Er moet gewerkt worden om de vriendschap in stand te houden: ze moet wederzijds gevoed worden.

Mogelijk heb je meerdere vriendinnen of vrienden. Maar met elk van hen heb je een andere band. Wat bij de ene kan, is soms bij de andere onmogelijk. Je voelt het ook spontaan aan en houdt elke vriendschap in ere.

Onderlinge jaloersheid bestaat dan niet. Ieder heeft zijn/haar eigenheid en die maakt een vriendschap uniek.

Jij bent enig en uniek op de meer dan zeven miljard mensen, die er momenteel op de aarde rondlopen. Daardoor druk jij je stempel op je vriendschap. De band die je met iemand hebt, kan door niemand geëvenaard worden.

Koester dus elke vriendschap die je leven verrijkt. Bescherm deze als een kostbaar en kwetsbaar iets. Wees bereid tot onvoorwaardelijke liefde. Het zal de kwaliteit van jouw leven naar een hoger niveau tillen.

Durf grenzen stellen, wanneer iets of iemand een bedreiging vormt voor je vriendschap.

Kom op voor wat heilig voor je is!

 

Vriendschap

Via deze link kan je me contacteren.

Perfectionisme: een zegen, vanuit inzicht en passie (74)

Perfectionisme … het siert een mens!

 

Perfectionisme

 

Wanneer inzicht en passie de motivatie zijn om iets tot een goed einde te brengen, dan overstijg je jezelf.

 

 

Perfectionisme

 

 

 

Constant half werk leveren is voor anderen een bron van ergernis. Samenwerken wordt dan heel moeilijk.

 

 

 

 

 

Fouten maken is toegestaan

 

Elke mens moet leergeld betalen en … oefening baart kunst! Perfectionisme is een lange weg! Er kruipt heel wat tijd in het verwerven van vaardigheden. Daarvoor ga je ook zo lang naar school. Daar kan je leren hoe iets moet, hoe de dingen in elkaar zitten. Er wordt dan wel van jou verwacht dat je je deze leerstof eigen maakt door de theorie te studeren en – indien nodig – dat je de manuele handelingen vlot leert uitvoeren.

Dit lukt echt niet van de eerste keer. Maar samen met de vaardigheid groeit ook het welbevinden en de trots.

Heb je dan het geluk om mensen rondom je te hebben die je aanmoedigen, die je steunen en motiveren om te volharden, dan merk je dat je uit jezelf méér wil leren en dat je jezelf wil bewijzen dat je het kan. Je zelfvertrouwen groeit: ook al deed je het nooit, je wéét dat je het kàn!

Je ondervindt wat het met je doet! Geloven in jezelf verricht wonderen. Op het ogenblik dat je vreugde vindt in je kunnen, groeit langzaam de passie. Je bent op weg naar perfectionisme. Het wordt je niet in de schoot geworpen. Met een glimlach herbegin je de oefening tot je het onder de knie hebt. Hoe vaak je ook fouten maakt, het geeft echt niet, zolang je maar niet opgeeft.

 

Gemotiveerd zijn vanuit jezelf

 

Perfectionisme

 

Zolang je iets doet om waardering van een ander te ontvangen, houd je het niet vol. Blijft dedikke duim van een ander uit, is ook je motivatie weg. Je hebt aanvankelijk – tijdens je leerproces – de schouderklopjes écht nodig, om als kind niet ontmoedigd te raken. Maar eens je iets beheerst, moet het vanbinnen uit komen.

Je zet je schouders onder iets wat voor jou belangrijk en waardevol is. Het doel ligt dus bij jezelf: jij wil iets goed doen en het perfectionisme bereiken, omdat je er zelf arbeidsvreugde aan beleeft. Hoe groot dan de inzet ook is of hoeveel uithoudingsvermogen er ook nodig is, het is nooit te veel.

Enkel dit is de juiste ingesteldheid: vanuit inzicht en passie een engagement aangaan, los van de mening van anderen.

Is je totale inzet een “hengelen” naar bevestiging, een willen bewijzen hoe goed je wel bent of je perfectionisme gaat gebruiken om iets te bekomen en liefde te kopen, garandeer ik je dat je regelrecht op een “burn-out af stevent. Het is water dragen naar de zee, want voor een ander is het toch nooit genoeg en jouw argumenten zijn zelden doorslaggevend. Het kan altijd méér en beter!!!

Leg de lat voor jezelf hoog en je wordt beloond voor je inspanningen. Bezit de fierheid en de trots dat je iets perfect afgewerkt hebt. Het zal je een fijn gevoel geven.

 

De nodige discipline

 

Perfectionisme houdt discipline in. Wanneer je als kind zelden aangemoedigd werd om vol te houden, wanneer het even moeilijk was, vraagt het later méér inspanning. Het is dan geen evidentie om op je tanden te bijten. Mogelijk uit gemakzucht lieten je ouders je maar aanmodderen. Hoe zat het met ‘opruimen’? Werden er regels gehanteerd om je orde bij te brengen? Hadden je ouders zélf orde of ben je in een chaos opgegroeid?

Een consequente levenshouding is: datgene aan je kinderen vragen, wat je ook zelf doet. Woorden wekken, voorbeelden trekken.

Nu je zelf volwassen bent, moeten ze enkel naar je woorden luisteren, maar mogen ze niet naar je daden kijken? Je draait kinderen geen rad voor de ogen! Ze houden je ten gepaste tijden wel een spiegel voor.

Word je dan boos?

Perfectionisme

 

Je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn … Een eerlijke levenshouding is fundamenteel om tot goede resultaten te komen. Heb jij een uitstelgedrag? Doe je het minst prettige ook steeds het laatste? Wanneer er dan tijd tekort is, schiet het erover …

 

 

 

Perfectionisme zit in kleine dingen.

Het principe:voor alles een plaats en alles op zijn plaats’, voorkomt stress en onnodig zoekwerk. Je moet iets toch opruimen, zet het dan meteen op de vaste plaats. Waarom het twee keer vastnemen? Aanvankelijk lijkt het moeilijk, maar eens je het beet hebt is orde houden zo eenvoudig. Discipline vergemakkelijkt je leven en nodigt uit tot perfectionisme.

 

Anderen hebben er baat bij.

 

Wanneer mensen moeten samenwerken om een doel te bereiken, wordt er verondersteld dat elke persoon een optimale bijdrage levert.

Bij het bouwen van een huis is dit overduidelijk.

Wanneer er iets scheelt met de funderingen, zal het ganse huis er onder lijden. Het komt dan echt niet goed. Er wordt perfectionisme verwacht of het loopt in het honderd.

Kunnen mensen op jou rekenen? Mogen/kunnen ze je volledig vertrouwen, dat je al je kennis en mogelijkheden gebruikt om tot een perfect resultaat te komen?

Perfectionisme stemt mensen tevreden.

Je kan verder met wat er vóór jou gepresteerd werd.

Laat jij mensen in de kou staan, omdat je geen goesting hebt, geen discipline hebt, omdat je goede raad naast je neerlegt of het gaat het ene oor in en het andere weer uit?

In zo een geval … wat moeten mensen met jou??? Je bent een blok aan hun been! Mensen worden dan zó moe van jou! Er is een wrange nasmaak.

Heb je je al eens afgevraagd welk jouw aandeel is in een geheel? Je moet niet alles kunnen, maar dàt wat van jou verwacht wordt, hoor je wel perfect neer te zetten. Perfectionisme wordt dan de mogelijkheid om iets groots te realiseren.

Wanneer anderen jou iets vragen en je hebt toegezegd … kan je dan echt met je hand op je hart zeggen: “ik heb het tot in de puntjes afgewerkt, dit doen ze me niet na!!!” Ben je dan ook trots op jezelf, omdat je het beste van jezelf gegeven hebt? Dàn voel je wat perfectionisme met je doet.

Het tilt je boven uit jezelf en geeft je de kracht om je op de volgende activiteit te storten.

 

perfectionisme

Via deze link kan je contact met me opnemen.

Collegialiteit of gewoon collega’s? Echt niet hetzelfde! (73)

Collegialiteit is een meerwaarde in je leven, wanneer je dit op de werkvloer mag ervaren. Het betekent:

Collegialiteit

 

samenhorigheid, samen de lasten en de lusten dragen, neuzen die dezelfde kant op staan om iets moois te realiseren: een hechte, onderlinge verbondenheid.

 

 

Collegialiteit

 

 

 

 

Een collega zet zich wel in om zijn werk goed te doen, maar mist de band met de anderen, om het geheel te verrijken.

 

 

 

 

 

Het verschil

 

Collegialiteit volgens Wikipedia: “houdt in dat je je collega’s helpt en ondersteunt wanneer dat nodig is. Je ziet dus wat collega’s nodig hebben om hun werk goed en correct uit te voeren. (Bijvoorbeeld spontaan informatie doorspelen.) Collegialiteit betekent ook rekening houden met behoeften en belangen … ”

Collega’s zijn volgens diezelfde bron: ”personen die uitsluitend zijn verenigd om een gezamenlijk doel te bereiken, waarbij de capaciteiten van iedere collega om dit doel te bereiken, door de anderen worden gerespecteerd. Het begrip is afgeleid van het Latijnse werkwoord ‘colligere’, hetgeen verzamelen of bijeenbrengen betekent”

Dus duidelijk een verschil!!!

Iemand die collegiaal is, is dus een sociale collega.

Het omgekeerde is niet altijd het geval. Hij kan individueel goed werk leveren, dat bijdraagt tot het grote geheel, maar hij spits zich enkel toe op zijn eigen activiteiten. Zijn individuele rijkdom wordt zelden gedeeld met de groep. Collegialiteit maakt geen deel uit van zijn woordenschat. Om één of andere reden worden persoonlijke kennis en inzicht niet gedeeld, wordt er niet spontaan bijgesprongen waar nood is, waardoor spanningen ontstaan.

Wanneer het gevoel binnensluipt dat er geprofiteerd wordt, wordt men alert.

Men gaat op de toppen van de tenen lopen, er broedt iets onderhuids. De sfeer van vertrouwen en openheid is zoek. Het gaat op de heupen werken. Ergernis komt opzetten.

 

Goed voelen

 

Er kan enkel welbevinden zijn, wanneer de balans in evenwicht is. Eén kilogram lood weegt evenveel als één kilogram pluimen. Wanneer je ervaart dat je collega een egoïstisch gedrag vertoont, je constant op “dovenmans oren” stuit, als je subtiel iets te kennen geeft, wordt collegialiteit zwaar op de rooster gelegd.

Het is een fijn gevoel wanneer je zegt: “Dit zijn vier handen op één buik”. Maar besef dan wel dat er nog steeds maar twee van jou zijn! Die andere twee moeten dan evenwaardig zijn. Niet noodzakelijk “hetzelfde”, maar inhoudelijk van dezelfde kwaliteit.

Stel je even een toneelgezelschap voor. De verscheidenheid aan taken is enorm. Echter geen enkele taak is onbelangrijk. Er moet op elkaar gerekend kunnen worden. Het eindresultaat is belangrijk. De ketting is maar zo sterk als haar zwakste schakel. Laat iemand het afweten, dreigt alles in het honderd te lopen.

Collegialiteit betekent dan: te kennen geven als iets niet kan of er niet is. Het gaat om de samenhorigheid. De kar wordt getrokken, je kan er ook aan duwen … er op gaan opzitten en dik profiteren, is óók een mogelijkheid.

Merk je dat jij  altijd de kar moet trekken, uit gemakzucht van de anderen, hou je daar écht geen goed gevoel aan over.

Egoïstisch gedrag hoeft je niet te accepteren. Je mag de anderen daarop terugfluiten.

 

Wiens pluimen steekt men op zijn hoed?

 

Gaan anderen met de pluimen lopen?

Paraderen ze als een pauw met jouw inzet, ideeën en realisaties?

Collegialiteit

 

Dàt moet in de geest van collegialiteit nu ook niet. Je hoeft niet over je laten te lopen. Je mag best je mondje roeren. Het is fijn voor de anderen wanneer je lief en aardig bent, maar er zijn grenzen! Daarom hoef je de andere nog niet onderuit te halen, maar heldere taal schept duidelijkheid. Durf afspraken aankaarten: niet alles is jouw verantwoordelijkheid.

In een engagement moet ieder volgens zijn bekwaamheid presteren.

Niemand heeft het recht met jouw pluimen de schijn te wekken dat het zijn verdienste is. Ook dat is een wezenlijk onderdeel van collegialiteit. Eén persoon kan niet met de eer gaan lopen, dat stuit tegen de borst. Erkentelijkheid en respect zijn prioritair.

Kom voor jezelf op, anders hou je samenwerken niet vol! Laat niet van je profiteren, zodat een ander ‘op jouw kap’ de dag kan uitdragen.

Zet geen dikke nek op en grootheidswaanzin is ook niet nodig. Geef wel de noodzaak te kennen correct behandeld te willen worden.

De ene persoon heeft al meer ideeën dan de andere, is dynamischer en daadkrachtiger, heeft meer organisatietalent, het mag geen reden zijn voor de anderen om hiervan te profiteren.

