Innerlijk evenwicht bewaren: oordeel niet over anderen (39)
Je innerlijk evenwicht bewaren is een hele kunst. Om de haverklap voelen we ons wankelen, al stak er niemand een vinger naar ons uit …
Ook al lijken we stabiel en stevig op onze “pootjes” te staan, komen we heel weerbaar en mondig over, soms blijkt er héél weinig nodig te zijn om ons uit ons evenwicht te halen.
Schijn bedriegt: het is niet altijd wat het lijkt. Uiterlijk vertrek je geen spier, maar vanbinnen viert een tsunami hoogtij. Doorgaans heb je echt niet door wat de aanleiding was.
Zo maar van de kaart geveegd … |
Stel: er is een meningsverschil.
Wat aanvankelijk rustig begon loopt al gauw uit de hand. Beide partijen gaan in verweer omdat ze van hun gelijk overtuigd zijn. Alles wordt uit de kast gehaald om de andere op àndere gedachten te brengen. Dit schijnt niet te lukken en roept voor beiden een naar gevoel op: ergernis.
Deze ergernis jaagt je de gordijnen in. Hoe is het toch mogelijke dat de tegenpartij dit nu niet wil inzien, het is toch zo klaar als een klontje. Al je argumentatie wordt zo maar van de kaart geveegd en je innerlijk evenwicht bewaren is onmogelijk. Je verliest de discussie en moet machteloos toekijken hoe de andere zijn slag thuishaalt.
De ergernis blijft knagen.
Stel je even een Chinese vaas voor die – in tegenstelling tot deze – aan de achterkant effen blauw is en aan deze kant het bloemmotief heeft. Visualiseer je nu dat er 360 mensen in een cirkel rond die vaas zitten.
Elkeen ziet iets anders van de vaas, naar gelang de plaats waar hij zich bevindt op de cirkel. Daardoor heeft iedereen gelijk.
Op 12 u ziet men een effen blauwe vaas, het bloemmotief op 6 u, of half-en-half wanneer men op 3 u zit of net andersom op 9 u.
Jij kan niet anders dan zien wat je ziet vanop de plaats waar jij je bevindt. Deze plaats wordt bepaald door je geleefde tijd, je opvoeding, man of vrouw, je waarden en normen, je kennis, je ervaringen, je wijsheden …
Maar de 359 anderen kijken eveneens vanuit hun standpunt met hun achtergrond, waardoor ze een andere invalshoek krijgen bij hetzelfde gegeven.
Verlies je dit uit het oog, ga je discussiëren om je gelijk te halen, want jij hébt inderdaad gelijk:
je vindt dat … (het niet kan, dit echt niet mogelijk is, het niet eerlijk is …)
Door deze drie woorden te gebruiken, geef je aan je onderbewustzijn de opdracht in verweer te gaan, om te strijden. Alle mogelijke argumentatie wordt uit de voorraadkast gehaald om de andere te overtuigen.
Het enige resultaat is het gevoel van ergernis, dat jij eraan overhoudt.
Je innerlijk evenwicht bewaren kan dus enkel maar met een andere strategie.
Vervang je nu “ik vind dat …” door: “ik stel vast dat …” geef je een heel ander signaal aan je onderbewustzijn. Op deze manier ga je niet in strijd met de andere, maar er komt een dialoog. Je onderbewustzijn moet niet in verdediging gaan, want er is geen inbreuk gepleegd op de geloofwaardigheid, dus stelt het zich open om de horizon te verruimen. Er zijn veel meer mogelijkheden om naar diezelfde vaas te kijken en zo blijkt dat iedereen gelijk heeft.
Je hebt geen toegeving moeten doen, het is niet zo dat de andere weer maar eens gelijk moest hebben … Er is vrede vanbinnen, want je hebt uit eigen vrije wil de kans gekregen om een standpunt in te nemen.
Niemand of niets kan je uit je evenwicht halen |
We leggen in de meeste gevallen de schuld bij iemand anders:
omdat die persoon iets zei of deed, of het nèt niet zei of iets niet deed, ben jij totaal van de kaart.
Dit is onmogelijk!!!
Niets buiten jezelf is in staat om je uit evenwicht te halen: het is jouw keuze wanneer je dit toestaat. Men kan jou niets aandoen. NIETS!!!
Enkel hoe jij daarover denkt, bepaalt wat het je doet. Als “je vindt dat …” ga je op je strepen staan. Eigenlijk spreek je dan een oordeel uit. Een oordeel is altijd en alleen jouw standpunt. Je toets de waarheid van de andere met jouw visie. Matchen die twee niet, gaan de popjes aan het dansen. Je innerlijk evenwicht behouden is dan uitgesloten. Door de ergernis te voelen, krijg je nog een horde van andere gevoelens in je kielzog: teleurstelling, machteloosheid, woede, verdriet, onbegrepen-zijn, tekort gedaan, ondankbaarheid (jij doet toch zóveel voor die andere …)
Zie je dus de bui al hangen?
Slechts drie woordjes vervangen door vier bewuste, maakt een wereld van verschil.
Dan zie je het grote geheel.
Voor baby’s bestaan er in de handel dergelijke popjes die onderaan rond zijn met een verzwaarde bol binnenin. Wanneer de baby tegen het popje duwt, gaat het schommelen, maar na een tijdje herstelt het zich en komt weer perfect in evenwicht.
Zo zou ook jij in het leven moeten staan.
De omstandigheden van het leven geven je forse duwen en je gaat heen en weer. Maar met het juiste inzicht herstel je je evenwicht in een mum van tijd. Je innerlijk evenwicht bewaren is dan slechts een fluitje van een cent.
Ben jij buigzaam als riet: het herstelt zich na een windvlaag
of
ben je een eik, die bij een hevige windhoos breekt?
Je kan koppig aan iets vasthouden en dan wordt het steeds knokken voor het behoud, of je kan soepel zijn en je openstellen voor nieuwe mogelijkheden, zonder in te boeten aan eigenwaarde.
Vaststellen dat … is een belangrijke stap.
Laat je eigen standpunten geen onophoudelijke bron zijn van ergernis zijn, die je reilen en zeilen bepalen. Wéét dat je gelijk hebt, stop dus met ervoor te knokken.
Stel je open voor een enorme waaier aan andere evenwaardige inzichten.
Je innerlijk evenwicht bewaren is bewustwording. Laat oordelen achterwege en je bent heel aardig op weg.
Alleen jij bepaalt wat je laat binnenkomen en hoe je houding zal zijn, onder reële omstandigheden van je leven.
In de volgende blog neem ik je mee voor een nieuwe uitdaging, dan verneem je hoe je teleurstelling uit je leven kan bannen.
Word je bewust van je enorme kracht om in balans te komen, te zijn en te blijven.
Het ligt énkel aan jou!
Via deze link kan je contact met me opnemen om persoonlijk gecoacht te worden.