De weg van de minste weerstand: go with the flow (53)
De minste weerstand ondervind je wanneer je mét de stroom meegaat. Je wordt moeiteloos meegenomen door de kracht van het water.
Het verschil echter wordt bepaald door de manier waarop jij je in het water bevindt.
Ben jij als een stuk drijfhout, dat weerloos overgeleverd is aan de stroming? Dat tegen elke hindernis aanbotst en mogelijk van links naar rechts geslingerd wordt?
Of stuur je je bootje vakkundig en doelbewust door de wildste rivier? Geniet je van het samenspel én de weerstand die je ondervindt, wanneer jij de richting bepaalt?
Het wonder van het water |
Observeerde je al eens een waterdruppel? Deze neemt – zolang water bestaat – altijd de weg van de minste weerstand.
Nog nooit verplaatste een druppel zich uit zichzelf omhoog!!! Hoe klein de hoeveelheid ook is, ze gaat steeds omlaag.
En zit water, onderling verbonden met elkaar in twee buisjes, staat het, na wat heen en weer geschommel aan beide kanten even hoog.
Logisch … zeg je dan …
Wat normaal is vinden we zo gewoon, zo natuurlijk. We staan er niet bij stil.
Ergens op een hoogvlakte zoekt water een uitweg. Het stuwt, door de onderliggende druk, door de aardkorst heen: het is een bron geworden. Het water blijft stromen, omdat de voorraad groot is. Het sijpelt en vormt een beekje, dat langzaam zijn weg zoekt naar lagere gedeelten.
Kan het echter niet weg, vormt er zich een plas, een vijver om dan een meer te worden.
Maar het water zal weglopen, hoe klein de mogelijkheid ook is.
De weg van de minste weerstand is ‘stromen’.
Het beekje zal stromen naar een lager gelegen punt, om daar uit te monden in een rivier, een stroom, de zee.
De zeespiegel … het laagste punt … eindstation!
Denk even aan de Rijn: hij ontspringt in Zwitserland en mondt in Nederland uit in de Noordzee.
In Vorderhein, in de Oberalpass, op een hoogte van 2345 m ligt de bron van de Rijn, waaruit het water, in een kronkelde beekje, een lager gelegen meer voedt, samen met het smeltwater in de lente: de Tomasee. Langs een smalle kloof, vloeit het water weg en begint zijn lange tocht van 1325 km naar de monding.
Het wordt een machtige stroom, die op sommige plaatsen tot 800 m breed is.
In Sankt Goarshausen komt een gigantisch obstakel: een scherpe bocht met slechts een doorgang van 110 m en een diepte van 25 m met rechts een hoge steile rots van 143 m. Daardoor ontstaan er gevaarlijke stromingen, waar menig schip gekapseisd is en gezonken.
Dit was de aanleiding tot de prachtige legende van de Lorelei : de beeldschone vrouw die vanop de rots schippers lokt met haar wondermooi gezang.
Het is een toeristische trekpleister bij uitstek in Duitsland.
Elke hindernis heeft haar positieve kanten!
Jouw leven is als een stroom |
De liefde van twee mensen vormden de bron waaruit jij ontsprongen bent. Op dat moment ben je aan je lange tocht begonnen naar jouw eindstation.
Wat je onderweg allemaal zal tegenkomen is een groot geheim. Maar je kan erop vertrouwen dat de beweging er zal zijn. Zoals het water, zal je ook je weg zoeken.
Je lééft!
Word je nu geleefd of geef je zelf zin aan je leven?
Gedraag je je als een zwalpend stuk drijfhout of heb je de peddels stevig in de hand?
De weg volgen van de minste weerstand wil niet zeggen: je stuurloos laten meedrijven en dan nadien klagen dat het leven toch zó zinloos is!
Op de eerste plaats hoort er acceptatie te zijn.
NET DIT IS JOUW LEVEN! Van de bron tot de monding.
Je bent uit die ouders geboren, als zoveelste in de rij, jouw wiegje heeft dààr gestaan en nergens anders. Zoveel jaren heb je te leven en dàt en dàt zijn de hindernissen die je onderweg zal tegenkomen. Je LOT???
Er zijn dingen waar je niets kan aan veranderen.
Maar je hebt de keuze: wringend en wroetend stroomopwaarts of heerlijk meegaan en gedragen worden door het leven …
Je kan je tegen alles en nog wat verzetten, de rebel uithangen, het allemaal zo onrechtvaardig vinden … Het brengt geen zoden aan de dijk.
Toeval bestaat niet: het valt je toe!
Wanneer je de omstandigheden van je leven accepteert, pas dan kan je ermee aan de slag.
Elke hindernis is een groeikans en géén probleem |
Kom uit je slachtofferrol. Het ‘arme-ikjes-gedrag’ siert je echt niet. Elke hindernis in je leven kan een verrijking zijn, een groeikans, wanneer je het vanuit dat standpunt wil bekijken.
Als rebel merk je de weg van de minste weerstand niet, omdat je dwars ligt en opstandig bent. Je hebt het gevoel dat alles zich tegen je keert: “waar heb ik dat toch verdiend?”
Groeikansen worden je op een gouden schotel aangeboden met een rode strik erom heen.
Ook al liggen er gigantische rotsblokken in je rivier, ga er rustig tussen door of omheen en stroom verder.
Je kan constant je leven lang beuken op die rotsblok, met je gezicht tegen de muur blijven gaan, enkel jij kwetst jezelf, de hindernis blijft. Accepteer ze, maak een keuze en ga verder.
Je hoeft niet alles te aanvaarden! Je leerde in vorige blogs de noodzaak je grenzen aan te geven en te bewaken: durven “neen” zeggen en consequent te werk gaan wanneer deze niet gerespecteerd worden.
De weg van de minste weerstand houdt niet in dat je in een bepaalde situatie niets zou te zeggen hebben.
Blijf niet zeuren over een weerstand in je leven |
Ken je de uitdrukking: schiet niet op de pianist. Het is niet zijn stuk, hij speelt enkel dat wat de componist schreef.
Geef niemand de schuld van je situatie.
Flexibel, buigzaam, maar zonder je eigenheid te verliezen, kan je door het leven gaan. Als je je boot kent, weet je ook hoe ze zich onder moeilijke omstandigheden zal gedragen. Kapsijs je bij het minste? Krijg je water binnen, verzuip je in een vingerhoed?
Kies voor de weg van de minste weerstand, maar met heel je bewustzijn!
Dit wil ik, dat weiger ik!
Zoals water zijn weg zoekt en ook vindt, kan jij meedrijven naar je eindbestemming.
Wees dankbaar voor zoveel variatie in je leven. Het maakt je leven boeiend.
Via deze link kan je me bereiken voor persoonlijke hulp.