Wanneer jij slechts met één vinger “Broeder Jakob” op de piano kan spelen, moet je ook niet in het concertgebouw het applaus en de staande ovatie van de solist in ontvangst nemen. Maar je kan wel de piano afstoffen en de koperen koppen van de spijkers rond het velours pianokrukje opblinken … Dan is de actie perfect!!! Wat jij dan deed was “af”.

 

Harmonie op de werkvloer bestaat die echt?

 

Wanneer aan meerdere voorwaarden voldaan wordt, kan dit zeker.

Openheid is daar al een van. Mensen die met elkaar praten, vanuit respect voor mekaar, kunnen heel veel bereiken. Luisterbereidheid is een noodzaak: je niet aangevallen voelen, wanneer er iets gezegd wordt, je fouten kunnen toegeven en eraan werken. Elke mens heeft zijn beperkingen en tekortkomingen. Dus mogen zijn wie je bent is belangrijk. Zolang de bereidheid tot veranderen aanwezig is, zijn er groeimogelijkheden. Dit veranderen heeft te maken met het eindresultaat van het grotere geheel. Daar draait collegialiteit juist om. Samen die kar in beweging krijgen en in beweging houden. Samen aan hetzelfde zeel trekken!!!

Je haalt elkaar niet onderuit en roddelen is al helemaal uit de boze. Het schendt het vertrouwen!

Collegialiteit

 

 

Dit is ‘de poten van iemands stoel of bankje’ er geniepig onder uit zagen en ze daarna voor de schijn weer op hun plaats zetten.

 

“Face to face”!!!

 

 

 

Durf je de waarheid niet in iemands gezicht zeggen, zwijg dan! Aan een hypocriet gedrag heeft niemand een boodschap. Schijn-heilig zijn ondermijnt collegialiteit. Jaloersheid, constante kritiek en na-ijver maken samenwerken onmogelijk.

Een welomschreven taakverdeling, waarbij rekening gehouden wordt met ieders talent, waarborgt een goede samenwerking. De bereidheid van elke collega, om zijn verantwoordelijkheid te nemen voor de aangenomen taak, garandeert harmonie, tevredenheid, welbevinden, vertrouwen en samenhorigheid op de werkvloer.

Je dagelijkse job geeft je dan immense voldoening, zodat je nog steeds volledig opgeladen’ aan je privéleven kan beginnen.

 

Collegialiteit

Via deze link kan je contact met me opnemen

Volwassenheid: het afsluiten en loslaten van afhankelijkheden (72)

Volwassenheid … is op eigen benen kunnen staan, zelfstandig functioneren, zonder afhankelijk te zijn van iets of iemand.

Volwassenheid

 

 

Een lang groeiproces gaat vooraf om tot volle wasdom te komen en vruchten te dragen of zich voort te planten.

 

 

 

Volwassenheid

 

 

 

Zolang je iets buiten jezelf nodig hebt, iets dat je ervaart als noodzaak, om in je volheid te staan, is er nog een weg af te leggen.

 

 

 

 

Een behoefte

 

Enkel de mens heeft zoveel jaren nodig om tot volwassenheid te komen. En helaas bereiken sommigen het nooit! Het lijkt onmogelijk om zelfstandig te leven en te handelen. Het wekt ergernis en ongenoegen op voor de naaste omgeving. Men gaat ervan uit, dat je vanaf een bepaalde leeftijd je leven op ‘de rails’ hebt.

De weg naar volwassenheid verloopt volgens een voorspelbare lijn.

 

Volwassenheid

 

Als baby is er die 100% afhankelijkheid van je ouders. Als kind leer je denken, praten, lezen, schrijven en hoe je je hoort te gedragen. Je wordt al van kleins af aan geconditioneerd door je ouders, opvoeders, omgeving, culturele waarden en normen. Pavlov blijft bestaan! Als tiener is de nood aan goedkeuring zeer sterk aanwezig: je aast op bevestiging en waardering, van je ouders, opvoeders en leeftijdsgenoten.

18 jaar en volwassenheid bereikt??? Denk je dit écht???

Als twintiger ben je afhankelijk van de wetten op de werkvloer of de onderwijsinstelling waar je je verder ontwikkelt. Eens dertig stel je reeds een grote zelfstandigheid vast, maar de invloeden van buitenaf zijn zeer groot. En op veertig spelen de invloeden van je jeugd een grote rol en de inzichten die je door de jaren heen zelf opdeed. Het zijn ingebakken overtuigingen geworden en plots ben je niet meer in staat om zelfstandig te denken en je je ernaar te gedragen.

Echte volwassenheid blijkt dus geen evidentie te zijn.

 

Diepe sporen

 

Wanneer je niet oppast, word je geleefd in plaats van te leven.

Zoals een droge spons vocht opneemt en één wordt met de opgenomen vloeistof, zo absorberen we onbewust alles rondom ons. We staan er niet bij stil hoe groot de impact is van onze omgeving. Navelstrengen horen doorgeknipt te worden bij onze geboorte. Hoeveel banden zijn er nog die vanuit noodzaak in stand gehouden worden, omdat men alleen niet verder kan? Dochters die niet zonder hun moeder kunnen? Zonen die het contact met moeder onderhouden alsof ze zonder haar niet kunnen ademen? Of moeders die niet kunnen loslaten … en van daaruit gaan ‘over beschermen’ …

Hoe kan deze persoon zelfstandig verder en zijn volwassenheid ten volle beleven? Als ouders draag je dus een enorme verantwoordelijkheid om je kinderen te leren leven.

Volwassenheid

 

 

 

 

 

Ervaar je zelf angst, verdriet of boosheid om je eigen jeugd, je pubertijd en je eerste onbehouwen stappen in de wereld van de harde realiteit, zit je met oude wonden; wonden die hun eigen leven gaan leiden?

 

 

 

 

 

 

 

Deze beletten je om je kinderen een objectieve kijk te geven. Alles is gekleurd vanuit jouw onverwerkte pijn uit het verleden. Je eigen angsten en onzekerheden worden dan als het ware geprojecteerd op het jonge leven, waarvoor jij zorgt hoort te dragen.

Mogelijk wil je je kinderen behoeden voor alles wat jij meemaakte, wat nooit de plaats heeft kunnen krijgen die het maar heeft en nog steeds de kop opsteekt. Ervaringen, waar je geen blijf mee weet …

 

Consequenties leren accepteren

 

Invloeden van buitenaf zijn onontkoombaar. Niemand leeft geïsoleerd en ze zijn echt nodig. Het is het pallet van de schilder, waar alle verf op uitgesmeerd wordt. De verf móet aanwezig zijn, anders kan de schilder niets mengen om een kunstwerk te creëren. Hij schildert zijn eigen creatie: géén kopie van iemand anders. Het leven is géén plagiaat! Je leeft je eigen leven, mét de waarden en de normen die je meekreeg op de achtergrond.

Het is maar door bewust naar ‘je bouwpakket’ te kijken, dat je in staat bent keuzes te maken. Wat doe je concreet met het aanbod, welke inzichten heb je verkregen, wat gebruik je en wat dient als achtergrondinformatie. Je hebt de vrijheid te kiezen. Echter aan elke keuze hangt een consequentie vast. Het getuigt van echt volwassenheid, wanneer je deze ten volle inschat en aanvaardt. Je kan onmogelijk komen klagen dat je ‘op de blaren moet zitten’, wanneer je een roekeloze beslissing genomen hebt. Wanneer je je verbrandt, weet je wat de gevolgen zijn!!!

Blijf je verwachten dat een ander steeds voor jou de kastanjes uit het vuur haalt wanneer jij blundert, ben je nog heel hele stap verwijderd van volwassenheid. Hoe vaak schuif je de hete aardappel door?

 

Je eigen verantwoordelijkheid nemen voor je daden, is een grote stap in de goede richting. Soms hoor ik mensen zuchtend vertellen dat ze ‘vier’ kinderen hebben, waar ze in werkelijkheid er maar drie hebben. Wanneer je als ouder niet op je partner kan rekenen, slaat bitterheid en teleurstelling toe. De ene verwacht volwassenheid van de andere, doch het blijkt een groot kind te zijn … Het evenwicht in de relatie is dan helemaal zoek.

 

Werk aan de winkel

 

Er van uit gaan dat de andere het wel zal doen, is geen eerlijke levenshouding. Volwassenheid is juist ‘de leerschool’ afsluiten en loskomen van afhankelijkheden, wat deze ook mogen zijn. Vanuit je eigen positief denken en je volle kracht je schouders zetten onder dat wat jij echt wilt. Het is evident dat er heel veel respect is voor de mensen rondom jou.

Er komt een moment in het leven dat je je “diploma” krijgt, dat je bekwaam geacht wordt om op eigen benen te staan en iets fantastisch van je leven te maken. De kaarten van het leven zijn uitgedeeld, het spel mag je ZELF spelen. Volwassenheid getuigt van inzicht, bekwaamheid, vaardigheid, zelfvertrouwen en een flinke dosis goede moed om er iets moois van te maken.

Iedere vogel zingt zoals hij gebekt is. Blijf trouw aan jezelf. Gooi weg wat onbruikbaar is, geen nodeloze ballast!!! Het ís bedoeld dat jij déze persoon bent. Kom uit je comfortzone en zing je helderste lied. Accepteer het héle pakket van de volwassenheid en je zal vreugde ervaren.

De nachtegaal is niet echt de mooiste vogel van het dierenrijk, maar zijn gezang is hemels mooi!

Volwassenheid

Via deze link kan je me contacteren.

Allergie en voedselintolerantie: is het te verhelpen? (71)

Allergie … Ben jij ook allergisch voor alles en nog wat? Of is het een allergie voor één specifiek iets?

 

allergie

 

Ervaar je heftige reacties op dingen uit de natuur of op iets dat je eet? Beangstigende symptomen: het gevoel alsof je verpletterd wordt tussen een bankschroef, een verstikkend gevoel of je buik, die als een stoomlocomotief te keer gaat?

 

Allergie 

 

 

Mogelijk is het een lichtere vorm: een voedselintolerantie? Er rommelt wel wat. Het is niet prettig, maar roept geen paniek op. Het kan ook gelijktijdig optreden. Je bent dan helemaal van de kaart.

 

 

 

Vanwaar komt het?

 

Raar toch … de ene mens kan alles eten en er zich zeer goed bij voelen; in elk seizoen gaan wandelen, wat er ook door de lucht vliegt, zonder enige reactie te vertonen.

De omstandigheden zijn dezelfde, maar ze hebben een totaal andere impact op iedere mens. Dus heeft het duidelijk niets met het voedsel op zich te maken, noch met rondvliegend stuifmeel en pollen, katten of honden.

 

Allergie

 

Moeder Natuur biedt alles in overvloed aan om mens en dier te voeden. Er is voor elk wat wils. Er zijn duidelijk dingen bij die niet voor de consumptie voor de mens bedoeld zijn. Weet dus wat je eet!!!

Zuiver voedsel, zoals het in zijn natuurlijke vorm  in de natuur voorkomt, is gegarandeerd goed. Moeder Natuur houdt niet van gemene spelletjes! Ze gaat er wel van uit dat de mens zijn gezond verstand gebruikt. Wat enkel bedoeld is om de omgeving mooi te maken, wordt niet opgegeten. Zoveel is duidelijk.

Dus als het niet inhoudelijk aan het voedsel ligt, moeten er andere factoren meespelen. De ene mens ervaart een zeer uitgesproken reactie op iets, een allergie, die catastrofale vormen kan aannemen, de andere eet met smaak dezelfde ingrediënten op, die op zijn bordje liggen.

 

Waar heeft het mee te maken?

 

Wanneer je mijn vorige blogs aandachtig gelezen hebt, weet je dat dat er – vanuit het Oosters denken – geen ziekten bestaan, maar dat er alleen ‘zieke mensen’ zijn die min of meer uit evenwicht zijn door gevoelens die ze niet de juiste plaats kunnen geven in hun leven. Het lichaam geeft dan bepaalde signalen, als hulpmiddel, indicator, om het evenwicht te herstellen. Het is geen ‘ziekte’ zoals de reguliere geneeskunde het noemt en waarvoor een scheikundig product (medicament) moet ingenomen worden, om het ‘signaal’ te laten verdwijnen. Daarmee is de ware oorzaak niet verdwenen.

Het gaat dus écht niet om het signaal, in dit geval: de allergie of de voedselintolerantie!!! Maar om de reden waarom het lichaam deze reactie geeft.

Je lichaam meent het eerlijk met jou en zal een reactie geven als het mis gaat. Het spreekt een duidelijke taal, maar die helaas niet begrepen wordt.

 

Allergie

 

 

 

‘Puffertjes’, pillen en zalfjes moeten dan de boel in evenwicht krijgen.

 

 

 

 

Het blijkt maar een tijdelijke oplossing te zijn. De allergie blijft. Je alle genoegens ontzeggen is natuurlijk óók een oplossing.

Nooit een ijsje, nooit fruit of noten, uit de buurt blijven van honden en katten, zeker niet wandelen is de natuur … is het dàt??? Altijd gefocust zijn op wat niet kan??? Dit is geen leven! En zo is ‘leven’ ook niet bedoeld.

Er is zoveel dat het leven kleurt en aangenaam maakt.  Allergie verwijst naar dieperliggende oorzaken.

 

Waarover dan concreet?

 

Net die dingen waar je  een allergie of een intolerantie voor hebt, laten zien dat het gaat om het verbergen van je ware gevoelen. Je laat je beïnvloeden door anderen of omstandigheden. Je geluk is onafhankelijk van iets buiten jezelf: van de houding van anderen, van gebruikt voedsel of stof dat je inademt.

Wanneer je je daarvan bewust wordt, straal je dit ook uit. Wil je in het leven echt gelukkig zijn, moet je tevreden en gelukkig zijn met jezelf: je bent enig en uniek: uiterlijk en innerlijk. Uiterlijk geef je de indruk dat het je allemaal niet kan schelen wat anderen van je denken, terwijl dit in feite wel zo is. Het raakt je, je voelt je klein, onmachtig, niet erkend en oh zo kwetsbaar.

Een diepgewortelde angst beheerst je leven.

Daardoor ga je jezelf afsluiten, krijg je onvoldoende licht en zuurstof. Enkel in wisselwerking met je omgeving en het voedsel dat je tot je neemt, kan je het leven in zijn volheid beleven, op voorwaarde dat jij dit volle leven eerst in jezelf erkent en toestaat.

Jij bent sterker, voller, volmaakter dan je denkt. Kom tot zelfrespect. Niemand hoeft jou iets te geven, alleen jij dient jezelf eindelijk naar waarde te respecteren.

Het is je geboorterecht dat jij mag genieten van alles wat Moeder Natuur zo  overvloedig en rijkelijk aanbiedt. Niets van alles wat eetbaar is voor de mens, schaadt je gezondheid.

Je eigen denken verhindert je om volop te genieten van alle zintuiglijke genoegens van het leven en houdt de allergie in stand.

Het zijn je zintuigen die in opstand komen: vooral de smaak vraagt je om de volledige waardering van je eigen natuur!

Mogelijk focus jij je op enkele bepaalde punten in je leven, waardoor je de rest van je mogelijkheden negeert.

Alles waarvoor jij  een allergie hebt, is een oproep tot bewustwording van je prachtige persoonlijkheid en een verzet tegen de miskenning van je eigen natuurlijke gevoelvolle ‘Zijn’.

Je hart weet het, maar je verstand pruttelt tegen en weigert constant.

Kom tot het volledig besef van al je mogelijkheden.

Niets is slecht of lelijk aan je: het gaat slechts om je eigen overtuigingen. Enkel jij hebt deze blokkades opgeroepen, dus ben je ook in staat ze op te ruimen.

Je verhindert jezelf om tot bij je diepste kern te komen.

Enkel wanneer je alles kan loslaten, wat zich buiten jezelf bevindt en waarvan je meent dat het een impact heeft op je leven, kan er verandering komen  Nu onderga je je allergie als iets waar jij mee opgeschept zit.

 

De oplossing

 

In blog 48 had ik het uitvoerig over nieuwe verbindingen in je hersenen. Door je bewustwording kan je andere leefpatronen creëren.

Zie jezelf nu concreet een verbinding maken: span een stevige draad naar je innerlijke dynamiek, naar je levenswarmte, naar de blijheid en het waardebesef van je jezelf: zonder enig voorbehoud!!!

Zo kan je de neuronen in je hersenen met elkaar verbinden en deze beïnvloeden mekaar nu in positieve zin.

Zoek voor jezelf uit wat er zich diep in jou afspeelt: een schreeuw om aandacht, oude wonden die steeds opnieuw gaan bloeden, een negatief zelfbeeld …

Wanneer jij de vermemelde funderingen er onder uit haalt en je leven op een stevige constructie heropbouwt, ga je merken dat allergie en voedselintolerantie echt tot het verleden behoren.

Het lichaam moet geen signalen meer uitzenden, opdat je aan de slag zou gaan om je innerlijke evenwicht te bereiken.

Dan kan je met volle teugen genieten van de rijkdom van de natuur! Weg met elke allergie of intolerantie

Lukt het je niet om dit alleen voor mekaar te krijgen, is er een zeer doeltreffend middel: door hypnose worden de verbindingen op een diep mentaal niveau – door de hypnotiseur –  tot stand gebracht.

Nadien kan je gecoacht worden om je leven van op een nieuwe basis, als herboren te beleven.

Het wordt de sprong van je leven!

Allergie

Via deze link kan je me hiervoor contacteren

Angst … is een illusie en heeft geen poot om op te staan (70)

Angst … is slechts een illusie en heeft geen poot om op te staan.

Angst

 

 

 

Mogelijk denk jij daar anders over, omdat je angst daadwerkelijk ervaart. Het kan op je adem trappen en je aan de grond nagelen!!! Angst om iets te verliezen …

 

 

 

 

Angst

 

 

 

Je gelooft dat angst werkelijkheid is, omdat angst in staat is je totaal te verlammen. Het kan ook héél anders.

 

 

 

Angst is een gevoel

 

Verdriet, blijheid, woede, ergernis, teleurstelling, dankbaarheid … zoals honderden andere, het zijn allemaal gevoelens. Hoe weet je nu dat je het over een gevoel hebt? Het is zó eenvoudig!

Elke zin die je begint met:  “ik ben …”  of  “ik voel me …”  wordt steeds gevolgd door een gevoel.

Probeer het even uit: ik ben:

  • verdrietig
  • blij
  • woedend
  • teleurgesteld
  • dankbaar
  • angstig

Een gevoel zegt iets over jou en kan nooit door een ander kwalijk genomen worden. Het kan nooit als een verwijt gebruikt worden, waardoor een ander zich aangesproken zou kunnen voelen. Je kan een ander nooit de schuld geven van wat jij voelt.

Jij bepaalt –  in elke omstandigheid van je leven – hoe jij over iets of iemand denkt. Dit is je eigen vrije keuze. Iemand anders is nooit verantwoordelijk voor jouw gedachten.

Gedachten zijn vrij: zie blog 42

Daarin beschreef ik het zeer uitgebreid.

Je kan maar een gevoel ervaren wanneer er eerst een gedachte is: de bestelbon, weet je nog?

 

Angst kán als realiteit ervaren worden

 

Wanneer jij je in een reële en benarde situatie bevindt, kan angst je rubberen knieën geven.

Stel: Je bent op reis en tijdens een geleide tocht moet je over een hangbrug of een touwconstructie van de ene bergtop naar de andere. Je kijkt in een diepe ravijn, met een kolkende rivier daar ergens beneden. Het is de enige mogelijkheid. Omkeren kan niet. Op dat moment is je angst gegrond. Het hele gevaarte schommelt om zeeziek van te worden.

Angst

 

 

Dan is je angst realiteit, het neemt je vrijheid weg.

Maar geef toe, hoe vaak was je in je leven genoodzaakt om op deze manier over te steken???

 

 

Angst

 

 

Of bij het asfalteren van je straat, schuif je uit en komt in de hete asfalt onder de gigantische wel terecht. Niemand zag het, ook de bestuurde van de wel niet: dàn mag je gillen van angst!!! Je angst is dan weer realiteit!

 

 

Maar geef toe, hoe vaak ben je in je leven al zo ongelukkig uitgegleden, dat je leven ervan af hing?

Of een gewapende overval en er wordt een pistool op je gericht.

Maar geef toe, dit behoort niet tot je dagelijkse gebeurtenissen.

Wanneer je de omstandigheden niet in de hand hebt, ga je vanuit ‘machteloosheid’ angst ervaren.

 

Angst ontstaat wanneer een behoefte mogelijk niet ingelost wordt.

 

Dit kan zijn: nood aan zekerheid, geschonden vertrouwen, verwachtingen, je geluk laten afhangen van anderen, negatief zelfbeeld, juiste keuze gemaakt?

Wanneer je steeds met je gedachten in de toekomst zit, is de kans zeer groot dat angst binnensluipt. Je zet eigenlijk de deur op een kier. Je voedt je angst. Het worden hersenspinselen, die hun eigen leven gaan leiden en het ergste scenario komt eerst! Je doorleeft een illusie. Iets wat er nog niet is en misschien nooit werkelijkheid wordt, vormt de basis van je beleving.

Zolang je een behoefte koestert, een verlangen hebt, iets wilt hebben dat er niet is en dit als een tekort gaat ervaren, geef je je gedachten de kans om eerst vrees en dan angst toe te laten. Is: “ik vrees dat mijn wens nooit zal uitkomen”, ooit in je opgekomen? Hoe harder je je voor iets inspande, hoe verder ‘het gegeerde’ zich van je verwijderde: onbereikbaar! Werd je ook moedeloos, verbitterd? Dus weer maar gauw in die slachtofferrol kruipen?

Jij bent de producent van je gedachten. Dit kan niemand in je plaats doen. Ook al leerden je ouders en opvoeders je mogelijk wàt je moest denken en helaas niet hoé je kon denken, dit is geen reden om op hetzelfde stramien verder te borduren. Word je bewust van je gedachten!

 

Paniek blokkeert alles

 

Ongecontroleerde gedachten leiden tot panieksituaties. Je reageert dan vanuit je voelen en niet vanuit je denken. Je voelen verlamt je en je bent niet meer in staat correct te handelen.

Situaties buiten jezelf kunnen overrompelend zijn: nieuws krijgen over een overlijden, een ongeluk, een bikkelharde diagnose bij een ziekte … Het lijkt normaal dat je wereld dan instort. En toch heeft men ook hier een keuzemogelijkheid. Enkel het standpunt dat jij op dat moment inneemt, is bepalend voor de impact die het op je heeft. Hoe jij het ziet, maakt wat het met je doet. De omstandigheden op zich zijn maar wat ze zijn.

Adem in ELKE benarde situatie bewust diep in en zeer rustig en diep uit. Inademen doet je lichaam vanzelf. Daar hoef je je niet om te bekommeren. Je snakt onbewust  en intuïtief  naar adem, wanneer er een tekort blijkt te zijn. Dat is een veiligheidsmodus. Beeld je eens in dat je het zou vergeten, bv. bij Alzheimer!!! Zou niet goed komen …

Niet het bewuste inademen telt, maar het volume lucht waarover je daardoor beschikt om uit te ademen. Onze longen geven de opgebruikte lucht af in de vorm van stikstof. De onzuiverheden worden zo verwijderd. Dus is bewust uitademen de enige weg om spanningen af te voeren.

Wanneer je blokkeert wordt alles ‘bevroren’, ook je angst. Je bent dan één brok spanning die geen uitweg vindt. Maar er moet een ontlading komen. “Het in je broek doen van de schrik” is hiervan het eerste gevolg. Je hebt geen controle meer over die spieren.

 

Angst

 

Eigenlijk doe je het jezelf allemaal aan.

De zeldzame keren dat het ‘echt nijpt’ en de angst zich fysisch uit, zijn op je ene hand te tellen.

Angst is dus een illusie en heeft geen poot om op te staan. Enkel jij geeft je angst ‘die poot’. Het overkomt je niet, jij laat het toe.

Vraag je af waarover jij je op dit moment zorgen maakt: wat je denkt nodig te hebben, iets wat je vindt dat je zou moéten hebben. Kijk dan eerlijk naar jezelf: je bent er nog steeds in je volheid, ook al zit je zonder de invulling van die behoefte.

Wanneer je hier bent in dit nu-moment, zónder dat wat je denkt nodig te hebben, waarom denk je dan dat je dàt nodig hebt? Stel je de volgende keer concreet de vraag: “ waarom denk ik dat ik iets specifiek nodig heb?”

Ongeacht van wat het is, je had het in het verleden niet nodig om te leven en je hebt het nu ook niet nodig. Het is een illusie. Jij kan jezelf ervan bevrijden en zonder angst door het leven gaan.

Kijk naar wat je hebt en wees dààr gelukkig mee.

Wil je wél dingen in je leven veranderen, zet er dan concreet je schouders onder, maar weiger angstig af te wachten of het al of niet komt.

Waag de sprong in het onbekende!

Angst

Via deze link kan je contact met me opnemen, indien gewenst.

Houden van … ‘t is vaak niet bijzonder, ‘t is vaak niet zo’n wonder (69)

Houden van … ‘t is vaak niet bijzonder, ‘t is vaak niet zo’n wonder, zong Miel Cools zaliger!

 

Houden van

 

Houden van, houden van,
’t Is vaak niet bijzonder,
’t Is vaak niet zo’n wonder,
maar geen mens die zonder kan.
Houden van, houden van,
’t is weinig poëtisch,
’t is weinig profetisch,
maar geen mens die zonder kan.

 

 

 

Houden van

 

 

 

Haat is nooit het tegenovergestelde van ‘houden van’, maar onverschilligheid.

 

 

 

 

 

Wanneer iemand van je houdt …

 

is leven mogelijk!

Het maakt echt niet uit wié van je houdt, al word je door wolven grootgebracht. Leven wordt pas mogelijk wanneer het doorgegeven wordt via het kanaal ‘liefde’.

Lucht, eten en drinken, een couveuse van 37°, zijn onvoldoende om een baby in leven te houden. Je gaat gewoon dood, wanneer menselijke (dierlijke) warmte en tederheid ontbreken.

Moeder Natuur heeft het mooi geregeld. Zorgzaam aanwezig zijn, is een noodzaak om tot ontplooiing te komen. Het is fundamenteel.

Nieuw leven ontstaat wanneer twee mensen van elkaar houden. Het is de vrucht van hun liefde. Het ligt in de aard van de mens om goed voor de ‘kleintjes’ te zorgen.

In het dierenrijk zie je hoe bekommerd het moederdier is voor haar kroost. Spontaan, vanuit een haarscherp instinct, weet ze hoe het moet en wat goed voor hen is, hoe een hele kudde de beschermende taak op zich neemt om te jongen hun veiligheid te garanderen. Ze beseffen hoe kwetsbaar de jongen zijn.

 

Je geboorterecht

 

Vanaf het moment dat je tot leven gewekt werd, heb je het recht dat er voor jou gezorgd wordt en dat men van je houdt. Tot je volwassen bent, is iemand verantwoordelijk voor jou.

Bezin dus eer je begint!

Kinderen ‘maak’ je nooit voor jezelf, om een leeggelopen relatie te redden, om je oude dag te garanderen, om het te kunnen geven wat jij nooit kreeg!

Je zet een kind op de wereld opdat het de kans zou krijgen uit te groeien tot een prachtige persoonlijkheid. Je mag er je steentje tot bijdragen.

 

Houden van

 

Eigenlijk zorg je enkel voor zijn “carrosserie”, zijn lichaam.

Zijn ziel, dat is een héél ander verhaal, vandaar de bekende uitspraak: “onze kinderen zijn onze kinderen niet …”

Elk nieuw leven hoort dus met tederheid omringd te worden! Het is logisch dat de natuurlijke moeder dat doet. Helaas is dit niet altijd mogelijk. Houden van, kan dan plots niet zo evident zijn.

Er zijn omstandigheden waarin de moeder niet bij machte is om haar taak op zich te nemen: omwille van haar leeftijd, de reële gezinssituatie, een ongewenste zwangerschap door verkrachting …

Maar het kind is er wel en heeft recht op een liefdevol ‘nest’, warmte en een knuffel.

Er wordt dan naar de best mogelijke hulp gezocht, die niet altijd de meest gunstigste is voor het kind.

Mensen die het hart op de juiste plaats hebben en de correcte motivatie, brengen het tot een goed einde. Wanneer er al zo lang een kinderwens is, die maar niet in vervulling gaat, omwille van fysische problemen binnen het koppel, is dit de kans van hun leven. Het wordt dan ook een adoptiekind: wat zoveel wil zeggen als “mijn eigen kind”.

Hier is houden van vanzelfsprekend.

Pleegkinderen: dat is een heel ander verhaal.

Er is jammer genoeg niet altijd nét dié band waardoor houden van een evidentie is.

Er zijn frappante uitspraken die tot nadenken stemmen: “mijn kind, schoon kind”, “het hemd is nader dan de broek”.

Het is gewoon een vaststelling, wanneer men naar de realiteit kijkt. Het lijkt wel of je van “eigen bloed” méér kan verdragen dan van vreemden. Het wordt niet openlijk toegegeven, maar je merkt daadwerkelijk het verschil.

In je kinderen herken je jezelf en daarom aanvaard je hun tekortkomingen en gebreken. Je kinderen zijn per slot van rekening je spiegel. “Ik was óók zo, toen ik klein was …” en met een verontschuldigende glimlach wordt het gedrag van de kleine van de kaart geveegd. Het is per slot van rekening je “oogappel”.

Van pleegkinderen wordt onbewust véél meer geëist. Zij moeten bewijzen dat ze het waard zijn, dat er van hen gehouden wordt. Hun gedrag wordt constant onder de loep genomen. Ze horen zich perfect te gedragen. Houden van is een gunst die ze moeten verdienen. Het steeds ‘moeten bewijzen’ drukt een stempel op het kind en bepaalt zijn latere leven.

 

Bitterheid en teleurstelling

 

 

Net vanuit je geboorterecht dat er van je gehouden wordt, dat je warmte, aandacht en knuffels krijgt, ben er erop gefocust. En terecht. Het is geen verwachting, maar één onverbrekelijke geheel. Het ene is het logisch gevolg van het andere.

Stel je als klein kind vast dat het plaatje niet klopt, sluipt heel langzaam de teleurstelling binnen en nestelt zich je je hart. Daar gaat het zijn eigen leven lijden en voedt bitterheid. Je gaat het leven door een heel andere bril bekijken. Diepe pijn slaat diepe wonden! Mogelijk neem je je voor dat je zoiets je eigen kinderen nooit zal aandoen en word je een ‘crème’ van een ouder.

Of het gaat jammer genoeg de hele andere kant op. Wat men jou aangedaan heeft, moet een ander nu ook maar eens ervaren. Het onbegrijpelijke gebeurt: de volwassene is erger met zijn eigen kinderen, dan wat hem is aangedaan. Schrijnende realiteit.

In de vorige blog leerde je dat je je verleden niet bent en dat je 180° kan draaien.

Houden van

 

 

 

Hoe groot ook het onrecht is dat je aangedaan werd en/of wordt, je hebt altijd de keuze om er positief mee om te gaan. Jij kiest de weg!

 

 

 

 

Je kan blijven hangen in de gedachtegang dat er niet van je gehouden werd en nog steeds niet wordt, maar dat brengt echt geen zoden aan de dijk. Er verandert niets aan de omstandigheden. Jij gedraagt je als een slachtoffer!

 

Enkel jij kan veranderen

 

Aangezien de anderen blijven zoals ze zijn, ben jij diegenen die moet veranderen.

Door je bitterheid en teleurstelling sluit je de retour helemaal af. Jij zelf bent de blokkade! Wat de anderen ook doen, ze kunnen bij jou niet binnen. Je hebt een muur om je heen gebouwd, om niet meer gekwetst te worden. Je blijft op je strepen staan: het zijn toch mijn ouders, ZE MOETEN VAN ME HOUDEN!!!

Dat is waar .. zou moeten …

Hoe ouder je wordt hoe groter de teleurstelling, want je verwachting wordt niet ingelost. Je lijkt te stikken.

Gooi het om.

Bekijk die twee mensen nu eens vanuit een andere hoek. Ze gaven jou slechts je lichaam: je carrosserie. En aangezien je er vrij behoorlijk uitziet, hebben ze hun werk goed gedaan: mooi resultaat!!!

Laat dit al een glimlach op je gezicht toveren. Het topje van de ijsberg in je hart is al een beetje aan het smelten. Dankbaarheid steekt de kop op. Hierdoor sloop je de muren rond je hart en word je mild.

Telkens je aan hen denkt, verplicht je jezelf om te glimlachen: mondhoekjes omhoog.

Kijk dàn liefdevol om je heen wie wel van je houdt, zoals jij dat fijn vindt.

Zolang één iemand van je houdt blijf je in leven!!! Wie … dat maakt niet uit.

Iemand op deze wereld houdt van jou!!!

 

 

***

 

Houden van kan je bij Shakespeare niet leren. Romeo en Julia zijn al lang dood. Je hoort over liefde veel onzin beweren, van liefde in boeken zijn de letters te groot.

Het heeft immers meer met koffie te maken, met twee kouwe voeten ’s winters in bed, met eventjes blij zijn en dan weer verdrietig, tot opeens iemand zegt: hier een sigaret.

 

Houden van

 

Houden van kun je de buurman niet leren. De ene zoent zus en de andere zo. Wie zo mooi model stond, valt straks van zijn sokkel. Soms is het hard knokken, soms krijg je het cadeau.

Het heeft immers meer met warmte te maken, met twee zachte armen, ’s nachts om je heen, met eventjes vrij zijn en dan weer gebonden, tot opeens iemand zegt: ik zeg toch niet neen!

 

Houden van

 

Houden van kun je maar heel langzaam leren. Hardlopers lopen zichzelf vaak voorbij. Het staat niet in boeken, het staat niet geschreven, wat lief zijn wil zeggen, voor jou en voor mij.

Het heeft immers meer met geloven te maken, met twee grijze ogen die kijken je aan.  Met eventjes boos zijn en dan weer verdrietig, tot opeens iemand zegt: weg met die traan!

 

Houden vanMiel Cools     (1935 – 2013)

 

Via deze link kan je contact met me opnemen

Verslaving: ‘slaaf’ van een tiran, een genadeloze dictator (68)

Verslaving in het algemeen betekent: afhankelijk zijn van iets, een slaaf zijn van iets dat macht over je heeft.

 

Verslaving

 

Positieve verslaving … komt nagenoeg zelden voor. Dan noem je het ook geen verslaving. Het woord ‘slaaf’ link je nooit aan een goed gevoel.

 

 

Verslaving

 

 

Je geeft vrijwillig je onafhankelijkheid, je vrije wil op, om te gehoorzamen aan de impact die voortvloeit uit de gevolgen van wat jij toeliet.

 

 

 

Oorzaak ligt doorgaans in het verleden

 

Wanneer je eerlijk naar je verleden kijkt, ga je wel een en ander tegenkomen dat diepe sporen heeft nagelaten. Niet altijd bewust, maar zeker wel onbewust. Er zijn krassen op je ziel gekomen doorheen de jaren. Je onderbewustzijn heeft het allemaal opgeslagen. Elk voorval, gedachte, gedraging wordt geregistreerd.

Je kan je dus zonder moeite voorstellen hoeveel informatie beschikbaar is. Helaas geeft deze informatie zelden een positieve boost aan je leven.

De mooie herinneringen vinden we normaal. Ze glippen tussen de mazen van het net door en raken gauw in de vergeethoek.

Enkel die met scherpe kanten en een diepe inslag, blijven hangen. Een hard woord kan jaren op je maag blijven liggen en je krijgt het niet verteerd! Er moet je maar iets triggeren en je kan het woord of de zin letterlijk herhalen. Je ziet het hele gebeuren levendig voor je, alsof het gisteren gebeurde. Een oude wonde gaat opnieuw bloeden! Je voelt je weer oh zo kwetsbaar. Een karrenvracht van emoties komen naar boven.

 

Welke impact heeft dit op jou?

 

Elke mens heeft zijn eigen verhaal. Naar gelang de steun die je ervaren hebt en het begrip dat je kreeg, kom je er gemakkelijk over heen. Je kan dan de dingen uit het verleden de plaats geven die ze maar in dat tijdsbeeld  hadden.

Echter, niet iedereen heeft dit geluk gehad en worstelt met de pijn en het verdriet van vroeger en houdt het krampachtig vast.

 

Verslaving

 

Het heeft je getekend en bepaalt wie je nu bent en hoe je je gaat gedragen. De houding van de volwassenen heeft sporen nagelaten.

Het heeft je sterk en krachtig gemaakt of … het heeft je gebroken!

De diep-menselijke noden werden niet vervuld!

  • Zelfwaardering werd niet gestimuleerd
  • Er was een gemis aan liefde, maar … deze komt nooit van buitenaf
  • Je mocht géén liefde aan jezelf geven: dan was je egoïstisch
  • Er werd machteloosheid ervaren
  • Je voelde je afhankelijkheid, onbekwaamheid, minderwaardig
  • Het leek alsof je geen liefde “waard” was!!!
  • Echter: liefde is onvoorwaardelijk: men houdt van je of men houdt niet van jou
  • Diepe gevoelens werden begraven
  • Je leefde tot nu toe volgens de normen van je ouders, van je omgeving
  • Je trachtte te voldoen aan de verwachtingen van anderen, maar daardoor pleegde je constant verraad aan jezelf.
  • Vervreemd van jezelf
  • Frustraties
  • Je twijfelt aan jezelf, aan je persoonlijke stellingen.
  • De noodzaak werd ervaren om jezelf te beschermen

Daardoor zoek je compensatie:

alcohol/drugs/roken/medicamenten/suiker (!!) voldoen aan al je verwachtingen:

je ervaart het als balsem op je gepijnigde ziel.

Zelfontkenning is hier het probleem.

 

  • Je bent een gevoelig mens
  • Ontdek je eigen gigantische rijkdom
  • Durf vertrouwen op je intuïtie – je gevoel – erken jezelf
  • Je bent onafhankelijk, aan dat wat anderen van je denken/verwachten.
  • Kijk naar wat je écht dwars zit en stop met te verdrinken in alcohol.
  • Stop met het struisvogelgedrag.
  • Steek je hoofd nooit meer in een volume alcohol
  • Verstop je nooit meer achter een rookgordijn

 

Kijk naar het “waarom” van de dingen.

 

  • Niets gebeurt zomaar
  • Je hebt je eigen leven in de hand
  • Gelukkig zijn is een keuze – ongelukkig zijn ook!
  • Je hebt een uniek, menselijk vermogen en een gevoelige aard
  • Beleef jezelf als “vol” dan hoef je je nooit te “vullen”
  • Hou van jezelf, dan ben je in evenwicht

 

 

Wat moet je hier dus mee?

 

 

Weeral maar – tot vervelends toe  – bewustwording !!!

 

Wanneer je gaat inzien wát je “genekt” heeft in je jeugd/verleden, kan je ermee aan de slag.

 

Jij lost je eigen problemen op.

Jij bent nu in dit reële moment – bekwaam om 180° te draaien in je leven.

 

Wat wàs, hoeft er niet meer te zijn! Je beschikt over voldoende energie om het tij te keren en de verslaving te neutraliseren.

Jij bent je verleden niet!!! Neem dus het roer van je eigen leven stevig in de hand.

 

Je maakte jezelf tot slaaf van een tiran, een dictator.

Je kroop voor hem, je was hem zó onderdanig.

Verslaving

 

 

 

Bevrijd je uit je eigen mentale gevangenis!

 

 

 

 

Slavernij is officieel afgeschaft – als eerste in Denemarken – in 1803, meerdere landen volgden nadien.

Maar in 2018 ben jij vrijwillig een slaaf van:

alcohol/drugs/sigaretten/medicatie/suiker,

omdat deze levensstijl je een beter gevoel geeft, het leefbaar voor je maakt!

 

Zolang je je blijft verschuilen achter een ongelukkige jeugd, zielige, slechte ouders, kijk je naar je leven als in een aangedampte spiegel. Het is een wazig beeld, beneveld door de drank of de drugs, een rookgordijn door de sigaretten, een zombie door de medicatie, vet van de suiker …

Je bent jezelf niet, maar door je verslaving ga je in een fantasiewereld leven. Het is vluchten. Je wordt opeens of welbespraakt, mogelijk agressief. Je lijkt dan een andere persoonlijkheid. De remmen gaan los. Je kan plots de hele wereld aan.

 

Heb je een verslaving – gelijk welkedan heb je een probleem!!!

 

 

Hoe moet het verder?

 

 

Er is werk aan de winkel.

Belangrijk is dat jij van je verslaving af wil geraken. Zolang iemand anders dit voor jou wil, werkt het niet. Iets doen om een ander plezier te doen, hou je niet vol.

 

Als je inziet dat je verslaving – welke dan ook – dé vlucht is van je verleden, kan je bewust aan de slag.

Het verleden moet opgeruimd worden, je zelfbeeld moet opgeblonken worden en onder het stof gehaald!

Je laat je verleden echter niet los zoals je een rugzak van je schouders haalt en hem dan laat vallen. Helaas is het een ietsje moeilijker dan dat.

 

Therapeuten en psychologen zeggen wel altijd: “je moet loslaten”, zeer weinigen vertellen je erbij “hoe” je dit concreet doet.

Dus blijf je maar mee zeulen.

De concrete methode bestaat en via onderstaande link kan je daar meer info over krijgen.

Laat je helpen: het leven is zó mooi zonder verslaving!!!

 

Bevrijd jezelf!

Verslaving

Via deze link vind je de specifieke hulp die jij nodig hebt.

Wilskracht gebruiken … of toch liever maar lui dan moe? (67)

Wilskracht gebruiken houdt in dat iets niet van een leien dakje loopt, maar inspanning vraagt.

 

Wilskracht

 

 

 

Wilskracht is de kracht  van de wil  gebruiken om een resultaat te bereiken en … oefening baart kunst!

 

 

 

 

 

Wilskracht

 

 

Zonder ‘moeite doen’ in het leven komt er weinig uit de bus! Tenzij je een natuurtalent bent en alles zomaar uit je mouw kan schudden.

 

 

 

 

 

Je aanleg zit in je genen

 

Ga eens kijken in de natuur. Een gigantische beuk vindt zijn oorsprong in een klein beukennootje. Nog geen centimeter groot, maar alles is aanwezig. De mogelijkheid om uit te groeien tot een grote boom zit er in opgeslagen. Maar komt het nootje niet in de bosgrond terecht, zal er helaas weinig gebeuren.

Niet alle nootjes worden een boom. De natuur zorgt ook voor voedsel voor de dieren. De nootjes zijn gegeerd door de eekhoorntjes en wie lust er niet een fris, jong groen blaadje???

In elk zaad zit de totaliteit.

Elk kind wordt geboren als een bommetje potentieel.

Naar gelang de ontwikkeling van de baby vordert, ontluikt en groeit zijn gedrevenheid tot ontdekken. Zijn hoofd draaien, ogen die nieuwsgierig rondkijken, in verschillende stadia recht komen, kruipen, lopen, spreken …

 

Wilskracht

 

Er zit een ‘drive ’ in élk kind om zijn wereld te verkennen. De aanleg zit in de genen. Hoe rijker het aanbod van de omgeving, hoe ruimer de impulsen zijn die een kind krijgt.

Een kind neemt op via zijn zintuigen: horen, zien, ruiken, smaak en voelen.

Spontaan gaat het kind hiermee aan de slag.

 

Waar ging het mis?

 

Eigenlijk ‘aapt’ het kind na. Wat het waarneemt, gaat het in expressie omzetten. Het gaat echter allemaal niet zo vlotjes … Met vallen en opstaan! Dus gaat het kind wilskracht gebruiken om het doel te bereiken: “ik wil en ik zàl!!!”

Toen het eindelijk lukte, werd het resultaat uitvoerig geprezen door de volwassenen. De eerste woordjes, zijn eerste pasjes, de eerste tekening. Ouders zijn dan ‘een huis hoog’ en schreeuwen het van de daken!

Nu ben ik blij ! Wat is dit flink van jou!”

Aanvankelijk werd het kind nog aangemoedigd en gestimuleerd. Maar al gauw bereikt het experimenteergedrag van de kleine de grens van de ouders.

Trots als ze waren om zijn eerste gebabbel, slaat het over naar: “zwijg nu toch eens één minuut!!!”

Plots worden hun normen en waarden de maatstaf voor het gedrag van het kind. De handrem wordt getrokken door de ouders. Zij gaan bepalen wàt er gedacht moet worden, helaas niet hoé ze kunnen denken.

De commentaar is niet uit de lucht!

Het ophemelen is er niet meer bij. Er komt een oordeel over alles wat het kind doet.

Kan je je eens voorstellen hoe een kind zich daarbij voelt? Het is altijd te kort, te lang, te dik of te dun, nooit goed en genoeg. Een kind wil behagen en gaat zijn gedrag aanpassen om geliefd te zijn. Het gaat als het ware liefde kopen!

Kinderen worden niet meer spontaan op een “pedestal” gezet. Ouders zijn niet meer blij met wat de kinderen doen.

Daar komt de eerste drang naar bevestiging. De waardering wordt niet gehoord. Het kind vraagt aandacht van buitenaf, waardoor het zijn eigen zelfbeeld niet kan ontwikkelen.

 

Bouwen aan een positief zelfbeeld

 

Het kind gaat presteren voor een goedkeuring. Goede punten op school zijn een maatstaf. Het laat zijn inzet afhangen van de beloning. Blijft die uit, geeft het kind veel te gemakkelijk op.

De motivatie is verkeerd.

Wanneer een ontdekking – hoe klein ook – gestimuleerd wordt door de omgeving om verder te experimenteren, gaat het kind ervaren dat het zelf vreugde beleeft.

Het gaat dan met kleine stapjes vooruit en het zelfvertrouwen groeit. Door wilskracht gaat het zijn grenzen verleggen. Bij een tegenslag hoort een positieve stimulans en geen afkeuring of bijsturing. Al spelend doet een kind ervaringen op. Kennis vergeten ze, de wijsheid, het inzicht blijft bij. Met scha en schande wijs worden !

Hoe vaak worden kinderen behoed om blunders te begaan, fouten maken wordt niet getolereerd.

 

Wilskracht

 

 

Zag jouw jeugd er ook zo uit? Over beschermd? Moest je veilig onder moeders vleugels blijven zitten?

 

 

 

 

Dacht zij voor jou? Besliste zij voor jou? Hoeveel kansen kreeg je om je leven voluit te leven, uiteraard binnen veilige en afgebakende grenzen.

Zat je in een gouden kooi? Was je kooi groter dan je totale vleugelslag? Of had je het gevoel gevangen te zitten? Knipte men je vleugeltjes af om in hun kooitje te passen? Dan liep je zelfbeeld ernstige schade op.

Door wilskracht kan je enorm veel veranderen, omdat wilskracht een bewuste inzet is. Je neemt een eigen beslissing in een bepaald moment. Ook al vraagt het een serieuze inspanning, je wil iets bereiken, je bent ertoe bereid. Het doel heiligt de middelen, zegt men en waar een wil is, is een weg. Geen moeite gespaard!!!

Van fysische inspanningen word je moe. Maar de vreugde die je ervaart wanneer je je doel bereikte is onbeschrijfelijk. Denk maar aan atleten, virtuozen … Hoeveel uren training per week hebben ze achter de kiezen?

 

Motivatie is alles

 

Doe je iets om bevestiging van een ander te krijgen, om aandacht te krijgen, hou je het niet vol. Je laat dan je welbevinden van een ander afhangen, verwachtte positieve feedback en net die blijft uit.

Je wordt dan, zonder dat je het doorhebt, eerder lui dan moe. Het levert je toch niets op, waarom zou je je dan nog voor iets inzetten.

Je zoekt activiteiten waar je passief  voldoening in vindt. Overmatig gebruik van de sociale media, waar je verslaafd aan geraakt en die uren van een dag opslorpen. Je zit aan een klein schermpje gekluisterd en de wereld om je heen bestaat gewoon niet meer.

Het kan anders.

Maar … daarvoor is wilskracht nodig. Wanneer je dingen doet om jezelf te verrijken, om iets te bereiken, waar je zelf trots op bent, is geen enkele inspanning te zwaar. Het raakt dan je koude kleren niet wat anderen denken over en vinden van wat jij doet. Dan heb je de juiste ingesteldheid.

Je motivatie is zuiver en geeft je de kracht om vol te houden en je goed te voelen in je eigen vel. Het vooropgezette doel wordt bereikt.

Plots gaat je zelfbeeld blinken. Je voelt je dan groots in je eigenheid! Er heeft een opwaardering van jezelf plaatsgevonden!

Je verandert van “het lelijk jonge eendje” in een prachtige zwaan.

 

Wilskracht

 

Via deze link kan je me bereiken voor daadwerkelijke hulp.

Verantwoordelijkheid … tot hoe ver gaat dit? (66)

Verantwoordelijkheid … wat houdt dit in? In hoeverre moet je verantwoordelijkheid letterlijk nemen?

 

Verantwoordelijkheid

 

Denk je dat je voor alles rondom je verantwoordelijkheid moet nemen, je over alles ‘je zegje’ en je oordeel moet hebben?

 

 

 

 

Verantwoordelijkheid

 

 

Soms zeggen mensen wel eens: “bemoei je er niet mee, het zijn je zaken niet”. Kruip je dan beledigd in je schelp? Omdat je meende dat het wel jouw verantwoordelijkheid was?

 

 

Ver-antwoorden

 

Wanneer je rekenschap móet geven aan iemand over wat je deed, je móet verantwoorden, krijg je automatisch een beoordeling. Je bent een engagement aangegaan. Dit wil zeggen dat men op je rekent om “iets” tot een goed einde te brengen. Het is een afspraak: géén verwachting.

 

Je had de vrije keuze om de opdracht aan te nemen. De consequentie is dat je erop zal aangesproken worden, dat je je zal moeten verantwoorden.

 

Je zal het moeten gaan uitleggen: je moet antwoorden op gestelde vragen!

 

Toen je – jaren geleden – die job aannam, wist je dat bepaalde opdrachten tot jouw verantwoordelijkheid zouden behoren. Het ene is het logische gevolg van het andere.

Het is zo klaar als een klontje, dat je dan ook die taak perfect afwerkt.

 

 

Altijd maar de anderen

 

 

Het is ons met de moedermelk en de paplepel ingegeven dat we er altijd moeten zijn voor een ander.

 

Verantwoordelijkheid

 

Daar had ik het over in de vorige blog over onvoorwaardelijke liefde.

Onze zorg en bekommernis hoorden altijd uit te gaan naar de anderen.

 

Als oudste van het gezin, moest je voor “de kleintjes” zorgen! Er werd op jou gerekend. Je moest je verantwoordelijkheid nemen, hoe jong je ook was. Het werd als normaal beschouwd. Het werd er ingehamerd, zo diep, dat je je na zoveel jaren nog schuldig voelt wanneer je aan jezelf denkt en goed voor jezelf zorgt.

 

Je denkt dat het niet anders kan, dan verantwoordelijkheid te dragen.

 

Het levert onnodige pijn op!

 

Dan bedoel ik het letterlijk.

 

Wanneer jij je de zorgen en de lasten van een ander aantrekt en deze meezeult, omdat je meent daar een aandeel in te hebben, verantwoordelijkheid moet voor opnemen, ga je schouderklachten krijgen. Je lichaam geeft dan een knagende pijn, uitstralend van je hals naar je schouders toe. Je draagt mentale lasten van een ander. Hoe zot en idioot is dat?

 

Is het probleem voor de eigenaar van die lasten  dan opgelost? Neen toch!!!!!

Je denkt er toch ook niet aan om dagelijks met twee zakken cement op elke schouder rond te lopen??? Het zou je dezelfde pijn bezorgen!!!

 

Maar je bent je er niet van bewust: mogelijk te lang in dezelfde houding voor je pc gezeten, slecht gelegen in bed, wat nog meer???

 

NEEN!!!

 

Gooi alle mentale ballast van je schouders: stop met mee-lijden en mee-leven: het is geen daadwerkelijke hulp. Je pijnigt enkel jezelf. Mededogen is de opdracht.

 

Kan dit dan zomaar?

 

JA!!!

 

Je hebt in dit leven je eigen verantwoordelijkheid te nemen, enkel over alles wat  jouw domein is. En dat is ruim  voldoende. Daar heb je je handen mee vol.

 

Als ieder zijn eigen stoep veegt, is de hele straat proper!

 

Je verantwoordelijkheid gaat uit naar je minderjarige kinderen. Op hun doen en laten word jij aangesproken. Men moet ergens terecht kunnen, wanneer het nodig blijkt dat er sancties getroffen moeten worden voor wangedrag.

Jij  bepaalt voor hen wat toegestaan is of net verboden wordt, voor het noodzakelijk algemeen belang; vanuit bewustzijn, vanuit verantwoordelijkheid, maar niet vanuit macht.

 

Dit zijn gangbare normen die voor iedereen gelden. Wanneer jij zelf een gezonde kijk hebt op normen en waarden, zal deze verantwoordelijkheid echt niet zwaar doorwegen.

 

Je geeft je kinderen dan ‘handvatten’ mee, waar ze werkelijk reële steun aan hebben. Leef je dan consequent naar wat je verkondigt, (woorden wekken, voorbeelden trekken) dan hebben je kinderen een stevige basis.

 

Dan hoef jij hun lasten niet te dragen. Je leven ziet er dan veel rooskleuriger uit.

Soms moeten kids op de blaren zitten wanneer ze hun achterste verbrand hebben …

 

 

Je wérkelijke verantwoordelijkheid

 

Je draagt de volle verantwoordelijkheid over je eigen doen en laten. Wat je ook leerde in het verleden, durf kritisch kijken naar je daden in het heden.

 

Hoe vaak verontschuldig jij je, hoe vaak zeg je “sorry”, hoe vaak verschuil jij je achter gewoontehandelingen? “Het is sterker dan mezelf?

 

Jij bent de schepper van je huidige bestaan.

 

Verantwoordelijkheid

 

 

 

Er loopt een rode draad door je leven … je ‘Lot’. (wordt gezegd …)

 

 

 

 

 

Maar aangezien je deze draad niet ziet lopen, kan je hem door je denken verleggen.

Elke gedachte heb jij in de hand. Elke gedachte heeft een bepaalde vibratie. Dat wat je uitzendt komt in drievoud naar je toe: zowel het goede als het slechte.

 

Je wàre en énige verantwoordelijkheid ligt bij het formuleren van je gedachten. Enkel die zijn bepalend voor wat er met je gebeurt, wat je realiseert, wat zich manifesteert in je leven.

 

Je job en je kids, daar heb je voor gekozen en hoor je de verantwoordelijkheid voor te nemen: je hebt geen keuze, het is een evidentie.

 

Voor je eigen leven kan enkel jij garant staan. Je kan de schuld nooit bij iemand anders leggen. Er overkomt je niets: jij laat dingen toe.

 

Hoe je verleden er ook uitzag:

  • of je steeds mentale leegten gevuld hebt,
  • onderhevig was aan gelijk welke verslaving,
  • altijd op een ànder leunde, omdat je het leven niet alléén aankon,
  • steeds verwachtte dat een ander het voor jou zou doen,
  • of je omdat je met traumatische herinneringen worstelt …

 

géén enkel excuus is aanvaardbaar en doorslaggevend!!!

 

Jij hebt de volle verantwoordelijkheid over je “nu-moment”.

Je hele leven bestaat uit het aaneen rijgen enkel van ‘nu-momenten’ omdat er geen verleden is en geen toekomst. Op het eind van je leven zal je kunnen terugblikken naar het resultaat van je eigen keuzes. Om dàn een goed gevoel te hebben, word je in deze blog uitgenodigd, om nu bewuster te leven. Ben je bereid op dit moment te veranderen?

Denk anders, durf de sprong in het onbekende te wagen.

Neem je volle verantwoordelijkheid op voor jouw “ZIJN”.

 

Verantwoordelijkheid

 

Via deze link kan je contact met me opnemen.

Onvoorwaardelijke liefde … wat betekent het concreet? (65)

Onvoorwaardelijke liefde … klinkt mooi! Maar wat betekent dit in de praktijk?

 

Onvoorwaardelijke liefde

 

 

Slaat deze onvoorwaardelijke liefde op je ingesteldheid naar anderen toe, dat je zónder voorwaarden àlles moet accepteren wat een ander doet? Dat je een gouden hart moet hebben?

 

 

Onvoorwaardelijke liefd

 

 

 

Of … heeft het op de eerste plaats te maken met liefde naar jezelf toe? Jezelf onvoorwaardelijke liefde gunnen? En dàn pas liefde voor de anderen?

 

 

 

 

Oude opvattingen

 

Er zijn religiën die promoten dat je er altijd moet zijn voor een ander. Dat je jezelf moet wegcijferen, anders ben je egoïstisch. Een ander altijd op de eerste plaats zetten …

Komt je dit bekend voor?

Ergens in “een oud boek”  las ik dat “je je naaste moet beminnen als jezelf.”

 

Onvoorwaardelijke liefde

 

Blijkbaar heeft men door de eeuwen heen het accent een beetje verlegd en enkel het eerste stuk op de voorgrond gezet: je naaste beminnen en dan nog wel onvoorwaardelijk!!! Het tweede deel van de uitspraak ging blijkbaar de mist in.

Het heeft onnoemelijk veel leed teweeg gebracht, levenshoudingen beïnvloed, energie uit mensen gezogen, mensen geïndoctrineerd. De pijn die geleden werd, binnen de vier muren van een huis, is met woorden niet te beschrijven.

Vanwaar dit verwrongen tijdsbeeld?

Regels opleggen aan anderen, kan enkel betekenen, dat je macht wilt uitoefenen, dat je een stok achter de deur wilt hebben om toe te slaan, wanneer iets niet naar wens verloopt. Om kunnen te straffen. En wanneer jij dan beter wordt van het resultaat van de straf, is het hek helemaal van de dam! Brengt een GAS-boete enkel zaad in het bakje van bepaalde instellingen, mag je je daar terecht vragen over stellen. Of je een eerlijk antwoord krijgt, is niet zo zeker …

Machtsmisbruik is iets van alle tijden.

Concrete afspraken maken om het samenleven vlotter te laten verlopen is een noodzaak.

Waar twee mensen ‘samen’ moeten leven, moeten er overeenkomsten gesloten worden, zoveel is duidelijk. Het gaat echter hoe je met die afspraken omgaat: vanuit macht of vanuit kracht!

 

Van jezelf houden

 

Stap uit je Pavlov-gedrag: zoals de hond die kwijlt wanneer hij een belletje hoort, omdat hem aangeleerd is dat hij dan eten krijgt.

Durf oude gedemodeerde waarheden “deleten”! Mogelijk waren ze nodig en nuttig, zoveel jaren geleden in die tijdsgeest, maar niet meer vandaag!

Het etiket “onvoorwaardelijke liefde” klopt niet meer. De vlag dekt de lading niet meer.

Géén voorwaarden … ???

Je leven wordt niet bepaald door anderen of situaties. Jij mag en móet keuzes maken, vanuit een totaal veranderd tijdsbeeld. Je kan eenvoudigweg niet gelukkig zijn, als er van jou verwacht wordt dat jouw leven enkel in het teken van de andere moet staan.

Hoe kan je van een ander houden wanneer je niet eerst van jezelf houdt. Vertrouw erop dat je werkelijk goed bent, dat je het recht hebt om voor het hoogste goed te kiezen, ook al moet je daarvoor grenzen aangeven en deze met hand en tand bewaken.

Onvoorwaardelijke liefde is er op de eerste plaats naar jezelf toe. Enkel wanneer jij je bewust bent van je prachtige persoonlijkheid, indien nodig bereid bent tot veranderen,  vanuit  je eigen  inzichten, kan je voor de volle 100% in je kracht staan en dit ook uitstralen. Wanneer jij trouw bent aan je diepste eigenheid, neem je de juiste beslissingen in het leven.

Zorg dus éérst en vooral goed voor jezelf: positief egoïstisch zijn. ZELFLIEFDE!

Wanneer het voor jou comfortabel aanvoelt, als er vrede en evenwicht is in je leven, weet je dat het in orde is. Wanneer jij respect en begrip opbrengt voor de anderen, gaat het met jou de goede kant op!

 

Pas dàn wordt het mogelijk

 

Je kan enkel maar vanuit je eigen invalshoek naar iemand, iets of een situatie kijken.

Onvoorwaardelijke liefde voor een ander kan pas, wanneer jij met veel liefde en begrip voor jezelf, naar de omstandigheden kijkt.

Onvoorwaardelijke liefde

 

Wat voor jou niet kan, kan voor een ander óók niet! Onvoorwaardelijke liefde is geen éénrichtingsverkeer! Ik moet een ander maar accepteren, zoals hij is en ondertussen wordt mij ‘den duvel aangedaan’ ???

NEEN!!!

 

 

 

Onvoorwaardelijk liefde wil zeggen: de andere niet willen veranderen. Die persoon mag zijn en blijven zoals hij is.

Maar … wanneer die andere niet inziet dat zijn gedrag, visie en verwachtingen lijnrecht staan tegenover die van jou, is in relatie leven met deze persoon misschien écht niet haalbaar.

Of je blijft een leven lang hameren dat hij/zij moet veranderen, omdat het jou beter zou uitkomen, dan is kommer en kwel gegarandeerd. Aan jou de keuze.

Een compromis sluiten is jezelf een rad voor de ogen draaien. Je denkt weer dat je door je weg te cijferen, goed te zijn, de relatie terug op de rails krijgt of kan houden. Verkeerd gedacht.

 

Respect!!!

 

Wring je je weer in bochten om een ander te behagen,

  • iets te verdragen,
  • dit met de mantel der liefde toe te dekken,
  • de kerk in het midden van het dorp te houden
  • de vuile was binnen te houden,
  • om er dan nog eens een flinke laag zand over heen te strooien …

dan heb je écht géén respect voor jezelf!!!

Alles pikken en slikken is uit den boze! Helaas leerde je dat vanuit je opvoeding, de normen en waarden van de maatschappij, je cultureel erfgoed.

Dit zijn ingebakken overtuigingen, waar je op terug gefloten wordt, wanneer je er niet aan beantwoordt.

 

“Hoe kan je mij zoiets aandoen, na alles wat ik voor jou gedaan heb …”

“Stank voor dank krijgen”

 

Herken je zulke uitspraken?

Durf bewust loskoppelen en kijk welk goed gevoel die beslissing je geeft. Respect voor jezelf, op de eerste plaats!!! Wanneer je dit bewust doorleeft, breng je ook respect op voor een ander en tolereer je onverantwoord gedrag niet meer.

Onvoorwaardelijke liefde is van een ander houden zoals hij is en hem niet willen veranderen opdat hij het dekseltje wordt dat op jouw potje past. Een verwrongen deksel sluit niet!!!

Iets sluit hermetisch, wanneer beiden de juiste vorm hebben en perfect op elkaar afgestemd zijn, zodat de klik er is!

 

Onvoorwaardelijke liefde

Via deze link kan je contact met me op te nemen.

 

Prioriteit stellen of toch werkelijk echt geen tijd hebben? (64)

Prioriteit is voorrang geven! Géén tijd hebben is door werkelijk tijdsgebrek  niet in staat zijn om een bepaald iets te doen.

Prioriteit

 

 

Voorrang geven wil zeggen: eerst iets anders laten plaatsvinden, zowel in het verkeer als bij persoonlijke handelingen.

 

 

Prioriteit

 

 

Deze twee begrippen worden ‘gemakshalve’ heel vaak met opzet verward. Het wordt als een excuus ingezet: “sorry, ik had geen tijd.”

 

 

Niemand heeft tijd. Tijd moet je maken.

Elke mens beschikt over 1440 minuten per etmaal. Hoe je deze werkelijk benut, hangt enkel van jou af.

 

Enkel jij beslist

 

Er zijn nu eenmaal dingen die écht moeten, dàt is een prioriteit!

  • Je job … en de tijd die nodig is voor de verplaatsing.
  • Je huishoudelijke activiteiten
  • Je nachtrust
  • Sociale verplichtingen (zijn relatief!!!)

Er blijven zoveel zaken over die een mens niet zo graag doet, maar die wel moeten gedaan worden.

Ben jij ook iemand die alles op de lange baan schuift? Van waaruit? Luiheid? Nonchalance?

In blog 49 had ik het over uitstelgedrag …

Je kan elke minuut maar één keer gebruiken en dan is hij al “geschiedenis”.

Ben je elke avond tevreden over je dag, wanneer je terugblikt naar alles wat je die dag gedaan hebt? Is het welbevinden over de ganse lijn?

Ontevreden?

Wat doe je er dan de volgende keer aan? Ga je daar dan bewust mee om, zodat je bij een nieuwe gelegenheid je inzichten gebruikt en het daadwerkelijk anders gaat doen?

Leer jij uit je blunders of troost je jezelf met de gedachte: ‘tja … ik zit nu eenmaal zo in mekaar!’ ?

 

De intentie tot verandering is noodzakelijk

 

Wanneer jij je goed voelt in je huidige gedragspatroon, zal er echt niet veel veranderen. Je leeft dan op automatische piloot en hoe het was, blijft het!!! Het gaat weeral om die fameuze bewustwording.

Eerlijk naar je huidige gedrag durven kijken levert je inzichten op. Enkel de veranderingen die jij bewust invoert, zullen resultaat opleveren.

Maar … je moet wel willen. De intentie tot het stellen van een prioriteit is een noodzaak.

Voel je weerstand wanneer iemand je verplicht tot bepaalde acties? Wordt er steeds gehamerd dat je móet veranderen? Blokkeer je net omdàt er zo aangedrongen wordt?

Dan is praten met elkaar een optie. Wanneer jij je anders moet gaan gedragen vanuit een verwachting van de andere, heeft die andere een probleem.

Het zou voor die andere dan fijner zijn, gemakkelijker, prettiger …

Dit is het dus NIET!

Wanneer de intentie tot veranderen niet jouw prioriteit is, is het boter aan de galg! Het verwachte resultaat blijft dan uit tot grote ergernis van de andere.

Het zijn jouw nieuwe hersenverbindingen die tot stand moeten komen. (blog 43)

 

Prioriteit durven stellen

 

Van willen naar doen is een reële stap.

Het helpt wanneer je voor jezelf eens een lijstje maakt van alles wat je – om gelijk welke reden – altijd een plaatsje achteruit schuift. Het resultaat zou wel confronterend kunnen zijn!

Altijd te laat komen

Ben jij ook zo iemand die erin slaagt om altijd en overal te laat te komen? Met een smoesje … het verkeer, de kinderen, tijd uit het oog verloren en dan ‘een sorry’, met een glimlach waarvan je hoopt dat de andere gaat smelten???

Weet je … te laat komen is uiterst zelden het gebrek aan tijd, maar een tekort aan respect!

 

Prioriteit

 

Wanneer je de trein moet halen van 7.35u omdat je met de TGV naar een héérlijke bestemming reist, komt je óók niet te laat: want die trein wacht écht niet op jou!

Met ‘een sorry’, red je het dan niet, wanneer je om 7.49u alléén – met je koffers – op het lege perron staat.

Waarom kan het dàn wél? Omdat je respect opbrengt voor het vertrekuur!!! Omdat je weet dat er met jou geen rekening gehouden wordt en iets heerlijks aan je neus voorbij gaat: de trein vertrekt zónder jou!!!

 

De deadline halen

 

Weten wat móet en tegen wanneer, is essentieel: zicht hebben op je to do list.

En nu komt de aap uit de mouw!

Door je uitstelgedrag en “het-geen-goesting-hebben-om … “ haal je de volgorde steeds door mekaar. Je verschuift het lastigste steeds verder naar achter tot je plots beseft dat de nodige tijd opeens ontbreekt.

Prioriteit stellen is dé oplossing.

Een hulpmiddel is: éérst doen wat je het minst graag doet en denken: met welke afgewerkte klus zou ik morgen het meest blij zij? Maak ‘korte metten’  met iets wat tóch moet gebeuren. Geef het je prioriteit en je goed gevoel zal echt niet lang uitblijven.

Ook al heb je nog dagen om iets voor mekaar te krijgen, doe het gewoon eerder: zo kom je nooit in tijdnood. Je bent dan rustig, vol energie, helder van geest en fysisch niet moe. Stress is een rem op de productiviteit en er worden meer fouten gemaakt.

 

Prioriteit

 

 

 

Neem niet te veel hooi op je vork.

 

 

 

 

 

Zo langzaam aan besef je wel wat je op 1440 minuten per dag mààr kan doen. Spreid de activiteiten in functie van de deadline. Wat voor die dag af moet zijn staat bovenaan en dan nog in de volgorde van het minst aangename bovenaan!!! Onderaan een welbepaalde tijd voor quality time /me-time. Dit is heilig: een prioriteit!!!

Zo kan je elke avond met een tevreden gevoel gaan slapen. Je werkte met veel arbeidsvreugde het dag-lijstje af en had nog tijd over om zelf iets leuks te doen.

Zo krijg je structuur in je leven en ruim je de chaos op. Zonder stress en met een berg welbevinden!

Orde in je huis is orde in je hoofd en in je ziel. Test het eens uit, je zal versteld staan.

Het lijkt dan wel of je op kousenvoeten door het leven gaat. Je kan door prioriteit in te voeren, moeiteloos bergen werk verzetten, alsof je vleugels hebt!

 

Prioriteit

 

 

Via deze link kan je me bereiken voor hulp.

Uiterlijk veranderen is helemaal niet doeltreffend! (63)

Uiterlijk veranderen is net hetzelfde als een ‘oud spul ’  in een nieuw inpakpapier stoppen opdat het er leuker zou uitzien.

 

Uiterlijk veranderen

 

Het ziet er dan wel mooi uit, maar aan de inhoud is niets veranderd.

 

 

 

 

Uiterlijk veranderen

 

 

 

 

Zand in de ogen dus! Je maakt jezelf iets wijs. Schijn bedriegt.

 

 

 

 

 

Een Indiase fabel

 

Er wordt verteld …

dat een muis heel bang was voor een kat, constant in angst en vrees. Hij kon niet slapen want hij droomde dan van de kat en huiverde.

Een tovenaar had medelijden met hem en veranderde de muis in een kat. Het uiterlijke was veranderd, maar onmiddellijk werd  ‘de muis in de kat‘  bang voor een hond. De angst was dezelfde, alleen het object veranderde. Eerst was er angst voor de kat, nu voor de hond! Het huiveren ging door, de angst bleef en de nachtmerries ook.

De kat werd door de tovenaar in een hond veranderd. De hond was zó bang van de tijger, want  ‘de muis van binnen’  bleef dezelfde. De muis zélf was niet veranderd. Enkel zijn lichaam, zijn uiterlijke.

Toen veranderde hij de hond in een tijger maar  ‘de muis in de tijger‘  werd bang van de jager.

“Uiterlijk veranderen is zinloos” zei de tovenaar, “ wees nu maar weer een muis! Ik kan je wel uiterlijk veranderen, maar ik kan jou niet veranderen. Je hebt het hart van een muis. Dus wat kan ik dààraan doen???”

***

De gedaante kan veranderen, maar de kern blijft dezelfde.

Het gaat er niet om voor wie je bang bent … de kat, de hond, de tijger, de jager …

De essentie is dat je bang bent!

 

 

Uiterlijk veranderen

Constant je lichaam willen veranderen

 

Welke lijdensweg heb jij al achter de rug om te vermageren? Om je “gedaante” te veranderen? Ben je niet tevreden met de ‘verpakking’?

Hoe vaak ging er 10 kg  af, maar kwam er na 3 maanden 15 kg  bij?

Uiterlijke inspanningen zijn geen vervangmiddel voor innerlijke transformatie.

Diep vanbinnen zit iets anders verborgen en zolang dit niet aangepakt wordt, weggewerkt, ontstegen is, blijft het probleem zich stellen.

Waarom:

  • eet je op momenten dat je je slecht voelt?
  • rook je wanneer je je onzeker voelt of wanneer je bang bent?
  • drink je wanneer het je allemaal teveel wordt?

Het geeft jou op dat éne moment de schijnbare “zekerheid” dat je de situatie aankan. Het is een ruggensteun.

Je verandert de verpakking, maar de inhoud blijft dezelfde.

Uiterlijk veranderen heeft géén enkele zin wanneer je niet de oorzaak aanpakt. Je werkelijke noden camoufleren met een slank lichaam wreekt zich! Die mooie verpakking kan je onmogelijk handhaven, omdat het probleem blijft bestaan en het zal in iets anders tot uitdrukking komen. Je wordt een ‘stresskip’ omdat je constant op de toppen van je tenen loopt en stress verhoogt je bloedsuikerspiegel waardoor je eten in vet omgezet wordt i.p.v. in energie. Eén praline kan je dan je kop kosten!!! En je deed nog zóóó je best!!! Het lijkt dan wel alsof je van water of lucht al dik wordt. (en het is ook zo!!!)

 

Wat dan wel?

 

Je kan zoveel aan de oppervlakte aanmodderen als je wil, zolang er niets aan de dieperliggende wortels verandert, gebeurt er niets! Je draai rondjes.

Richt je aandacht niet meer naar de buitenkant, want uiterlijk veranderen haalt niets uit. Ga naar de oorsprong:

waarom:

  • ben je nerveus?
  • eet je teveel en verkeerd?
  • verstop je je achter een rookgordijn?
  • benevel jij je bewustzijn met alcohol?

Het zijn niet echt lichamelijke behoeften. Je mind draait op losse schroeven, want het heeft eigenlijk niets met je lichaam te maken. Waarschijnlijk moet je heel diep graven!

Uiterlijk veranderen

 

 

 

 

 

De grondoorzaak moet je mogelijk heel ver terug gaan zoeken.

 

 

 

 

 

 

 

Liefde en voedsel kwamen als baby voor jou uit dezelfde bron. Je moeder voedde je en met de melk kreeg je liefde binnen! Die twee hoorden onafscheidelijk samen. Zo groeide je vertrouwen: als ik honger heb is er eten én liefde. Het geeft zekerheid en een enorm veilig gevoel. Door omstandigheden kan het zijn dat je de liefde niet voelde. Diep in je onderbewustzijn nestelt zich de ongerustheid: “zal er wel eten zijn als ik honger heb …” Onbewust gaat het kind op zeker spelen door méér te eten dan nodig. Het signaal, waardoor het kind weet dat het voldoende gedronken heeft, is weggevallen. Dit patroon gaat verder en wordt een onbewuste basis: volproppen, uit angst tekort te komen. Het is een psychisch gebeuren met een gigantische impact.

Je kan dus je leven lang je eetpatroon blijven veranderen, alle boeken kopen die er op de markt verschijnen, het maakt diep vanbinnen géén verschil uit. De grondoorzaak blijft bestaan. Een dieet gevonden waar je àlles mag blijven eten, enkel een poedertje of pilletje slikken één uur vóór de maaltijd? Lijkt je toch hét wondermiddel.

Uiterlijk veranderen, brengt dus geen zoden aan de dijk.

 

Wat helpt echt?

 

Laat je obsessie voor vermageren varen. Het gaat er niet om wat je eet, maar wie je bent. Ga bewust met eten om: dat is iets héél anders.

Je komt zo van het roken af, wanneer je bewust gaat kijken wat je niet onder ogen durft zien, waarom je achter een rookgordijn gaat zitten. Kijk naar de omstandigheden waar je je op dat moment bevindt. Waar ben je bang voor: als jij niet tevreden bent met jezelf, kan je ook niet verwachten dat een ander je op een staandertje zet! Blink je negatief zelfbeeld eens op! Een staafje van flinterdun papier met gemalen tabaksblaadjes erin en aan het uiteinde een filter, kan toch nooit jouw sterke ruggengraat vervangen!!! Toch geloof jij dat je niet zonder kan!

Als alcoholische drank je beste maatje is, reken je op een onbetrouwbaar iemand om door het leven te gaan. Een blinde die een blinde leidt. Je verliest elke controle over jezelf: je bent een regelrechte ramp! Wanneer je – desnoods met hulp – gaat werken aan het respect voor jezelf, dat giet je de inhoud van elke fles door de spoelbak. Dan merk dat je in staat bent perfect te functioneren onder alle omstandigheden. Uiterlijk veranderen komt dan tot stand  door een innerlijke verandering! En dàt is grandioos!!!

Bekommer je niet meer uitsluitend en obsessief om de verpakking, maar om de inhoud.

Een mooi cadeau in krantenpapier verpakt zou top zijn!!!! Dan straalt je ware “ik”.

 

Uiterlijk veranderen

 

Via deze link kan je me bereiken wanneer je hulp nodig hebt.

Begripvol zijn is je empathisch vermogen ontwikkelen (62)

Begripvol zijn gaat vooraf aan verdraagzaamheid. Je moet eerst iets begrijpen vooraleer je er op de juiste manier mee kan omgaan.

Begripvol zijn

 

 

Wanneer er je een licht opgaat, waardoor je een klare kijk en inzicht krijgt, kan je het gegeven de juiste plaats toekennen. Het zit dan in de correcte context.

 

 

 

Begripvol zijn

 

Haal je echter iets uit zijn verband, krijgt het meestal een heel andere betekenis. Eén stukje kan een totaal vertekend beeld geven en hoegenaamd niet kloppen met de werkelijkheid.

 

 

 

Je eigen ingesteldheid

 

Een ‘open mind’ is belangrijk om op een goede manier rondom je te kijken. Er is voortdurend een interactie tussen jou en je omgeving. Je eigen levensvisie, waarden en normen bepalen de manier waarop je een standpunt inneemt. Jouw standpunt is uiteraard een mening, een oordeel. Je kan maar iets meten wanneer je een referentiepunt hebt. Het is je maatstaf. Maar die is zeer persoonlijk. Je kan ook niet anders dan deze te gebruiken. Dit is wie jij bent.

Begripvol zijn betekent dus de erkenning dat er nog waarden en normen bestaan die anders zijn dan de jouwe en … even goed zijn! Dat vereist bewustwording hoe jij in het leven staat en de dingen ziet en ervaart. Begripvol zijn betekent dus letterlijk ‘vol’ begrip zijn en daar geen waardeoordeel aan vast knopen.

Moet je het dan altijd eens zijn met de anderen? Neen!

Er is een wezenlijk verschil tussen discussiëren en dialogeren. Bij het eerste wil je kost wat kost je gelijk halen. Bij het tweede verruim je je horizon.

 

Anders is … gewoon ànders …

 

Begripvol zijn

 

Elke mens krijgt zijn eigen specifieke deegvorm, ‘zijn mal’ in het leven mee door zijn ouders, opvoeding, gangbare normen en waarden.

Ze zijn zeer uiteenlopend en verschillen zelfs van huis tot huis. Waarschijnlijk heb je er nooit bij stil gestaan hoe het er bij jou thuis aan toeging. Je vond het de normaalste zaak van de wereld … tot je als kind bij vriendjes mocht gaan spelen. Je merkte grote verschillen op: iets waarvan jouw ouders een probleem maakten, kwam bij de vriendjes nog niet eens ter sprake en omgekeerd, waardoor je ogen opengingen! Begripvol was dan het minste dat je kon zijn. Maar vaak begreep je het helemaal niet.

En toen je trouwde, werd het contrast nog groter. Het verschil in leefgewoonten werd plots een punt van discussie. De eerste kleine ruzies staken de kop op. Begripvol zijn stond opeens niet meer in het woordenboek.

 

 

 

Ieder heeft zijn eigen “nestgeur”  en plots komen die twee samen om een nieuw “nest”  te maken … Gaat de sterkste overheersen? Is het alle dagen ‘ambiance in de keet’?

 

 

 

 

 

Op zulke momenten ervaar je het anders-zijn van de andere als een struikelblok, een donkere wolk aan je blauwe liefdeshemel! En het willen ‘veranderen van de andere’  wordt een hoofdactiviteit, met een wrange nasmaak … want de andere verandert niet!!! Begripvol zijn was niet aan de orde!

 

Empathisch vermogen ontwikkelen

 

Begripvol zijn, veronderstelt dat je je empathisch vermogen inzet. Anders kan je er nooit inkomen hoe iemand anders de dingen ziet en deze beleeft. Een sterk hulpmiddel is om de situatie, die zich voordoet, gewoon om te draaien. Hoe zou ik me voelen wanneer ik “jij” was. Het vraagt misschien wat oefening, maar al gauw ga je merken dat het je lukt. Wanneer jij erin slaagt om mentaal in de huid van de andere te kruipen, ervaar je aan ‘den lijve’ dat het heel anders voelt. Dan begrijp je plots de reactie van de andere en ga je deze niet meer veroordelen of willen veranderen. Je kan je dan inleven in zijn/haar  “zijn”. De andere is zich vaak niet bewust dat zijn gedragspatroon lijnrecht staat tegenover dat van jou. Dat is zijn “nestgeur” en die ruikt hij niet!!! Het omgekeerde is óók waar.

Praten is daarom zo belangrijk. Openheid en luisterbereidheid effenen het pad en ruimen de meest onmogelijke hindernissen op.

Als je de gewoonte neemt om elke moeilijke situatie even om te draaien en te kijken of het plaatje dan nóg klopt, ben je heel goed bezig. Begripvol zijn wordt dan een evidentie, een automatisme, zoals ademen, slikken en met je ogen knipperen: dààr sta je ook niet bij stil: je doet het gewoon.

 

Verdraagzaamheid

 

Verdraagzaam zijn wil niet zeggen alles zomaar aanvaarden. Meerdere keren legde ik de nadruk op grenzen te kennen geven en bewaken ! Ook hier blijft dit geldig. Je zelfrespect verplicht je om op te komen voor jezelf, om goed voor jezelf te zorgen. Dat houdt in dat er niet over je gelopen wordt!!! De andere kan zich niet beroepen op uitspraken als:

  • Ik kan daar niet aan doen, ik ben zo grootgebracht
  • Daar ben ik te oud voor, dit verander je niet
  • Dàt … dat kan ik écht niet!!!
  • Ik zie het niet zitten.

Zulke uitspraken komen voort uit nonchalance, gemakzucht, luiheid om aan zichzelf te werken, profiteren van een ander …

Dit bedoel ik niet met verdraagzaamheid!!!  Je krijgt geen respect van anderen, je moet dit afdwingen door je eigen consequente levenshouding, door duidelijk je grenzen aan te geven.

Wanneer iemand zélf werkelijk wil, kunnen er heel wat gedragspatronen veranderen.

Ik heb het niet over fundamentele eigenheden: een traag en rustig persoon zal nooit hyperactief worden. Een nuchter iemand zal plots niet overlopen van sentiment. Een introverte persoon zal nooit in die mate extravert worden dat hij plots met zijn ziel op zijn handen zal lopen en vrij, vlot en vrolijk over zichzelf praat.

 

Het logisch gevolg

 

Begripvol zijn leidt tot ware verdraagzaamheid: d.w.z. geen drang voelen om de andere te veranderen, hem naar je hand zetten omdat dit voor jou fijner en gemakkelijker zou zijn.

Kijk naar de andere zoals je naar jezelf kijkt: zonder je diepe en ware eigenheid te verliezen: bereid zijn tot veranderen. Niet  hals-star-rig  op je strepen blijven staan, je gelijk in alles willen halen en hebben.

Dan gaat fysisch je hals vastzitten en is het niet meer mogelijk letterlijk soepel naar links en rechts te draaien.

Je lichaam geeft je te kennen dat flexibiliteit gewenst is. Luister naar je lichaam!

 

Via deze link kan je contact met me opnemen voor concrete hulp.

Verbeelding-werkelijkheid-zintuigen: hun onderlinge relatie (61)

Verbeelding, werkelijkheid en zintuigen … houden die verband met elkaar? Is er een onderlinge relatie tussen deze drie?

Verbeelding speelt zich af in je geest. Je denken neemt schijnbaar een loopje met de werkelijkheid. Fantasieën en verlangens gaan ongelimiteerd een eigen leven leiden.

Verbeelding

 

 

De werkelijkheid ziet er vaak heel anders uit: als uit een droom ontwakend, kom je weer ‘nuchter’ met beide voeten op de grond. De realiteit is meestal niet zo rooskleurig …

 

 

 

 

Zintuigen overtuigen je van de zin van je leven. Je kan het leven slechts ervaren via je zintuigen.

Verbeelding

 

 

Ze zijn de doorgang naar de ‘buitenwereld’. Het is de enige mogelijkheid.

 

 

 

 

 

Je werkelijkheid

 

Dit is wat je daadwerkelijk elke dag ondervindt. Daar sta je mee op en daar ga je mee slapen. Het is de soms ‘bittere’ realiteit: daar moet je het mee doen … of tóch niet …?

Vind je dat je het hard te verduren krijgt, een hondenleven?

Slaaf van “God en klein Pierke ”?

Een beetje meer respect en waardering zou wel mogen … een beetje méér vreugde en plezier … maar niemand gunt het je! Op zulke momenten slaat je verbeelding op hol: je waant je een koningin in een tropisch paradijs! Maar al gauw kom je weer met die beide voeten op de grond wanneer de werkelijkheid je terug fluit. Voorbij mooie dagdromen! Met een beetje geluk kan je ’s nachts nog van een heerlijke droom genieten. Meestal zijn die van de nacht niet zo fraai!

 

verbeelding

 

Elke ochtend neem je de draad van gisteren weer op: dezelfde pijn, hetzelfde verdriet, dezelfde verwachtingen die ingelost moeten worden voor je omgeving.

Eigenlijk sta je al moe op en dan moet je die zware rugzak vol verplichtingen nog om je schouders hangen.

En morgenochtend herhaal je dit ritueel.

Jij bepaalt je lot door de keuzes die je maakt. Je kan altijd kiezen! Je hoort enkel de consequenties van je keuzes te accepteren.

In blog 48 leerde je hoe je ervoor kan zorgen dat vandaag anders wordt dan gisteren, zodat je toekomst daadwerkelijk verandert.

 

Je verbeelding

 

Gedachten zijn vrij. Wat er zich in je verbeelding afspeelt, kan door niets of niemand beïnvloed worden. Enkel jij bepaalt of je je gedachten de vrije loop laat. Je kan met je denken in het verleden vertoeven, in het nu of in de toekomst.

Als je naar het spel van je kids kijkt, merk je wat een enorme fantasie ze hebben. De wonderbaarlijkste dingen lijken mogelijk. Ze gaan volledig op in hun spel. Een elastiek om hun hoofd en daar tussen wat opgeraapte kippenpluimen maakt van hen het opperhoofd van de indianen. Een rok van jou en een houten stokje maakt hen tot een toverfee. Niets belet hen om ongelimiteerd erop los te fantaseren.

Durf jij je verbeelding de vrije loop laten? Of ben je bang om voor de zoveelste keer in je leven teleurgesteld te zijn. “Dromen zijn bedrog …”  zingt Marco! Bescherm jij jezelf om geen pijn te hebben, omdat je toch de rauwe werkelijkheid onder ogen moet zien en er niets verandert?

Krijgt je geest een speelterrein om het meest ondenkbare scenario uit te dokteren? Rem je jezelf af? Kreeg je als kind de boodschap mee dat je moest leren nuchter en zakelijk te zijn om geen ontgoochelingen op te lopen? Ben je steeds op je hoede?

“Vraag en je zult krijgen”

een uitspraak die je bekend is. Maar dan moet je wel weten wat je wilt krijgen. Je werkelijkheid is wat ze is, maar óók wat jij er wil van maken.

 

Verbeelding

 

 

Stel je eens even voor dat alle mogelijkheden voor je open liggen: je kan gaan en staan en verwerven waar je al zo lang van droomt.  Even wrijven over de lamp van Aladin en het wonder voltrekt zich. Zou je dan nog aarzelen?

 

 

Ik voel echter je weerstand al: “ja maar, zó werkt het niet in het echt!!!”

Wie zegt dat?

Soms zeggen mensen: “dààr droom ik nu al mijn hele leven van en nu is het er plots.” Zonder dat ze er zich bewust van waren hebben ze deze droom al die jaren gekoesterd, zich ingeleefd en doorleefd … in hun verbeelding. Ze bleven dromen en hun dromen wisten hen te vinden. Ze werden waarheid.

 

Je zintuigen

 

In het kwantumveld is alles met elkaar verbonden (blog 55)

Elke gedachte wordt geregistreerd! De gedachte wordt maar een ervaring wanneer er een kanaal is om een ervaring op te doen. De enige weg tussen de geest en een daadwerkelijke ervaring loopt via de zintuigen. Er kan maar iets hoorbaar, zichtbaar, ruikbaar, tastbaat en proefbaar worden door het gebruik van het gehoor, het zicht, de reuk, de mond en de handen. Daardoor gaan we denken en pas dan ervaren.

Dus alles wat zich in je verbeelding afspeelt kan maar via één weg gematerialiseerd worden: de zintuigen. Je kan maar iets doorleven wanneer het een stuk van jezelf geworden is. Het moet een buikgevoel worden.

Een klein golfje van zintuigelijke waarneming kan een tsunami van gelukzaligheid veroorzaken. Je ziet een vakantiefoto en plots doorleef je het hele gebeuren opnieuw of je hoort een melodie die tijdens je vakantie grijsgedraaid werd en je hart smelt.

 

Het wonder geschiedt …

 

Je hebt je verbeelding nodig om de werkelijkheid te ontvluchten, te overstijgen. Aangezien in je verbeelding alles mogelijk is, kan jij je een heerlijk leven voorstellen. Je kan het draaiboek van je leven herschrijven: zoals jij zou willen dat het is. Geef je dromen een concrete vorm. Het moet voor jou kristalhelder zijn, zonder angst of twijfel, omdat jij altijd denkt dat dit voor jou toch niet weggelegd is. Geloof in je dromen!

Het enige dat belangrijk is om dàt wat je wil, te bereiken, is het te doorleven met je zintuigen. Hoor het, zie het, ruik het, proef het, voel het … en dan geschiedt het wonder.

Vergelijk het met een auto:

  • Het koetswerk is de werkelijkheid
  • De draaiende motor is je verbeelding
  • Gas geven en echt rijden zijn je zintuigen

Is er dus een onderlinge relatie tussen werkelijkheid, verbeelding en zintuigen?

Het ene kan niet zonder het andere! Je verbeelding wordt werkelijkheid omdat enkel de zintuigen het mogelijk maken. Willen alleen is onvoldoende, je moet het doorleven. Op deze manier verander jij daadwerkelijk je realiteit!

 

Verbeelding

 

Via deze link kan je me bereiken voor persoonlijke hulp of wanneer je met vragen zit.

1 2 3 4 5